Radziecka SF

Powieść „Załoga ‘Mekongu’ ” to solidna literatura przygodowa z elementami fantastyki. Jej opisowy podtytuł, a mianowicie: „Książka o najnowszych fantastycznych odkryciach i dawnych wydarzeniach, o tajemnicach Substancji oraz o wielu przygodach na lądzie i morzu”, od razu mówi nam, czego możemy spodziewać się po tej historii, której słucha się, jak opowieści wyśmienitego gawędziarza.

Historia owa toczy się jakby na dwóch płaszczyznach. Opowiada o losach młodych inżynierów z Baku pracujących nad możliwością budowy rurociągów w oparciu o napięcie powierzchniowe cieczy, czyli bez wykorzystania rur, a obok snuje opowieść z czasów Piotra I – wyprawy jego wojsk do Chiwy oraz rozgrywających się tam tajemniczych wydarzeń.

Dwóch młodych inżynierów i grupa naukowców wpada na trop zagadki tajemniczego noża, który przenika przez przedmioty i ludzkie ciało, nie czyniąc im żadnej szkody i nie zadając ran. Jak się okazuje nóż został sprowadzony z Indii w XVIII wieku, a jego historia związana jest z zakonem jezuitów i kapłanami mrocznego kultu bogini Kali. Wyjaśnienie zagadki przenikliwego noża może mieć ogromne znaczenie dla świata nauki i praktyczne zastosowanie w wielu dziedzinach życia; nie dziwi więc, że kilka niezależnych grup zaczyna wyścig z czasem o to, kto pierwszy odkryje tajemną zasadę magicznego, zdawałoby się, przedmiotu.

Książka wciąga czytelnika w wir wydarzeń niemal od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca.

Godzina Byka to opis działań ekspedycji gwiezdnej komunistycznych ludzi na planetę skolonizowaną w dalekiej przeszłości przez uciekinierów z Ziemi. Zbudowali na niej swój świat, ale popełniając liczne błędy zniszczyli planetę do tego stopnia, że społeczeństwo Jan-Jah ledwie egzystuje, czy raczej wegetuje. A dobrze się mają tylko oligarchowie i aparat represji. Z tym zacofanym światem, gdzie nikt nie słyszał o prawach człowieka, wolności, a dobra są reglamentowane zderza Jefremowa kosmonautów statku "Ciemny Płomień" - pięknych, młodych komunistów, którzy natychmiast chcą uwolnić planetę od oligarchów.

Radzieckiej cenzurze powieść Jefremowa się nie spodobała, gdyż planeta, której komuniści idą na ratunek, zbyt przypominała sowiecką rzeczywistość.

Sewer Gansowski (1918-1990) Z wykształcenia filolog. Ojciec, pół-Polak, zmarł w 1920 r., matka była represjonowana, aresztowano ją i rozstrzelano w więzieniu. Nim zaczął pisać, imał się najprzeróżniejszych zajęć: był tragarzem, listonoszem, marynarzem. Wziął czynny udział w II wojnie światowej, zgłosił się ochotniczo do armii w 1941 r. Był snajperem, zwiadowcą w morskiej piechocie, został ciężko ranny w 1942 r. Po powrocie z frontu ukkończył studia filologiczne na uniwersytecie w Leningradzie.

Debiut w fantastyce miał miejsce w 1960 r. – było nim opowiadanie „Гость из каменного века” („Gość z epoki kamienia”). Specjalizował się w krótkiej formie. Główną tematykę jego tekstów stanowiły spotkania człowieka z niewiadomym: mieszkańcami antyświata, nieznanymi nauce zwierzętami, itp., przy czym jednakowo interesował go opisywany przezeń fenomen, jak i reakcja człowieka na ów fenomen. Ludzi także poddawał eksperymentom, obdarzając ich nadzwyczajnymi cechami: telepatią, zdolnością lewitacji, nadzwyczaj ostrym wzrokiem albo geniuszem, „nabytym” drogą chirurgiczną.

Tom Wieża to jeden z dwóch obszernych tomów, w których przedstawimy najlepsze dokonania Gansowskiego. T

Zawartość:

Instynkt? (mikropowieść)
Dzień gniewu
Kroki w nieznane
Wieża
Głos
Poligon

Drugi, to "Wieży" tom podsumowujący twórczość radzieckiego klasyka sf, Sewera Gansowskiego.

