Zapowiedzi

Niecierpliwie wyczekiwana kontynuacja Wampirzego Cesarstwa, bestsellera Sunday Timesa.

Diabelsko genialne. V.E. Schwab

Porywająca opowieść Joe Abercrombie

Gabriel de León ocalił Świętego Graala od śmierci, ale stracił przy tym szansę na położenie kresu wiecznej nocy.

Po tym, jak na dobre wyrzekł się swoich srebroświętych braci, wyrusza z Graalem w drogę, aby poznać prawdę o tym, jak zakończyć bezdzień.

Ostatniemu Srebroświętemu zagrażają jednak liczne niebezpieczeństwa, zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Ścigany przez potomków Wiecznotrwałego Króla, wciągnięty w tkane od stuleci pajęczyny wojen i waśni i dręczony wzmagającą się żądzą krwi może nie dożyć chwili, gdy objawiona zostanie prawda na temat Graala.

Prawda zbyt straszna, by ktokolwiek potrafił ją objąć wyobraźnią.

Bestseller z listy New York Timesa.
Nieodparcie intrygujący debiut Pierce’a Browna tętni emocjami jak połączenie Igrzysk śmierci Suzanne Collins i Gry Endera Orsona Scotta Carda.

Czerwony świt wyraźnie się wyróżnia wśród zalewu dystopijnych powieści – USA Today

Darrow jest Czerwonym, przedstawicielem najniższej kasty w zhierarchizowanym według kolorów społeczeństwie przyszłości. Czerwoni harują od świtu do zmierzchu, święcie przekonani, że ich wysiłki mają na celu przystosowanie powierzchni Marsa do zamieszkania przez przyszłe pokolenia. Darrow pracuje chętnie, bo wierzy, że jego krew i pot przyczyniają się do powstania lepszego świata, w którym żyć będą jego dzieci.
Czerwoni padli jednak ofiarą zdrady: Darrow odkrywa, że Mars jest od dawna zamieszkany, na powierzchni istnieją ogromne miasta i rozległe obszary dzikiej przyrody, a on i jego pobratymcy są dziś tylko niewolnikami dekadenckiej klasy rządzącej.
Natchniony tęsknotą za wolnością, pomny utraconej miłości i zdeterminowany Darrow poświęca wszystko, żeby przeniknąć do legendarnego Instytutu, ośrodka szkoleniowego dla władających planetą Złotych, w którym kolejne pokolenie panów świata rozpoczyna zmagania o władzę. Zmuszony walczyć o życie i przyszłość cywilizacji, za przeciwników ma najlepszych i najbrutalniejszych przedstawicieli elity. Nie cofnie się przed niczym, żeby doprowadzić do zniszczenia swoich wrogów. Nawet jeśli w tym celu będzie musiał stać się jednym z nich.

Wraz z kolonizacją obcych planet ludzkość zmuszona zostaje do rozwoju korpusu dyplomatycznego pośredniczącego w komunikacji pomiędzy zasiedlonymi przez człowieka planetami. Agenci i dyplomaci przemierzają olbrzymie odległości, działając na rzecz władzy centralnej, przekazując petycje i rozwiązując problemy mogące zaistnieć między peryferiami a ośrodkiem władzy. Żaden z dyplomatów nie otrzymał jednak ważniejszego zadania niż Richard Muller. Po setkach lat poszukiwań odkryto bowiem planetę zamieszkałą przez inteligentną rasę obcych. Przed Mullerem postawiono być może najważniejsze zadanie w historii - nawiązanie pierwszego kontaktu.
Agent zostaje poddany niezrozumiałej dla człowieka mocy obcych, która prowadzi do modyfikacji w jego mózgu. Emocje, ukryte myśli, nie wyrażane werbalnie motywacje i odczucia wprost emanują z jego ciała, wywołując u przebywających w jego towarzystwie osób fizyczne reakcje – doprowadzają ich do niekontrolowanych napadów nudności, depresji, histerii. Przebywanie w otoczeniu Mullera staje się niemal niemożliwe do zniesienia. Richard Muller staje się obcym wśród własnego gatunku. Poddany społecznemu ostracyzmowi postanawia spędzić resztę swoich dni na opuszczonej planecie, której powierzchnię pokrywa powstały przed eonami tajemniczy labirynt zbudowany przez dawno wymarłą kosmiczną cywilizację. Labirynt śmiertelnie niebezpieczny, naszpikowany pułapkami, zdolnymi do uśmiercenia w ułamku sekundy każdego intruza. Labirynt, który Muller poznał i którego tajemnice okiełznał.
Po dekadach osamotnienia na Lemnos ląduje statek z Ziemi. Korpus dyplomatyczny wysyła agentów, by ci skłonili go do powrotu. Dlaczego stał się znów potrzebny? Co sprawia, że ludzkość przypomniała sobie o dawnym agencie, którego banicję przyjęto przed laty ze zrozumieniem i radością? Czy nieproszeni goście zdołają sforsować tajemniczy kompleks, stworzony jak się wydaje tylko po to, aby zabić każdego, kto zagłębi się w jego kręte uliczki?

Ojciec. Mąż. Płatny zabójca.
Stracił wszystko. Zabije, żeby wszystko odzyskać.

