Stacja kontroli chaosu

Stacja kontroli chaosu pomyślana jest w formie tryptyku: przedstawia figury zaludniające utwory fantastyczne, zjawiska i nurty literackie, wypowiedzi znanych autorów na temat gatunku i własnej twórczości. Dominika Oramus systematyzuje i porządkuje zagadnienia, pisze jasno i przejrzyście, w sposób atrakcyjny zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych adeptów fantastyki. Stacja kontroli chaosu, wydana w roku 2004, była jej debiutem książkowym.

Jednym z najważniejszych elementów przestrzeni, w której żyjemy, stały się ekrany: telewizyjny, komputerowy i kinowy. Wideo i filmy tworzą pseudorzeczywistość, złożoną z serwisów internetowych i newsów z programów informacyjnych. Zamiast natury istnieją w niej filmy o przyrodzie ze zbliżeniami zwierząt, optycznym przyspieszeniem wzrostu roślin i zmian pór roku, specyficznym montażem i głosem z offu. Ekran warunkuje sposób naszego postrzegania. Do ekranu podobna jest w kształcie szyba samochodu.

                                                                                                                 (fragment książki)

Prof. Dominika Oramus jest pracownikiem Uniwersytetu Warszawskiego, prowadzi m.in. zajęcia na temat literatury fantastycznej. Na początku XXI wieku zrezygnowała z dziennikarstwa na rzecz nauki, zmieniła zawód, podejście do fantastyki, stan cywilny i nazwisko, ale nie zainteresowania. Stacja kontroli chaosu stanowi w jej dokonaniach cezurę pomiędzy krytykiem a badaczem, entuzjastą a profesjonalistą. Pisze po polsku i angielsku. Do tej pory wydała: O pomieszaniu gatunków. Science fiction a postmodernizm; Imiona Boga. Motywy metafizyczne w fantastyce drugiej połowy XX wieku; Darwinowskie paradygmaty. Mit teorii ewolucji w kulturze współczesnej; Grave New World: The Decline of the West in the Fiction of J.G. Ballard; The Voices of Disaster: J.G. Ballard and the Disaster Story Tradition on England; Ways of Pleasure: Angela Carter’s Discourse of Delight  in her Fiction and Non-Fiction.