Zawiera trzy mikropowieści:

* Część tego świata

* Ucieczka

* Obca planeta

Porusza w nich swoje główne obsesje - humanizmu, kondycji człowieka wobec Nieznanego.

W "Części tego świata" penetrujemy dziwny technologiczny, podziemny świat, w którym eksperymenty z wymianą świadomości są na porządku dziennym.  W "Ucieczce" z kolei Gansowski porusza sprawę zbrodni i kary, a karą jest przemierzanie eonów ziemskiej przeszłości. W "Obcej planecie" mamy do czynienia z kosmonautą, który budzi na się w dziwnym świecie, niby znajomym, ale obcym.

Osiedliło się tam półtora miliarda mieszkańców, którzy mają własne poglądy na życie, oraz, często dziwne dla Ziemian, zasady i tajemnice.

Tajna organizacja Jar-Khis, opierająca się na siatce gangsterskich ugrupowań i dążąca do nieograniczonej władzy, zaniepokojona rosnącymi wpływami ziemskiego konsulatu organizuje prowokację przeciwko Ziemianom i porywa ich konsula, Tura Haasena. Kiedy informacja ta dociera do Ziemi na ratunek na planetę zostaje wysłana grupa ludzi, a wśród nich dowódca kosmicznego statku patrolowego „Tornado” - Iwan Łobow.

Działając odważnie i zdecydowanie w najbardziej krytycznych sytuacjach, Ziemianie próbują uwolnić swojego konsula, ale równocześnie wplątują się w dużo bardziej skomplikowaną intrygę i działalność grupy Jar-Khis.

Mgławica Andromedy to najsłynniejsza powieść radzieckiej fantastyki, w Polsce jej odpowiednikiem jest w jakimś sensie trylogia Borunia i Trepki. Należy do cyklu Wielki Pierścień, na który składa się jeszcze Godzina Byka i dwie nowele.

Świat komunistycznej utopii, w której nikt nie głoduje, nikt nie musi pracować, ale wszyscy chcą, a dzieci są wychowywane przez państwo, a nie rodziców. Ludzkość coraz dalej sięga w kosmos, a dzięki nawiązaniu łączności w tzw. Wielkim Pierścieniu ma kontakt z innymi cywilizacjami, które z Ziemian biorą przykład jak budować właściwe społeczeństwo. Jedna z dalekich wypraw natyka się na istoty wrogo nastawione, w tym czasie jeden z eksperymentów naukowych na Ziemi kończy się rozwiązaniami, które pozwolą jeszcze dalej sięgnąć w kosmos.

Tom uzupełniaja opowiadania z cyklu "Wielki Pierścień" - Serce Węża i Pięć obrazów

Kontynuacja "Gwiezdnego mostu". 

Pierwsze starcie z energetyczną istotą Gifron, które miało miejsce na planecie Zydra, zakończyło się klęską ludzi i śmiercią inspektora Jegorowa.

A teraz Gifron przedostaje się na Ziemię, zakładając przyczółek w syberyjskiej wiosce Bajkał. Polecenie zbadania sprawy otrzymuje inspektor Łosiew, który akurat przebywa w pobliżu na wakacjach. Przybycie do wioski rozpoczyna jego niezwykłą odyseję w labiryncie niesamowitych i abstrakcyjnych światów. A Gifron okazuje się potężnym wrogiem, ale wcale nie tym najtrudniejszym do pokonania.

Dwie z najsłynniejszych powieści SF Kira Bułyczowa - Przełęcz i Za przełęczą (inny tytuł:Osada). Historia załogi statku kosmicznego. który rozbija się na obcej planecie i traci kontakt z Ziemią. Na statku leciały rodziny z dziećmi. Rozbitkowie opuszczają wrak i z niewielkim zapasem żywności i sprzętów szukają miejsca na osiedlenie. Z czasem powoli zapominają, skąd pochodzą. a nowe pokolenie jest już zżyte z otaczającym światem.

Niektórzy potomkowie rozbitków interesują się utraconym dziedzictwem i postanawiają znaleźć legendarny statek, którym podobno przybyli na ten nieprzyjazny świat. Rozpoczyna się pełna przygód wyprawa przez bezdroża...

Absolutny klasyk radzieckiej science fiction.