To nigdy nie była praca jak każda inna. Mario został płatnym zabójcą, bo tylko w ten sposób mógł spłacić rachunki za leczenie ciężko chorej córeczki.

A potem dostał propozycję: ostatnia robota, po której albo na zawsze wygrzebie się z biedy, albo skończy z kulą w głowie. Człowiek imieniem Juanca chce okraść kartel narkotykowy na dwa miliony dolarów i potrzebuje pomocy.

Razem rozpoczynają podróż do świata podziemnego, w którym niewyobrażalne potworności są na porządku dziennym. Mario nie ma nic do stracenia, ale diabeł już na niego czeka.

„Nie można zrozumieć, kim jest się dzisiaj, nie wiedząc, kim było się kiedyś. Poraniony, odmieniony, na wpół martwy Deszt chciał, żeby ludzie pamiętali; chciał odnaleźć siebie na nowo”.

Epidemie i katastrofy obróciły kwitnący niegdyś półwysep kimmerykoński w popiół.
Deszt to świat nowego porządku. Mieszkańcy ziemi, którym udało się przeżyć, chorują na tajemnicze choroby i przechodzą dziwne mutacje. Ocaleńcy próbują jakoś funkcjonować na zasolonej, postapokaliptycznej ziemi, po której szaleją trujące wiatry i suer; mutagenna substancja, która pojawiła się tuż po Rozbłyskach.
Ludzie potracili pamięć, nie pamiętają kim byli przed katastrofą, są zdezorientowani i łatwo nimi manipulować. Jednak pozostała pamięć, której nie da się zniszczyć – pamięć ziemi zawarta w tradycjach, wierzeniach i legendach. Deszt pamięta wszystko.

Ze stacji powietrznej o nazwie „Matka Wiatrów” ten martwy świat obserwują Starsi Bracia – wojskowo-religijna organizacja, która sprawuje władzę nad Kimmerykiem.
Jednym z nich jest Talawir, który ma za zadanie zbadać sprawę morderstwa i znaleźć legendarną Złotą Kołyskę, tajemniczą broń opracowaną przez naukowca Mamaja.
Talawir będzie musiał przejść test nieoczekiwanej prawdy, która okaże się straszniejsza niż palący, niszczący wszystko suer.

Podążając śladami bohatera czytelnik zostanie przeniesiony do niezwykłych lokacji pełnych ciekawych postaci i technologii przyszłości, zawierających szereg odniesień do naszej obecnej rzeczywistości.
W powieści zwracają uwagę silne postacie kobiece, a wśród nich Ma, która wybrała życie w Deszcie, gdzie leczy dotkniętych chorobą solną ludzi, a wszystkie swoje działania skupia na ochronie syna – Bekira. Ona i jej syn, na równi z Talawirem, stają się głównymi bohaterami tej postapokaliptycznej historii.

„Dom soli”, to fascynująca książka pełna zwrotów akcji i przeskoków czasowych, nawiązująca do historii i mitologii Tatarów krymskich, która na długo pozostanie w pamięci czytelnika.

W Zachodnich Krainach o ośmiu tysiącach lat zapisanej historii widmo wojen i katastrofy nieustannie wisi nad ludźmi. Zbliża się zima, lodowate wichry wieją z północy, gdzie schroniły się wyparte przez ludzi pradawne rasy i starzy bogowie.

Zbuntowani władcy na szczęście pokonali szalonego Smoczego Króla, Aerysa Targaryena, zasiadającego na Żelaznym Tronie Zachodnich Krain, lecz obalony władca pozostawił po sobie potomstwo, równie szalone jak on sam. Tron objął Robert - najznamienitszy z buntowników. Minęły już lata pokoju i oto możnowładcy zaczynają grę o tron...

Powieść zmieniła oblicze literatury fantasy.

Serial na jej podstawie zmienił oblicze telewizji.

Teraz niezapomniana Gra o tron powraca w nowej odsłonie.

Druga antologia opowiadań z amerykańskich pulp magazines, tym razem prezentująca pierwszą odsłonę opowiadań z IMAGINATION.

Zawartość tomu:

1) Milton Lesser "Bunt Światów Zewnętrznych"

2) Gordon R. Dickson "Obcy"

3) Dick Purcell "Bonanza Gunnisona"

4) Kris Neville "Zabawka" 

5) Dwight V. Swain  "Planeta grozy"

6) Paul F. Fairman "Tajemnica Marsjan"

7) Mack Reynolds  "Niesportowe zachowanie"

8) Randall Garrett  "Pilot z rynsztoka"

9) Frank M. Robinson  "Kosmiczny sabotażysta"

10) Ivar Jorgensen  "Planeta Bleekmana"

11) S. J. Byrne "Strzeżcie się bogów z gwiazd"

12) C. H. Thames  "Świat łowcy"

13) Winston Marks  "Weganie chcieli wiedzieć..."

