Radziecka SF

Ziemski statek badawczy lecący w nadprzestrzeni ulega niespodziewanej awarii. Załoga awaryjnie próbuje wylądować w pobliskim układzie słonecznym na jednej z planet. Ocaleje tylko czterech ludzi z załogi w jednej szalupie ratunkowej.

Muszą sobie poradzić z trudnymi warunkami, pozbawieni wszelkich urządzeń. A planeta jest bardzo tajemnicza, a wiele zjawisk, które obserwują rozbitkowie wymyka się naukowemu pojmowaniu.

Klasyczna powieść radzieckiej SF z 1962 roku, opisująca eksperymenty z ludzkim mózgiem, które prowadzą do powstania antropoidów, wzniecających bunt przeciwko swoim twórcom. Historia francuskiego naukowca, który w swoim domu w Paryżu, niczym doktor Frankenstein, prowadzi eksperymenty nad stworzeniem sztucznego, idealnego człowieka. Jeden z najbardziej znanych utworów Ariadny Gromowej.

Ariadna Gromowa (1916-1981) radziecka autorka science fiction. W czasie II wojny światowej trzykrotnie trafiała do obozu koncentracyjnego, trzykrotnie udawało jej się stamtąd uciec. Po wojnie ukończyła studia wyższe i osiadła w Moskwie. Debiutowała powieścią Na tropie tajemnicy. Gromowa działała w związku pisarzy ZSRR, w którym kierowała sekcją sf. W latach 60. napisała kilka znakomitych tekstów krytycznych, poświęconych fantastyce, a przede wszystkim twórczości braci Strugackich i Stanisława Lema. Z polskim pisarzem przyjaźniła się, tłumaczyła jego utwory na rosyjski. Krytyczna wobec władzy radzieckiej, ze swego mieszkania uczyniła miejsce spotkań ludzi podobnie do niej myślących. Bywał u niej Wysocki; to tam wykonywał swoje piosenki dedykowane Lemowi.

W bliżej nieokreślonym państwie, rządzonym mocną ręką przez dyktaturę wojskową, giną dzieci. Dopóki porwane nie zostaje dziecko prominenta, sprawa wydaje się być niezauważona. Dopiero komisarz Hard i jego zespół odkrywa, że giną dzieci o pewnych specjalnych cechach.

Dalsze śledztwo wykazuje, że dzieci są wykorzystywane do okrutnych eksperymentów.

Powieść spółki autorskiej jest właściwie pastiszem amerykańskich powieści science fiction i kryminałów. Sporo w niej przysłowiowych "mrugnięć" okiem do czytelnika wychowanego na fantastyce, jednostkami monetarnym są na przykład lemy i klarki.

Lew Mogilew (1922-1985) radziecki naukowiec, biolog i geograf. Urodził się i mieszkał w Irkucku. W latach sześćdziesiątych napisał kilka nowel fantastyczno-naukowych. Napisał je pod wpływem ówczesnych teorii naukowych i fascynacji cybernetyką.

Na tom "Cybernetyczni ludzie" składają się dwie dłuższe nowele tego radzieckiego prozaika.

Człowiek ze stali

Profesor John Cavy

Treścią obu opowiadań jest tajemny świat cybernetycznych maszyn i pozytronowych mózgów. Czy jest możliwość skonstruowania sztucznego mózgu, albo przeniesienie ludzkiego mózgu do maszyny? Czy sztuczny człowiek jest zdolny do wyższych uczuć?

Dwie nowele Władimira Michajłowa, prapremierowe w Polsce, prezentują fantastykę problemową. W tytułowym „Źródle” ziemska załoga poszukuje mitycznej planety, zamieszkanej przez cywilizację o najwyższym stopniu rozwoju. Świat, z którego wywodzą się wszystkie inne cywilizacje, wzór.

W filozoficznej noweli „Nie wracajcie po własnych śladach” mamy do czynienia z ciekawym pomysłem zawrócenia czasu, który od dalekiej przyszłości biegnie z powrotem. Ludzie się nie rodzą, a wstają z grobów i niczym marionetki idą wstecz przez dobrze zapamiętane życie. Ale niektóre jednostki, obdarzone dobrą pamięcią, nie zapominają przyszłości, która jest teraz przeszłością i zakładają Wspólnotę, która ma spowodować ponowną zmianę Czasu.

Ilja Warszawski (1908-1974) rosyjski pisarz SF urodzony w Kijowie. Fantastykę pisał stosunkowo krótko, pod koniec życia. Jego opowiadania wyróżniały pośród radzieckiej fantastyki ironią, naukowymi podstawami i aluzyjnością. Dużą popularność przyniósł mu cykl Słońce zachodzi na Donomagiem, będący aluzją do kondycji imperium sowieckiego.