 Opowieści o kosmicznych rozbitkach jest w fantastyce sporo. Ale Bułyczow odwrócił znany schemat, opisuje katastrofę z perspektywy dzieci rozbitków, wychowanych w obcym świecie, który traktują jak swój, bo w nim się urodzili. Powoli odkrywają własne dziedzictwo i pochodzenie. Porywająca lektura.

Wojtek Sedeńko

Drugi tom przygód inspektora Rotanowa, kontynuacja "Pory mgieł".

Mija kilkanaście lat od wydarzeń opisanych w "Porze mgieł", gdzie Rotanow musiał się zmierzyć z problemami odległej ziemskiej kolonii w układzie Hydry.

Rotanow jest przekonany, że napotkanie w kosmosie obcej i być może wrogiej cywilizacji to tylko kwestia czasu. Udaje mu się namówić Radę Ziemi, by powierzyła mu dowództwo bazy na Regosie, odległej pustynnej planecie. Baza ma koordynować zaopatrzenie dla odległych kolonii ziemskich - jej nazwa to Inspektorat Pozaziemskich Osiedleń. Rotanow rozbudowuje bazę zamieniając ją w twierdzę, na wypadek kontaktu. Radzie Ziemi to się nie podoba.

Tymczasem wraca z dalekiej przestrzeni poobijany statek zwiadu "Leningrad", którym dowodzi przyjaciel Rotanowa. Wieści, które przywozi, są bardzo niepokojące.

Drugi i trzeci tom tom słynnej radzieckiej space opery Ludzie jak bogowie.

Potężna flota Ziemian wyrusza do skupiska gwiezdnego Perseusza, by rozprawić się z Niszczycielami – biomechaniczną rasą, która opanowała do perfekcji sztukę manipulowania polami grawitacyjnymi.

Siergiej Pawłow i jego dylogia "Księżycowa tęcza" to najściślejszy kanon radzieckiej science fiction.

"Księżycowa Tęcza" to statek badawczo-zwiadowczy. Wyprawa statku na orbitę Urana, mająca na celu badanie księżyców i planetoid krążących wokół tej planety, kończy się katastrofą. Ginie kilku świetnie wyszkolonych zwiadowców. A ci, co powrócili, są jakby odmienieni.

Organizacja nadzoru badania kosmosu zauważa, że coraz więcej pojawia się dziwnych chorób i infekcji przywożonych z badanych w Układzie Słonecznym ciał niebieskich. Kwarantanną jest objętych wielu kosmonautów, a nauka nie potrafi im pomóc.

Do zbadania sprawy zostaje powołany specjalny zespół, bo istnieje przypuszczenie, że wszystkie te wypadki są jakoś ze sobą powiązane.

Ostatni z tomów o przygodach inspektora Rotanowa. Każdy z tomów można czytać osobno.

Rotanow otrzymuje tajne zadanie związane z kolonią na Aromie. Planeta dość daleko oddalona, ale reklamowana jako raj i miejsce wypoczynku. Jest nią zainteresowana wielka korporacja "Inplanet", chociaż badania geologiczne nie wykazały złóż wartych eksploatacji. Rotanow leci tam z misją zbadania, czemu nie powracają z Aromy statki wycieczkowe, a wszyscy - turyści i załoga deklarują chęć pozostania na planecie.

Rotanow zaczyna śledztwo jeszcze na Ziemi i odkrywa, że korporacja sprowadza z Aromy dziwne artefakty, a na zainteresowanie inspektora reaguje agresją i próbami zabójstwa. Podróż na Aromę obfituje w kolejne przygody, a to, co Rotanowa spotka na rzekomo rajskiej planecie przekracza ludzkie pojmowanie.

Wybór 25 opowiadań i nowel SF radzieckiego klasyka. Bilenkin, rówieśnik Strugackich, był w latach 60. jednym z liderów radzieckiej fantastyki naukowej. Pisał właściwie tylko opowiadania - jego jedyna powieść opublikowana została po jego śmierci (w Polsce w fanzinie Kwazar).

Jednym z ulubionych przez czytelników bohaterów stworzonych przez Bilenkina był psycholog Połynow - otwierająca niniejszy zbiór nowela "Desant na Merkurego" należy do tego cyklu.