14) Roger Dee  "Żaby Marsa"

Szara Grzywa wierzył, że zdoła uciec przed przeszłością. Otworzył w Falarze szkołę szermierki i liczył, że będzie mógł żyć spokojnie, choć jego towarzysz Kyle tęsknił za kompanią najemników, w której służył przedtem, Karmazynową Gwardią. Okazało się jednak, że byłej pięści Imperium Malazańskiego nie jest łatwo zniknąć, zwłaszcza jeśli Imperium wydało na niego wyrok śmierci.
Na tronie Malazu zasiadł nowy cesarz, który nie może zapomnieć o zniewadze, jaką była nieudana inwazja na Korel. Odpowiedź na tę katastrofę kryje się w kryptach w Uncie, stolicy Imperium. W spisanych historiach powtarza się imię Kamienny Wojownik. Tymczasem w Korelu lord protektor Hiam, dowódca Sztormowej Gwardii, stanął przed groźbą zagłady wszystkiego, co dla niego drogie. Zostało mu tylko niewielu ludzi, a kamienny mur, którego broni, widział lepsze czasy. Starożytni nieprzyjaciele, Jeźdźcy Sztormu, ponawiają swe ataki. Tamtejszym krainom zagraża również wojna religijna. Kult Błogosławionej Pani, od tysiącleci opierający się Jeźdźcom, pragnie unicestwić wszystkich rywali. Pośród szerzącego się chaosu miejscowy sędzia prowadzący śledztwo w sprawie serii morderstw wpada nagle na trop znacznie starszej i straszliwszej zbrodni, która skaziła całą krainę…

Powieść klasyka francuskiej sf, J.H. Rosny'ego starszego

W powieści tej poznajemy losy następnego pokolenia Naoha - wodza plemienia Ulhamrów, bohatera pierwszej części cyklu.

Jego syn, Aun, w poszukiwaniu nowych terenów łowieckich przekracza nie przebyte dotąd pasma górskie, zdobywa Nową Ziemię. Spotyka tam nieznane mu dotychczas zwierzęta, roślinność, ludzi. Przeżywa wraz z przyjacielem, Zurem z plemienia Ludzi Bez Ramion, niezliczone przygody, niebezpieczeństwa, także chwile wzruszeń i szczęścia, by wreszcie osiągnąć swój cel.

J.-H. Rosny - pseudonim literacki, który używali dwaj bracia, pisarze belgijscy piszący po francusku Joseph Henri Honoré Boex (1856-1940) oraz Séraphin Justin François Boex (1859-1948).

Obaj bracia urodzili się w Brukseli. W latach od 1886 do 1909 roku publikowali wiele powieści oraz opowiadań, z gatunku fantasy oraz o tematyce prehistorycznej. W 1909 roku bracia zakończyli swoją literacką współpracę. Po tym roku Joseph Boex używał pseudonimu J-H. Rosny aîné (J-H. Rosny starszy), a jego brat Seraphin - J-H. Rosny juen (J-H. Rosny młodszy).

Miliony lat upłynęły od czasów świetności cywilizacji człowieka. Ziemia uległa przeobrażeniu, zwierzęta i rośliny wyewoluowały w niezwykłe formy, a większość ludzi opuściła swe dotychczasowe siedziby by uciec w nieznane przed zbliżającą się i nieodwracalną katastrofą. Słońce gaśnie, a planeta nieubłaganie pogrąża się w mroku. W tych ostatnich latach istnienia życia sprawy wielkiej polityki czy dążenie do rozwoju przestały mieć znaczenie. To, co pochłania umysły ostatnich pozostałych na ziemi ludzi to chęć godnego doczekania wielkiej katastrofy.

Rozproszeni, żyjący w niewielkich społecznościach na ruinach wielkich miast ludzie nie są już panami świata. Wiedza pradawnych cywilizacji została zapomniana, a wciąż gdzieniegdzie napotykanie przejawy jej dawnej potęgi, traktowane są jak magiczne artefakty o nieznanym przeznaczeniu. W zamkniętych, pilnie strzeżonych enklawach, mieszkają nie dbający o nic poza własnymi interesami potężni magowie, władający opartymi na skomplikowanych matematycznych wzorcach czarami. Na szlakach żerują potwory zrodzone z eksperymentów i magii – spragnione ludzkiego mięsa Deodandy o martwej, matowej skórze; szczuropodobne stworzenia zamieszkujące niezbadane jaskinie; jeźdźcy ważek sprzedający informacje za pakunki z solą czy wampirze pnącza zdolne do wyssania resztek życia z każdego, kto nieopacznie znajdzie się w ich zasięgu. Przyroda naznaczona istnieniem przedziwnej flory, bujnie kwitnących, niebezpiecznych lasów czy hybrydowych roślin włada na terenach niegdyś zajmowanych przez dumne i zaawansowane cywilizacje. Magia i zapomniana technologia zespoliły się w jedno, zwierzęta a także powstałe dzięki czarom wynaturzone stworzenia rządzą niepodzielnie na rozległych obszarach Umierającej Ziemi.

Poznając przedziwne rejony Umierającej Ziemi podążamy śladami maga Maziriana, który wbrew swym zasadom udaje się w pościg za tajemniczą, piękną kobietą nawiedzającą go codziennie w magicznym ogrodzie, Liane’a Wędrowca, który zauroczony pięknem wiedźmy podejmuje wyzwanie odzyskania gobelinu z rąk potwornego pożeracza oczu, Chuna Nieuniknionego. Towarzyszymy Cugelowi, który przyłapany przez potężnego maga na kradzieży wysłany zostaje na misję odzyskania potężnego artefaktu, czy Rialto Wspaniałego, który jako jeden z niewielu czarodziei zdaje się emanować prawdziwą empatią i dobrem.

