Skaith 1. Ruda Gwiazda
Dostępność:
średnia ilość
Opis
Pierwszy tom trylogii Skaith, której bohaterem jest Eric John Stark.
Planeta Krzywda, w systemie starego słońca, zwanego Rudą Gwiazdą, nosi na swoich lądach i w morzach pozostałości po wspaniałej niegdyś cywilizacji. Ochłodzenie klimatu, kurczące się zasoby spowodowały, że przez stulecia cywilizacja ta powoli wróciła do średniowiecza. Technologię zastąpiły miecze, łuki. Krzewią się dziwaczne kulty.
Unia Galaktyczna chce pomóc mieszkańcom i przesiedlić ich na liczne, słabo zaludnione planety. Ale nie podoba się to Róźdźkarzom, wszechpotężnej sekcie religijnej, która postanawia porwać i uwięzić emisariusza Ziemian.
Na jego ratunek wyrusza samotnie Eric John Stark, wojownik, gwiezdny wagabunda.
Dane techniczne
| Oprawa | broszurowa |
| Liczba stron | 240 |
| Cykl/nagrody | Skaith 1 |
| Wydawca | Stalker Books |
reversed
Wartko prowadzona opowieść o superbohaterze Starku, którego superbohaterską mocą (darem ?) jest jego dzikie wychowanie. Krótkie zdania, bez przegadań i mędrkowania nad nieznośnością bytu, syntetycznie niemal skrojone rozdziały. Dobra, wciągająca historia przygodowo-awanturnicza z rubieży cywilizacji dogorywającej na Krzywdzie.. Dla mnie ta opowieść ma coś z klimatu „Pieśni umierającej Ziemi”. Tysiącletni upadek cywilizacji, nadciągająca katastrofa planetarnej śmierci w objęciach grawitacji umierającego słońca. Artefakty i ruiny dawnej świetności, strażniczki zapomnianych cudów rozwoju, złowroga i cyniczna sekta, terror usłużnego sekcie motłochu i dzicy zrodzeni z majstrowania w genach. Nie ma tylko czarów, ale ich miejsce doskonale wypełnia magia starożytnej mądrości sekciarzy i Cór Matki Ziemi.
reversed
Wartko prowadzona opowieść o superbohaterze Starku, którego superbohaterską mocą (darem ?) jest jego dzikie wychowanie. Krótkie zdania, bez przegadań i mędrkowania nad nieznośnością bytu, syntetycznie niemal skrojone rozdziały. Dobra, wciągająca historia przygodowo-awanturnicza z rubieży cywilizacji dogorywającej na Krzywdzie.. Dla mnie ta opowieść ma coś z klimatu „Pieśni umierającej Ziemi”. Tysiącletni upadek cywilizacji, nadciągająca katastrofa planetarnej śmierci w objęciach grawitacji umierającego słońca. Artefakty i ruiny dawnej świetności, strażniczki zapomnianych cudów rozwoju, złowroga i cyniczna sekta, terror usłużnego sekcie motłochu i dzicy zrodzeni z majstrowania w genach. Nie ma tylko czarów, ale ich miejsce doskonale wypełnia magia starożytnej mądrości sekciarzy i Cór Matki Ziemi.