Klasyczna radziecka powieść science fiction. Dostępna tylko w Solarisnet.pl

Jeremiej Parnow (1935-2009) Erudyta i niezrównany znawca legend, mitów i wierzeń rozlicznych narodów. Zapalony podróżnik, szczególnie pociągała go południowa i centralna Azja, rejon Tybetu i Himalajów.

Pełnił funkcje w Związku Pisarzy ZSRR oraz prezydenta europejskiej i światowej organizacji fantastyki naukowej, w których reprezentował radzieckich fantastów. Fantastykę naukową z Jemcewem. Ich najlepszy tekst - mikropowieść "Душа Мира" - został wydany w języku angielskim z przedmową Sturgeona, który określił go "nadzwyczajnym". Największe uznanie zdobyła Parnowowi trylogia o inspektorze Liusinie, w której zagadki historii w tajemniczy sposób przeplatają się z teraźniejszością.

Wybór nowel i opowiadań znanego duetu radzieckiej sf.

Zawartość:

Zielona krewetka

Orfeusz i Eurydyka

Idealny Aryjczyk

Żółte oczy

Kongamoto

Zbudź się w Famaguście

Stan przedatomowy

Skazany na rozkosz

Jewgienij Gulakowski (1934-2017) Studiował na uniwersytetach w Kazaniu i Kiszyniowie, gdzie ukończył wydział geologii). Pierwsze utwory Gulakowskiego to opowiadania o geologach i opowieści historyczno-przygodowe. Debiut sf – opowiadanie „Ошибка” (1964).

W Polsce znany z krótkiej powieści Planeta do kontaktu i trylogii o przygodach inspektora kolonii pozaziemskich: Pora mgieł; Długi wschód na Ennie; Kroniki inspektora Rotanowa. Kolejna znana trylogia to "Obce przestrzenie".  Bardzo popularna była powieść "Gwiezdny most".

Gulakowskiego nie interesowała polityka - jego powieści to typowe eksploracyjne, przygodowe, kosmiczne hard SF.

Znakomite otwarcie kolejnej trylogii Jewgienija Gulakowskiego. Moc kosmicznych przygód, obce planety, loty w nadprzestrzeni, dziwne artefakty, wrota do innych wymiarów, obca ingerencja.

Zwykły urzędnik, narzekający na monotonię życia, odpowiada na dziwne ogłoszenie rekrutujące, a wśród swoich marzeń wymienia dalekie podróże. Po jakimś czasie otrzymuje propozycję udziału w ekspedycji badającej w Meksyku azteckie ruiny. Tam rozpoczyna się ciąg przygód, który zawiedzie go do innych światów.

Pierwszy tom trylogii sf "Obce przestrzenie". W jej skład wchodzą:

Obce przestrzenie
Wygnaniec
Obca planeta

Jewgienij Gulakowski (1934-2017) Studiował na uniwersytetach w Kazaniu i Kiszyniowie, gdzie ukończył wydział geologii). Pierwsze utwory Gulakowskiego to opowiadania o geologach i opowieści historyczno-przygodowe. Debiut sf – opowiadanie „Ошибка” (1964).

W Polsce znany z krótkiej powieści Planeta do kontaktu i trylogii o przygodach inspektora kolonii pozaziemskich: Pora mgieł; Długi wschód na Ennie; Kroniki inspektora Rotanowa. Kolejna znana trylogia to "Obce przestrzenie".  Bardzo popularna była powieść "Gwiezdny most".

Gulakowskiego nie interesowała polityka - jego powieści to typowe eksploracyjne, przygodowe, kosmiczne hard SF.

Roman przeżywa moc przygód w czasie kosmicznych rejsów i na światach tworzących punkty przesiadkowe w galaktycznej sieci komunikacyjnej.
Sieć tę zbudowała prastara cywilizacja, nikt nie wie, co się z nią stało. Za to bramy łączące światy przejęła drapieżna rasa i teraz kontroluje całą galaktykę.  Romana – z racji, że posiadł umiejętność przenikania bram - postanawiają za wszelką cenę zniszczyć.

Drugi tom trylogii sf "Obca planeta". W jej skład wchodzą:

Obce przestrzenie
Wygnaniec
Obca planeta

Wybór prozy Iwana Jefremowa, twórcy najsłynniejszej rosyjskiej powieści sf: Mgławica Andromedy.