Świat opisany przez Jacka Vance’a charakteryzuje nieokreślona bliżej zwiewność, melancholia i tajemniczość, poczucie bytowania w półśnie, na pograniczu koszmaru i baśni. Brak nadziei, który nie prowadzi jednak do defetyzmu, a spokojnego godzenia się z nieuchronnym losem. Kroniki Umierającej ziemi to pierwsze pełne wydanie historii publikowanych przez Jacka Vance’a w latach 1950 – 1984. Książka zawiera zbiór opowiadań „Umierająca ziemia”, powieści „Oczy nadświata”. „Saga Cugela” oraz „Rhialto Wspaniały”

Cztery osoby, cztery odmienne charaktery, przedstawiciele różnych środowisk, odmiennych wyznań. Wszyscy wyruszają na poszukiwanie nieśmiertelności obiecanej w starożytnym manuskrypcie o niejasnym pochodzeniu. W trakcie przerwy semestralnej Oliver, Timothy, Eli oraz Ned ruszają do Arizony, gdzie siedzibę ma mieć tajemnicze bractwo. Jego członkowie pokonali śmierć, przestali jej podlegać i od setek lat strzegą tajemnicy, która obdarzyła ich życiem wiecznym. Tak w każdym razie każe przypuszczać tajemnicze pismo. Zgodnie z nim ceną nieśmiertelności jest jednak ofiara – jedna dobrowolna, jedna narzucona. Jedynie czterech kandydatów może ubiegać się o nauki. Jedynie dwóch zostanie przyjętych. Na każdego, kto trafi do bractwa, jedna osoba musi umrzeć. Samobójstwo i morderstwo – oto cena życia wiecznego. Czy jednak marzenia o nieśmiertelności to jedynie ułuda? Czy poświęcenie przyjaciół pozwoli uzyskać młodym studentom to, po co przybyli na pustynię? Czy księga czaszek stanowi potężny artefakt czy jedynie pułapkę wabiącą kolejne ofiary bractwa?

Na długo przed tym, jak Ziemia zaczęła podbijać sąsiednie układy planetarne, Legion Varus został wysłany na Tau Ceti. Podczas tej burzliwej kampanii skradziono niezwykle wartościowy, a zarazem nielegalny skarb, co McGill szybko wyparł z pamięci.

Tau jednak nigdy nie zapomnieli o krewkim centurionie. Po kilkudziesięciu latach knowań oraz poszukiwań w końcu udaje im się odnaleźć pirata, który ich okradł. Wysyłają więc swoich agentów na Ziemię w poszukiwaniu zemsty i zysku. Wciągnięty w brutalną intrygę McGill otrzymuje zadanie odnalezienia łupu oraz ustalenia, kto tak naprawdę wprawił w ruch całą lawinę zdarzeń. Podczas polowania Legion Varus trafia na Świat Lodu – odległą planetę o skrajnie nieprzyjaznym klimacie.

Galaktycy rekwirują okręty ziemskiej floty i powołują pod broń legiony. Centurion McGill z Legionu Varus zostaje wciągnięty w konflikt, w którym niezliczeni żołnierze mają służyć Imperium jako mięso armatnie.

Wiele osób nie jest zadowolonych z żądań stawianych przez Mogwa. Ziemia przez dziesięciolecia budowała swoją potęgę militarną, a teraz może to wszystko stracić na wojnie, o której nikt nawet nie słyszał. James McGill, człowiek, który zabił więcej Galaktyków niż ktokolwiek w historii, otrzymuje misję. Musi podjąć brzemienną w skutki decyzję. Czy postanowi wiernie służyć władcom Ziemi, czy też dokona zamachu na aroganckich kosmitów?

Życie politycznych dysydentów i zesłańców w rozproszonych osiedlach, z których składa się księżycowa cywilizacja, nie jest łatwe. Wszystko jest precyzyjnie, optymalnie i tanio zarządzane przez centralny superkomputer, HOLMES-a IV.

Kiedy skromny technik Mannie O'Kelly-Davis odkrywa, że HOLMES IV potajemnie osiągnął świadomość (i dorobił się poczucia humoru), wybór jest jasny: albo donieść władzom, albo... się z HOLMES-em zaprzyjaźnić.

A może przy okazji jeszcze obalić rząd.

Luna to surowa pani jest uważana za szczytowe osiągnięcie Roberta A. Heinleina. Znany jest także z powieści Obcy w obcym kraju i Żołnierzy kosmosu.

Umieranie to żadna frajda... ale pozwala zarobić na życie.

Mickey7 jest wymienialnym: narażonym na wielokrotną śmierć pracownikiem ekspedycji mającej na celu skolonizować planetę Niflheim. Gdy tylko zadanie okazuje się zbyt niebezpieczne dla zwykłych ludzi czy nawet maszyn, otrzymuje je Mickey. Po śmierci danej wersji ciała wytwarza się nowe z wszczepioną tą samą kopią mózgu. Po sześciu zgonach Mickey7 rozumie już, dlaczego był jedynym kandydatem, który zgłosił się na to stanowisko.

