Tadeusz Meszko

Winda do nieba” to epitafium dla ery kosmicznej.
Cuda XXI wieku nie okazały się tak cudowne jak sądzono.
Hamulcem rozwoju stała się religia, nastało nowe średniowiecze.

Akcja powieści rozgrywa się w 2069 roku (stulecie lądowania na Księżycu), w mieście-państwie
Dawapolis, blisko równika, gdzie zbudowano „windę do kosmosu” – jak uważają jedni, lub „do Boga” – jak widzą to inni. Oś narracyjną stanowi śledztwo Barta, poszukującego na zlecenie Ester jej matki – Désirée. W trakcie tych wydarzeń Bart przypadkowo trafia na nowe tropy, mogące wyjaśnić śmierć jego rodziców, do której doszło ćwierć wieku temu. Oba te śledztwa zaczynają się ze sobą splatać.

W tle toczy się rozgrywka dwóch odłamów Kościoła katolickiego. Spodziewana jest bliska śmierć papieża oraz zwołanie konklawe. Bart przypadkowo ratuje życie wiernych w trakcie wielkanocnej parady platform z figurami świętych – i zostaje wykreowany na bohatera. Niestety coraz bardziej zaczyna mu to przeszkadzać w śledztwach, zwłaszcza że internetowe „fake news” ogłaszają, że postanowił odnaleźć Boga, przez co zgłaszają się do niego przywódcy różnych sekt, by go przekonać, że to ich Bóg jest „tym jedynym”.

To nie jest powieść fantasy ani science-fiction, chociaż tak fantastycznej książki jeszcze nie czytaliście!
Ta książka w rockowym rytmie brzmi miłością do gwiazd!

Mamy tu groteskową historię opowiedzianą w lżejszym tonie przez nastolatka, poddającego w wątpliwość większość pewników jego świata. Grupa żyjąca na statku kosmicznym zagubiła świadomość celu podróży, zadowalając się konsumpcjonizmem. Poszukiwania bohatera na nowo ustawiają w odpowiednich miejscach elementy tego świata (...) Czuje się w tym dobrze odrobioną lekcję z „Non-stop” Briana Aldissa i „Sennych zwycięzców” Marka Oramusa.

Maciej Parowski, „Wasz cyrk, moje małpy”, t. 1

Skąd przychodzimy i dokąd zmierzamy? Te pytania nurtują ludzkość od niepamiętnych czasów. Po co jesteśmy, tu gdzie jesteśmy? Jaki jest sens tego jestestwa? To nie są proste pytania. Jeśli Wam również spędzają sen z powiek, to nie pozostaje Wam nic innego, jak tylko zanurzyć się w opowieść Piotrka – upadłego Anioła.

Przemysław R. Cichoń, pisarz

Tadeusz Meszko wyraźnie dystansuje się wobec nowych trendów w fantastyce.  Może dlatego, że według niego literatura SF przestała mówić o sprawach ważnych dla współczesności? O roli jednostek w kreowaniu świata, o solipsystycznej teorii dziejów, o celowości wypraw kosmicznych...  Autor przerywa więc tę zmowę milczenia i na powyższe pytania daje odpowiedzi będące miodem na serce każdego fana wychowanego na klasyce.

Tadeusz Krajewski,  dyrektor Biblioteki Literatury Fantastycznej im.  Jerzego Grundkowskiego

O autorze:

Tadeusz Meszko (1957 r.). Uczeń krawca-astronoma Adama Giedrysa. Z wykształcenia operator filmowy, zarabia jako grafik komputerowy. Debiutował w 1984 roku (równocześnie w „Przeglądzie Technicznym” i w „Opolu”), zdobył wyróżnienie w II Konkursie „Fantastyki” (opowiadanie Pożeracz szarości, 1987). Autor powieści: 2012: gniew ojca (1 tom, Dzieci Słońca, 2009; 2 tom, Dzieci Boga, 2010), Śmieciowi ludzie (2018), Winda do nieba (2019) oraz książek popularnonaukowych: Klucz do DNA (2013), Matryca duszy (2014),
10 przykazań genów (2015).

Winda do nieba” to epitafium dla ery kosmicznej.
Cuda XXI wieku nie okazały się tak cudowne jak sądzono.
Hamulcem rozwoju stała się religia, nastało nowe średniowiecze.

Akcja powieści rozgrywa się w 2069 roku (stulecie lądowania na Księżycu), w mieście-państwie
Dawapolis, blisko równika, gdzie zbudowano „windę do kosmosu” – jak uważają jedni, lub „do Boga” – jak widzą to inni. Oś narracyjną stanowi śledztwo Barta, poszukującego na zlecenie Ester jej matki – Désirée. W trakcie tych wydarzeń Bart przypadkowo trafia na nowe tropy, mogące wyjaśnić śmierć jego rodziców, do której doszło ćwierć wieku temu. Oba te śledztwa zaczynają się ze sobą splatać.

W tle toczy się rozgrywka dwóch odłamów Kościoła katolickiego. Spodziewana jest bliska śmierć papieża oraz zwołanie konklawe. Bart przypadkowo ratuje życie wiernych w trakcie wielkanocnej parady platform z figurami świętych – i zostaje wykreowany na bohatera. Niestety coraz bardziej zaczyna mu to przeszkadzać w śledztwach, zwłaszcza że internetowe „fake news” ogłaszają, że postanowił odnaleźć Boga, przez co zgłaszają się do niego przywódcy różnych sekt, by go przekonać, że to ich Bóg jest „tym jedynym”.

To nie jest powieść fantasy ani science-fiction, chociaż tak fantastycznej książki jeszcze nie czytaliście!
Ta książka w rockowym rytmie brzmi miłością do gwiazd!

Winda do nieba” to epitafium dla ery kosmicznej.
Cuda XXI wieku nie okazały się tak cudowne jak sądzono.
Hamulcem rozwoju stała się religia, nastało nowe średniowiecze.

Akcja powieści rozgrywa się w 2069 roku (stulecie lądowania na Księżycu), w mieście-państwie
Dawapolis, blisko równika, gdzie zbudowano „windę do kosmosu” – jak uważają jedni, lub „do Boga” – jak widzą to inni. Oś narracyjną stanowi śledztwo Barta, poszukującego na zlecenie Ester jej matki – Désirée. W trakcie tych wydarzeń Bart przypadkowo trafia na nowe tropy, mogące wyjaśnić śmierć jego rodziców, do której doszło ćwierć wieku temu. Oba te śledztwa zaczynają się ze sobą splatać.

W tle toczy się rozgrywka dwóch odłamów Kościoła katolickiego. Spodziewana jest bliska śmierć papieża oraz zwołanie konklawe. Bart przypadkowo ratuje życie wiernych w trakcie wielkanocnej parady platform z figurami świętych – i zostaje wykreowany na bohatera. Niestety coraz bardziej zaczyna mu to przeszkadzać w śledztwach, zwłaszcza że internetowe „fake news” ogłaszają, że postanowił odnaleźć Boga, przez co zgłaszają się do niego przywódcy różnych sekt, by go przekonać, że to ich Bóg jest „tym jedynym”.

To nie jest powieść fantasy ani science-fiction, chociaż tak fantastycznej książki jeszcze nie czytaliście!
Ta książka w rockowym rytmie brzmi miłością do gwiazd!