Jefremow był złotym dzieckiem, szkołę i studia ukończył na kilka lat przed innymi. Już w 18 roku życia poprowadził ekspedycję paleontologiczną, a przed 30-ką opublikował wiele artykułów naukowych,

Te zainteresowania geologią i paleontologią zaowocowały kilkunastoma opowiadaniami, na poły fantastycznymi, wpisującymi się w tzw. fantastykę geograficzną - odkrywanie nowych ziem i poznawanie tajemnic tych krain. W opowiadania wplatał mity i wierzenia ludów azjatyckich.

Zawartość tomu:
Biały róg
Lej diamentowy
Obserwatorium Nur-I-Deszt
Cień przeszłości
Atol Fakaofo
Gwiezdne okręty
Jezioro Ducha Gór
Księżycowa skałaencykl

Powieść napisana przez Bułyczowa w latach 70., najbardziej twórczym dla tego autora okresie. Należy do cyklu o przygodach Pawłysza.

Ludzkość przystępuje do Centrum Galaktycznego, organizacji zrzeszającej pokojowo nastawione cywilizacje dysponujące napędem nadprzestrzennym, dzięki czemu cała Galaktyka stoi dla nich otworem.

Ziemski statek "Segieża" w trakcie przygotowań do skoku w okolice Saturna zostaje wstrzymany, bo otrzymuje inne zadanie. Na jego pokład przylatują dwie obce istoty z Centrum - zwane Koronami. Wraz z nimi na "Segieżę" zostaje dostarczony ekperymentalny sprzęt do wskrzeszania martwych istot.

Pora mgieł to część trylogii o przygodach inspektora Rotanowa.

Rotanow zajmuje się - na zlecenie władz Ziemi - inspekcjami kolonii pozaziemskich. Jest specem od rozwiązywania problemów, od jego decyzji zależy też, czy dana kolonia zostanie zamknięta. Wizyta na Reanie zapowiada się nudnie i wszystko wskazuje, że eksploatacja planety nic nie da. Ale zagadka dotycząca miejscowej rośliny, rosnącej tylko w jednym miejscu na planecie, w Dolinie Trzeszczących Kul, każe mu zrewidować pierwszy osąd. Dzięki sokowi z tajemniczej rośliny można się przenosić w czasie. Rotanow ukrywa to w raporcie, ale jest przekonany, że na Reanie lądowali w przeszłości obcy z gwiazdozbioru Hydry.

Hydra znajduję się daleko poza zasięgiem opłacalności lotów i kolonizacji, ale przed laty wysłano tam statek kolonizacyjny, z którym wszelki kontakt się urwał. I oto pojawia się - jakby na zawołanie - eksperymentalny napęd podprzestrzenny, a Rotanow dostaje propozycję lotu na Hydrę. Oficjalnie, by zbadać losy kolonistów.

Wszystko, co napotka na dalekiej planecie wystawi jego umiejętności na wielką próbę.

Jewgienij Gulakowski (1934-2017). Rosyjski prozaik i scenarzysta, z wykształcenia geolog. Debiutował opowiadaniem "Pomyłka" w 1964 roku.

Tematyka utworów sf Gulakowskiego nie wychodzi poza standardowy zestaw gatunku: podbój kosmosu, kontakt, spotkania z egzotycznymi przedstawicielami życia pozaziemskiego. Największy rozgłos przyniosła mu trylogia o Rotanowie i powieść Planeta do kontaktu.

Znana nowela SF, jeden z najlepszych, obok "Duszy świata" utworów uznanej spółki autorskiej.

"Morze Diraca" to powieść, w której rzeczywistość przeplata się z tajemnicą, a cała fabuła osadzona jest wokół genialnego wynalazku opierającego się na teoretycznym modelu próżni, zaproponowanemu przez Diraca. Maszyna reaguje na pragnienia i życzenia ludzi, którzy się z nią stykają.

Jeremiej Parnow (1935-2009) Erudyta i niezrównany znawca legend, mitów i wierzeń rozlicznych narodów. Zapalony podróżnik, szczególnie pociągała go południowa i centralna Azja, rejon Tybetu i Himalajów.