Podczas rutynowego zwiadu zaginiony w akcji Mickey7 zostaje uznany za martwego. Kiedy dzięki pomocy miejscowych form życia wraca do kolonii, okazuje się, że spisano go już na straty, a do pracy zgłasza się nowy klon, Mickey8. Zwielokrotnianie wymienialnego jest zabronione i w razie wykrycia obaj zapewne trafią do odzyskiwacza białka. Mickey7 musi więc utrzymać swego sobowtóra w tajemnicy przed resztą kolonii. Ostateczny los zarówno tubylców, jak i kolonizatorów zależy od Mickeya7. Oczywiście, jeśli uda mu się nie umrzeć na dobre…

Na podstawie powieści Joon-ho Bon, zdobywca 4 Oscarów za Parasite, nakręcił film Mickey17 z Robertem Pattinsonem w roli głównej.

„Fascynująca mieszanka pomysłów z różnych nurtów science fiction, jednocześnie stanowiąca nowatorskie podejście do tematu klonowania“.

„Locus“

Powiedzą wam, że to nie powieść, lecz zbiór opowiadań. Będą mieli rację i nie będą jej mieli. Powiedzą, że to literatura ambitna i trudna. Będą mieli rację, ale równocześnie czyta się ją znakomicie i opowiada o rzeczach prostych i najbliższych. Powiedzą, że to podróż przez historię literatury i też będą mieli rację, ale będą musieli powiedzieć, że to także SF. Co ja mam wobec tego powiedzieć? Potrafię chyba tylko jedno: Krzysztof Rewiuk to magik. Udało mu się spleść opowieść, dla której wszystkie powyższe zdania są prawdziwe, a w dodatku świetnie to napisał.

To właśnie dla takich książek powstała fantastyka. Powiem więcej, to właśnie dla takich opowieści istnieje literatura. Dawno nie czytałem równie niezwykłej i pięknej opowieści o przyjaźni i poświęceniu. A to przecież nie wszystko.

Paweł Majka

Krzysztof Rewiuk, ur. 1974, debiutował w wieku 13 lat na łamach „Świata Młodych”, by następnie porzucić pisanie na kolejne ponad 30 lat. Do fantastyki powrócił w ramach kryzysu średniego wieku, jako pierwszy sukces notując wygraną w plebiscycie na opowiadanie roku portalu Nowej Fantastyki. Od tego czasu opublikował ponad 20 tekstów m.in. w „NF”, „Silmarisie”, „CreatioFantastica”, „Fabulariach”, antologiach Fantazmatów, Phantom Books i Wydawnictwa IX. W latach 2020-2021 czterokrotnie nominowany do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza Zajdla. Współzdobywca Nagrody za napisanych z Krzysztofem Matkowskim „Świętych z Vukovaru”. Prywatnie lekarz kardiolog i nauczyciel akademicki.

Trzecia z antologii opowiadań z amerykańskich pulp magazines, tym razem pierwsza odsłona magazynu PLANET STORIES

Carl Butler był niegdyś szanowanym, odznaczonym oficerem. Teraz jest zhańbionym odludkiem, pragnącym jedynie przeżyć resztę życia na zadupiu, gdzie nikogo nie obchodzą jego „zbrodnie” i gdzie wszyscy zostawiają go w spokoju.
Ale łatwo już było.
Zaginęła córka wysoko postawionego dyrektora, a ten uważa, że tylko Butler zdoła ją odnaleźć.
Sam Butler nie jest zbyt przekonany, wie jednak, jakie cierpienie wiąże się z utratą córki, więc z wahaniem przyjmuje zlecenie. Wkrótce trafia na wojskowy okręt kierujący się do niedawno utworzonej kolonii, gdzie tuż za kopułami, pod którymi żyją osadnicy, czai się śmiercionośna dżungla.

W towarzystwie Maka, Fanos oraz Fadera, przydzielonego przez władze adiutanta, Butler skacze na główkę w sprawę, która wydaje się prosta. I właśnie wtedy ktoś próbuje wysadzić go w powietrze.
Postawiony w obliczu niekompetentnego miejscowego gubernatora, wojskowych o związanych rękach i korporacji dość swobodnie podchodzących do kwestii przepisów pułkownik ląduje w znanym sobie środowisku. Nie może ufać nikomu oprócz siebie, ale właśnie w takich sytuacjach radzi sobie najlepiej.
Będzie walczył, żeby rozwikłać zagadkę, ale tym razem naprawdę może nie dożyć momentu jej wyjaśnienia.

W skład tomu wchodzą Narodziny Stalowego Szczura", "Stalowy Szczur idzie do wojska" oraz "Stalowy Szczur śpiewa bluesa".

