Zapowiedzi

Miliony lat upłynęły od czasów świetności cywilizacji człowieka. Ziemia uległa przeobrażeniu, zwierzęta i rośliny wyewoluowały w niezwykłe formy, a większość ludzi opuściła swe dotychczasowe siedziby by uciec w nieznane przed zbliżającą się i nieodwracalną katastrofą. Słońce gaśnie, a planeta nieubłaganie pogrąża się w mroku. W tych ostatnich latach istnienia życia sprawy wielkiej polityki czy dążenie do rozwoju przestały mieć znaczenie. To, co pochłania umysły ostatnich pozostałych na ziemi ludzi to chęć godnego doczekania wielkiej katastrofy.

Rozproszeni, żyjący w niewielkich społecznościach na ruinach wielkich miast ludzie nie są już panami świata. Wiedza pradawnych cywilizacji została zapomniana, a wciąż gdzieniegdzie napotykanie przejawy jej dawnej potęgi, traktowane są jak magiczne artefakty o nieznanym przeznaczeniu. W zamkniętych, pilnie strzeżonych enklawach, mieszkają nie dbający o nic poza własnymi interesami potężni magowie, władający opartymi na skomplikowanych matematycznych wzorcach czarami. Na szlakach żerują potwory zrodzone z eksperymentów i magii – spragnione ludzkiego mięsa Deodandy o martwej, matowej skórze; szczuropodobne stworzenia zamieszkujące niezbadane jaskinie; jeźdźcy ważek sprzedający informacje za pakunki z solą czy wampirze pnącza zdolne do wyssania resztek życia z każdego, kto nieopacznie znajdzie się w ich zasięgu. Przyroda naznaczona istnieniem przedziwnej flory, bujnie kwitnących, niebezpiecznych lasów czy hybrydowych roślin włada na terenach niegdyś zajmowanych przez dumne i zaawansowane cywilizacje. Magia i zapomniana technologia zespoliły się w jedno, zwierzęta a także powstałe dzięki czarom wynaturzone stworzenia rządzą niepodzielnie na rozległych obszarach Umierającej Ziemi.

Poznając przedziwne rejony Umierającej Ziemi podążamy śladami maga Maziriana, który wbrew swym zasadom udaje się w pościg za tajemniczą, piękną kobietą nawiedzającą go codziennie w magicznym ogrodzie, Liane’a Wędrowca, który zauroczony pięknem wiedźmy podejmuje wyzwanie odzyskania gobelinu z rąk potwornego pożeracza oczu, Chuna Nieuniknionego. Towarzyszymy Cugelowi, który przyłapany przez potężnego maga na kradzieży wysłany zostaje na misję odzyskania potężnego artefaktu, czy Rialto Wspaniałego, który jako jeden z niewielu czarodziei zdaje się emanować prawdziwą empatią i dobrem.

Świat opisany przez Jacka Vance’a charakteryzuje nieokreślona bliżej zwiewność, melancholia i tajemniczość, poczucie bytowania w półśnie, na pograniczu koszmaru i baśni. Brak nadziei, który nie prowadzi jednak do defetyzmu, a spokojnego godzenia się z nieuchronnym losem. Kroniki Umierającej ziemi to pierwsze pełne wydanie historii publikowanych przez Jacka Vance’a w latach 1950 – 1984. Książka zawiera zbiór opowiadań „Umierająca ziemia”, powieści „Oczy nadświata”. „Saga Cugela” oraz „Rhialto Wspaniały”

Carl Butler był niegdyś szanowanym, odznaczonym oficerem. Teraz jest zhańbionym odludkiem, pragnącym jedynie przeżyć resztę życia na zadupiu, gdzie nikogo nie obchodzą jego „zbrodnie” i gdzie wszyscy zostawiają go w spokoju.
Ale łatwo już było.
Zaginęła córka wysoko postawionego dyrektora, a ten uważa, że tylko Butler zdoła ją odnaleźć.
Sam Butler nie jest zbyt przekonany, wie jednak, jakie cierpienie wiąże się z utratą córki, więc z wahaniem przyjmuje zlecenie. Wkrótce trafia na wojskowy okręt kierujący się do niedawno utworzonej kolonii, gdzie tuż za kopułami, pod którymi żyją osadnicy, czai się śmiercionośna dżungla.

W towarzystwie Maka, Fanos oraz Fadera, przydzielonego przez władze adiutanta, Butler skacze na główkę w sprawę, która wydaje się prosta. I właśnie wtedy ktoś próbuje wysadzić go w powietrze.
Postawiony w obliczu niekompetentnego miejscowego gubernatora, wojskowych o związanych rękach i korporacji dość swobodnie podchodzących do kwestii przepisów pułkownik ląduje w znanym sobie środowisku. Nie może ufać nikomu oprócz siebie, ale właśnie w takich sytuacjach radzi sobie najlepiej.
Będzie walczył, żeby rozwikłać zagadkę, ale tym razem naprawdę może nie dożyć momentu jej wyjaśnienia.