Pełnił funkcje w Związku Pisarzy ZSRR oraz prezydenta europejskiej i światowej organizacji fantastyki naukowej, w których reprezentował radzieckich fantastów. Fantastykę naukową z Jemcewem. Ich najlepszy tekst - mikropowieść "Душа Мира" - został wydany w języku angielskim z przedmową Sturgeona, który określił go "nadzwyczajnym". Największe uznanie zdobyła Parnowowi trylogia o inspektorze Liusinie, w której zagadki historii w tajemniczy sposób przeplatają się z teraźniejszością.

Michaił Jemcew (1930-2003)  Rosyjski pisarz sf, publicysta.Popularyzator nauki. Od artykułów naukowych przeszedł do fantastyki. Większość swoich utworów sf napisał wspólnie z Parnowem. Kilka z nich zostało uznane przez ówczesne władze za nieprawomyślne, na równi z twórczością Strugackich, w szczególności - mikropowieści "Уравнение с Бледного Нептуна" oraz "Душа Мира". Nasze wydawnictwo przedstawi je niniejszej serii.

W latach siedemdziesiątych drogi duetu rozeszły się: Parnow rozpoczął karierę w strukturach Związku Pisarzy ZSRR, a Jemcew zbliżył się do kręgów dysydenckich.

Powieść czerpie - zarówno w nazewnictwie jak i w fabule - ze słynnego dramatu Szekspira. Jednakże dzieje miłości Roma i Uli, mieszkańców planety Hermes to tylko pretekst do pokazania, że narzucone zasady społeczne prowadzą do wypaczeń i rewolucji.

Na planecie Hermes postawiono bowiem na kastowy system społeczny, zbudowany na kilkudziesięciu kastach zawodowców, zajmujących się wyłącznie jedną dziedziną wiedzy, posiadających własnych bogów i wierzenia, a nawet własny język profesjonalistów. W założeniu chodziło o wyselekcjonowanie najwyższej klasy specjalistów w poszczególnych dziedzinach. Kasty rywalizują ze sobą, ale są bardzo hermetyczne. Miłość pomiędzy przedstawicielami dwóch odmiennych kast jest niemoralna i zakazana.

Ale co zrobić, gdy dwoje młodych ludzi - matematyczka Ula i agronom Rom - spotykają się i postanawiają kochać wbrew zasadom i obyczajowi? Ich miłość będzie kamyczkiem, który poruszy lawinę i odmieni ich świat.

Georgij Szach (wł. Georgij Szachnazarow, 1924-2001) urodził się w Baku, ale większość życia spędził w Moskwie, niemal całe dorosłe życie pracując w aparacie KC KPZR. Był jednym z doradców Michaiła Gorbaczowa. Po upadku ZSRR nadal związany z Gorbaczowem, napisał wiele prac na temat globalizacji.

Przykład dobrej radzieckiej hard SF, eksploracyjnej fantastyki, nie pozbawionej jednak pewnego dydaktyzmu społecznego. Młoda studentka, Irka trafia na planetę Takria, do grupy cywilizatorów, jak nazywa się naukowców nauczających prymitywne nieziemskie cywilizacje. Praca to niełatwa, w dodatku humanoidzi z Takrii mają przeciwko sobie krwiożercze harpie. Studentka rozwiązuje kilka trudnych problemów, przy okazji odkrywając ukryty przed wiekami międzygwiezdny statek obcych. To dopiero początek trudnej przygody.

Nepal, Katmandu, yeti, Shangri La, to nazwy, które otacza i dzisiaj aura tajemniczości. Trudno więc się dziwić, że działają na wyobraźnie wielu twórców. Rosyjski dziennikarz w  trakcie wyprawy do Nepalu natyka się na starożytny artefakt, próba odnalezienia jego źródła kończy się tragicznie, a jego towarzysz umiera na chorobę popromienną. Już sam fakt, że artefakt jest radioaktywny i zbudowany z nieznanego stopu powoduje, że zostaje zorganizowana międzynarodowa ekspedycja mająca wyjaśnić tajemnicę jego pochodzenia. Jej organizatorzy są przekonani o poza- ziemskim pochodzeniu artefaktu.

Trylogia Siergieja Sniegowa to bodaj najlepsza space opera, jaką napisano w Związku Sowieckim. Nie skażona tak mocno ideologią, jak niemniej słynna "Mgławica Andromedy" Jefremowa, do dzisiaj pozostaje znakomitym przykładem fantastyki eksploracyjnej. Proza Sniegowa do dzisiaj  zaskakuje rozmachem autorskiej wizji.