Nasze zorganizowane i praworządne społeczeństwo praktycznie pozbawione jest przestępczości. Zapewne dziewięćdziesiąt dziewięć procent obywateli nawet nawet nie wyobraża sobie że mogliby złamać prawo. Zostaje jednak ten jeden procent. To on uzasadnia istnienie policji. Ten jeden procent składa się ze mnie i garstki mi podobnych, rozsianych po całej galaktyce. Teoretycznie nie powinniśmy istnieć, a już na pewno nie powinniśmy mieć żadnej możliwości działania. I jak zwykle teoria nie idzie w parze z praktyką. Jesteśmy skuteczni, niezwykle skuteczni, a żyje nam się całkiem wygodnie. Jesteśmy niczym szczury: bytujemy między ludźmi, ale reguły życia społecznego nas nie dotyczą. Przestrzegamy żelaznych zasad, dlatego nazywają nas Stalowymi Szczurami. Bycie Stalowym Szczurem skazuje każdego na samotność, ale zarazem daje poczucie dumy i dostarcza ekstremalnych przyjemności - oczywiście dopóki nie trafi się za kratki. W naszym świecie nie ma miejsca na półśrodki: nie istnieją najemnicy, włamywacze-dżentelmeni, czy osoby wiodące podwójne życie. Nie ma alternatywy: albo jesteś pełnoprawnym członkiem społeczeństwa, albo nikim. Stalowym Szczurem. Ja wybrałem to drugie".

Stalowy Szczur to przydomek Jamesa Bolivara DiGriza, znanego także jako Śliski Jim. DiGriz to kosmiczny awanturnik, oszust i złodziej. Obdarzony charyzmą, inteligencją i nieprzeciętnym poczuciem humoru, mistrz sztuk walki, ekspert w dziedzinie kamuflażu. Seria o Stalowym Szczurze to literatura rozrywkowa, przygodowa, w której doprawiona sporą dawką satyry i absurdu akcja pędzi na złamanie karku, a zwroty akcji nie pozwalają na odłożenie książki choćby na moment.

Czy chciałbyś przeżyć swoje życie jeszcze raz? I jeszcze raz? I jeszcze raz….?

„Jedna z najbardziej eleganckich i poruszających opowieści o podróżach w czasie, jakie kiedykolwiek napisano“. Ernest Cline, autor Player One.

Powieść nagrodzona World Fantasy Award.

43-letni Jeff Winston, śmiertelnie znużony pracą bez perspektyw i beznadziejnym małżeństwem, umiera na zawał serca w 1988 roku. Budzi się w swoim dawnym pokoju w akademiku – jest 1963 rok, a on jest osiemnastolatkiem, ale pamiętającym, co się wydarzyło przez kolejne 25 lat. Może być przebogaty, może mieć władzę, może odzyskać straconą miłość. Szansa na realizację szalonych pomysłów lub odkupienie dawnych win okazuje się jednak ulotna, a jej koniec jest kolejnym początkiem. I znów, i ponownie, i jeszcze raz…

Powtórka, której echa zabrzmiały kilka lat później w doskonałym Dniu świstaka, jest ponadczasową opowieścią o naturze przeznaczenia, życiu, miłości i drugich szansach, które wymagają podjęcia niezwykłego ryzyka.

Na początku czwartego tysiąclecia odrodzona i zjednoczona po latach wyniszczającej wojny domowej ludzkość skolonizowała setki systemów gwiezdnych. Nowa technologia, napęd Aldersona, umożliwia statkom szybkie przemieszczanie się pomiędzy tak zwanymi punktami skoku Aldersona, rozsianymi po wszystkich znanych ludziom układach gwiazd.
Stolica zjednoczonego Imperium, Nowa Kaledonia Nowa Szkocja, znajduje się w sektorze Trans-Worek Węgla. Z jej perspektywy można obserwować niezwykle spektakularny widok: dwie gwiazdy – czerwonego nadolbrzyma Oko Murchesona oraz mniejszą gwiazdę, Mote – biały pyłek na skraju mgławicy znanej jako Worek Węgla. Owa mgławica ma kształt zakapturzonego człowieka o wyraźnie zarysowanej głowie i ramionach, z kolei znajdujący się pośrodku czerwony nadolbrzym przywodzi na myśl czujne, nieżyczliwe oko…
Oblicze Boga.
A teraz z białego pyłku w Oku Boga zbliżało się ku nim coś, czego młody komandor Roderick Blaine, świeżo mianowany na to stanowisko, nie potrafił dostrzec. Podczas wykonywania rutynowej misji krążownik MacArthur, którym dowodzi, otrzymuje sygnał, wskazujący, że wykryto nadciągający  z mgławicy z dużą prędkością obcy statek kosmiczny nieznanej dotąd ludzkości cywilizacji. Blaine i jego załoga stoją w obliczu historycznego wydarzenia, jakim jest pierwszy kontakt z inteligentną rasą.


Pyłek w Oku Boga  Larry’ego Nivena i Jerry’ego Pournelle’a z 1974 roku to nigdy wcześniej niepublikowana w Polsce, jedna z najważniejszych powieści o tzw. „pierwszym kontakcie” z obcą cywilizacją.

Thomas R. P. Mielke (1940-2020) To najwybitniejszy niemiecki pisarz SF, obecnie piszący głównie powieści historyczne, chociaż ma wciąż wielki sentyment do fantastyki – jest założycielem niemieckiego fandomu, był gościem wielu Euroconów i Worldconów. Był też stałym bywalcem polskich festiwalów fantastyki w Nidzicy, gdzie znalazł wielu przyjaciół.

Anno Domini 1318: ostatnia z wielkich wypraw krzyżowych zakończyła się niepowodzeniem. Potężny zakon Templariuszy został rozbity. Papieże znaleźli schronienie w Awinionie. Zaledwie kilka lat wcześniej papież Bonifatius VIII w bulli Unam Sanctam podjął ponowną daremną próbę przejęcia przez papiestwo wszelkiej duchowej i świeckiej władzy. Został oskarżony o herezję. Równocześnie zostaje przerwana budowa wielu rozpoczętych gotyckich katedr. Jedynie największą i najpiękniejszą z nich wszystkich buduje nadal Roland von Coburg, nielegalny syn papieża-heretyka. On jeden zna tajemnicę wznoszących się ku niebu portali.

Pod dachem katedry buduje Sakriversum. całkowicie izolowaną od świata krainę. w której ukrywa swoje pozamałżeńskie dzieci, bliźniaków Gudrun i Lancelota. W owej ekologicznej niszy przez siedemset lat coraz mniejsi potomkowie pierwszych mieszkańców przetrwają klęski głodu, zarazy i wojny. Jako liczna rodzina zwana ludem Sromotnych przeżyją także pewien dzień roku 2018, którego to dnia biały ogień bomb neutronowych zgasi wszelkie inne życie na Ziemi - ocalony zostanie jeszcze tylko Teofil von Coburg, ostatni ze świeckich potomków budowniczego katedry. I właśnie ten człowiek stanie się ich zagrożeniem. będąc równocześnie ich nadzieją.

Nagroda Kurta Lasswitza.

„Statek widmo” Fredericka Marryata, po raz pierwszy opublikowany w 1839 roku, to jedna z najważniejszych powieści gotyckich. Autor, który był zawodowym marynarzem, w sposób doskonały oddał realia marynistyczne oraz polityczno-obyczajowe XVII wieku. Na ich tle snuje porywającą historię opartą na micie tajemniczego „Latającego Holendra”.

„Latający Holender”, czyli legendarny statek widmo, budzi trwogę w sercach żeglarzy wszystkich mórz i oceanów. Przynosi strach, rozpacz i śmierć każdemu, kto na niego trafi. Przeklęty okręt i jego martwa załoga pod dowództwem kapitana Vanderdeckena skazana jest na wieczną tułaczkę, która ma być pokutą za grzechy dowódcy.

Bohaterem powieści jest Filip, syn kapitana Vanderdeckena, któremu dowiaduje się, że istnieje sposób na uratowanie dusz nieszczęsnej załogi „Latającego Holendra” i jego ojca. Musi dostarczyć na pokład statku świętą relikwię, którą kapitan zostawił w rodzinnym domu. Filip poprzysięga wyrwać ojca z rąk piekielnych mocy i odnaleźć statek. Wstępuje więc w szeregi Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i wyrusza na trwającą kilkadziesiąt lat podróż pełną przygód, bitew morskich i nadprzyrodzonych zjawisk.

Niniejsze wydanie powieści „Statek widmo" Fredericka Marryata, w nowym przekładzie Marka Króla, zawiera ilustracje Krzysztofa Wrońskiego oraz posłowie Rafała Nawrockiego.

Utopia Avenue to przedziwny brytyjski zespół muzyczny, o którym nigdy nie słyszeliście. Wyłonił się na londyńskiej scenie psychodelicznej w 1967 roku. Tworzyli go pieśniarka folkowa Elf Holloway, basista-bluesman Dean Moss, wirtuoz gitary Jasper de Zoet oraz perkusista jazzowy Griff. Krótka podróż ku sławie poprowadziła zespół od tanich klubów w Soho przez debiut telewizyjny w Top of the Pops, który zbliżył Utopia Avenue do sukcesu na listach przebojów, a następnie poprzez sławę w Amsterdamie, więzienie w Rzymie, zgubny pobyt w nowojorskim Chelsea Hotel, do Laurel Canyon i San Francisco jesienią ’68 roku.

Barwna powieść Davida Mitchella opowiada nieocenzurowaną historię Utopia Avenue oraz burzliwych czasów, w których zespól tworzył i grał. Opowiada o cenie sławy i chybotliwej drabinie do gwiazd, o rodzinach z wyboru i o tych, których nie wybieramy, o głosach w głowie szepczących prawdy i kłamstwa, opowiada o muzyce, szaleństwie i idealizmie. Czy naprawdę możemy zmieniać świat czy raczej to świat zmienia nas?

Edmund Gunderson sprawując funkcję administratora Świata Holmana nie uważał, aby zamieszkujące ją gatunki zasługiwały na podmiotowe traktowanie. Sulidory i Nildory nie były dla niego niczym więcej, niż specyficznymi przejawami lokalnej fauny, pozbawionymi możliwości samostanowienia o swym losie. Oba gatunki były dla Gundersona, przedstawiciela terran, jedynie zwierzętami, niewolnikami, tanią siłą roboczą. Tak też je traktowano przez cały okres jego zarządzania. Bezlitośnie eksploatowana przez korporacje planeta zyskała jednak w końcu autonomię. Uznano, że obie rasy dysponują własną kulturą, inteligencją i tradycjami, toteż zgodnie z zasadami kolonizacji, planeta oddana została w ręce autochtonów, a ludzkość opuściła ją. Na miejscu pozostały jedynie pojedyncze jednostki. osoby zbyt mocno związane emocjonalnie z planetą. Gundersona wśród nich nie było, bez żalu wrócił do domu, pozostawiając za sobą jedynie wspomnienia niegodnie sprawowanego urzędu.

Po latach wraca jednak na Belzagor – bo tak nazywa się teraz planeta - by zmierzyć się z demonami przeszłości, odkupić winy i pojednać się z gatunkiem, którego nigdy nie próbował zrozumieć. Gunderson wraca aby odbyć podróż w najodleglejsze rejony planety, gdzie Nildory mogą pomóc mu w przemianie.

Słynna powieść francuskiego mistrza fantastyki naukowej, J.H. Rosny'ego starszego.

Akcja powieści toczy się na tle dzikiej i bujnej przyrody. W olbrzymich gajach i na rozległych sawannach żyją gromadki pierwotnych ludzi, którym w każdej chwili, zwłaszcza w porze nocnej, zagrażają różne niebezpieczeństwa, szczególnie ze strony potężnych, dzikich zwierząt: mamutów, tygrysów, lwów, niedźwiedzi jaskiniowych. Głównym motywem powieści jest miłość między dwojgiem młodych ludzi pierwotnych, Gamlą i Naohem. Ona to popycha Naoha do bohaterskich czynów zmierzających do zdobycia utraconego przez plemię Ulhamrów ognia.

J.-H. Rosny - pseudonim literacki, który używali dwaj bracia, pisarze belgijscy piszący po francusku Joseph Henri Honoré Boex (1856-1940) oraz Séraphin Justin François Boex (1859-1948).

Obaj bracia urodzili się w Brukseli. W latach od 1886 do 1909 roku publikowali wiele powieści oraz opowiadań, z gatunku fantasy oraz o tematyce prehistorycznej. W 1909 roku bracia zakończyli swoją literacką współpracę. Po tym roku Joseph Boex używał pseudonimu J-H. Rosny aîné (J-H. Rosny starszy), a jego brat Seraphin - J-H. Rosny juen (J-H. Rosny młodszy).

Od trzech miliardów lat pod dnem Oceanu Spokojnego czeka uśpiony prymitywny mikrob, organizm zdolny zniszczyć życie na całej planecie. Ludzka zachłanność sprawiła, że wydostał się na zewnątrz poprzez nadmiernie eksploatowany komin geotermalny na grzbiecie Juan de Fuca, blisko stacji Beebe. Aby zapobiec apokalipsie, cały ten rejon został wysadzony za pomocą broni jądrowej. Zrobiono to, nie zważając na załogę podmorskiej bazy. W dodatku fala tsunami, będąca skutkiem niszczącej podwodnej eksplozji, zabiła miliony ludzi zamieszkujących oceaniczne wybrzeża.
Wybrano mniejsze zło, aby ratować całą ludzkość.
Okazało się jednak, że jeden z ryfterów przeżył. Lenie Clark udało się uciec. Miliony azjatyckich uchodźców wegetujących na wybrzeżach, starających się przetrwać kolejny dzień, uważa ją za morską boginię. Ale Lennie nigdy nie chciała być zbawicielem. Jest za to potwornie wkurzona. Nosi w sobie gniew i pragnienie zemsty na korporacji, która do tego doprowadziła. Ponadto ma w sobie moc, która może pogrążyć świat w apokalipsie. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że inne monstrum, równie potężne i przerażająco nieludzkie, które obudziło się w odmętach sieci neuronowej, bardzo pragnie ją spotkać.


Wir to pełna akcji, mroczna, cyberpunkowa powieść wielokrotnie nagradzanego mistrza współczesnej hard sf, Petera Wattsa, będąca bezpośrednią kontynuacją bestsellerowej Rozgwiazdy.

W dniu swoich 75. urodzin John Perry zrobił dwie rzeczy: najpierw odwiedził grób swojej żony, a potem wstąpił do armii.

Ludzkość znalazła drogę do międzygwiezdnej przestrzeni – to ta dobra wiadomość. Zła wiadomość jest taka, że w kosmosie istnieje niewiele nadających się do zamieszkania planet, za to aż roi się tam od obcych, którzy chcą o nie walczyć. Wychodzi na to, że wszechświat jest dla człowieka wrogim miejscem.
Walczymy zatem, żeby obronić Ziemię, ale też o nasz planetarny stan posiadania. Ta wojna trwa od dekad: jest brutalna, krwawa i nieubłagana.
Sama Ziemia jest zaściankiem. Większa część zasobów ludzkości znajduje się w rękach Sił Obronnych Kolonii, które robią wszystko, aby informacja ta nie stała się powszechna. Regułą jest, że można wstąpić do SOKu tylko wtedy, gdy osiągnie się wiek emerytalny. Chcą bowiem ludzi, którzy dysponują wiedzą i doświadczeniem zebranym w ciągu długiego życia. A gdy się zaciągniesz, zostaniesz zabrany z Ziemi i już nigdy na nią nie powrócisz. Jeśli uda ci się przeżyć na froncie, osiądziesz na jednej z trudem wywalczonych planet.
John Perry zgadza się na te warunki. Nie ma jednak bladego pojęcia o tym, co go czeka. Prowadzona w kosmosie wojna okazuje się o wiele poważniejsza, niż mógł sobie wyobrazić – i, jak się przekona, o wiele dziwniejsza.