 Zbiór opowiadań Ostatni wieloryb zawiera opowiadania w Polsce premierowe, w tym trzy z cyklu o Donomagu, miasta państwa jako żywo przypominającego komunistyczną idealizowaną rzeczywistość, ale chylącą się ku upadkowi. Do tego mikropowieść fantastyczno kryminalna i kilka klasycznych tekstów science fiction.

Twórczość Warszawskiego podobała się czytelnikom głównie dzięki aluzyjności i dużej dozie ironii. Pisarza interesował pomysł i konstrukcja opowiadania. Przedmiotem satyry Warszawskiego była często przesadna wiara w elektronowe mózgi i roboty, które przejmą od ludzi wszelkie zadania i prace.

Premiera 18 czerwca

Siergiej Pawłow i jego dylogia "Księżycowa tęcza" to najściślejszy kanon radzieckiej science fiction.

Ocaleli z wyprawy na Oberona kosmodesantowcy są podejrzewani o nabycie ponadludzkich umiejętności. Czterech przebywa na Ziemi i nie zamierza wracać w odległy kosmos. Służby ochrony ludzkości nie uważają ich już za ludzi, zwłaszcza odkąd wpadł im w ręce dziennik jednego z egzotyków, w którym opisuje swoje nowo nabyte zdolności. Piąty oberończyk, Mef Agann, przebywa samotnie w potężnym statku na orbicie Japeta, księżyca Saturna. Ten z kolei broni się przed powrotem na Ziemię.

Do zbadania sytuacji samotnika zostaje skierowany Andrzej Tobolski, znakomity pilot Kosmofloty. Na miejscu napotyka dziwaczne zjawiska, niewiadomego pochodzenia. W dodatku, na powierzchni Japeta pojawia się nieoczekiwanie kolista strefa. Agann widzi w tym podobieństwa do wypadków na Oberonie. Tobolski, jako będący najbliżej, otrzymuje rozkaz zbadania strefy.

Trylogia Siergieja Sniegowa to bodaj najlepsza space opera, jaką napisano w Związku Sowieckim. Nie skażona tak mocno ideologią, jak niemniej słynna "Mgławica Andromedy" Jefremowa, do dzisiaj pozostaje znakomitym przykładem fantastyki eksploracyjnej. Proza Sniegowa do dzisiaj  zaskakuje rozmachem autorskiej wizji.

Nepal, Katmandu, yeti, Shangri La, to nazwy, które otacza i dzisiaj aura tajemniczości. Trudno więc się dziwić, że działają na wyobraźnie wielu twórców. Rosyjski dziennikarz w  trakcie wyprawy do Nepalu natyka się na starożytny artefakt, próba odnalezienia jego źródła kończy się tragicznie, a jego towarzysz umiera na chorobę popromienną. Już sam fakt, że artefakt jest radioaktywny i zbudowany z nieznanego stopu powoduje, że zostaje zorganizowana międzynarodowa ekspedycja mająca wyjaśnić tajemnicę jego pochodzenia. Jej organizatorzy są przekonani o poza- ziemskim pochodzeniu artefaktu.

Przykład dobrej radzieckiej hard SF, eksploracyjnej fantastyki, nie pozbawionej jednak pewnego dydaktyzmu społecznego. Młoda studentka, Irka trafia na planetę Takria, do grupy cywilizatorów, jak nazywa się naukowców nauczających prymitywne nieziemskie cywilizacje. Praca to niełatwa, w dodatku humanoidzi z Takrii mają przeciwko sobie krwiożercze harpie. Studentka rozwiązuje kilka trudnych problemów, przy okazji odkrywając ukryty przed wiekami międzygwiezdny statek obcych. To dopiero początek trudnej przygody.

Powieść czerpie - zarówno w nazewnictwie jak i w fabule - ze słynnego dramatu Szekspira. Jednakże dzieje miłości Roma i Uli, mieszkańców planety Hermes to tylko pretekst do pokazania, że narzucone zasady społeczne prowadzą do wypaczeń i rewolucji.

Na planecie Hermes postawiono bowiem na kastowy system społeczny, zbudowany na kilkudziesięciu kastach zawodowców, zajmujących się wyłącznie jedną dziedziną wiedzy, posiadających własnych bogów i wierzenia, a nawet własny język profesjonalistów. W założeniu chodziło o wyselekcjonowanie najwyższej klasy specjalistów w poszczególnych dziedzinach. Kasty rywalizują ze sobą, ale są bardzo hermetyczne. Miłość pomiędzy przedstawicielami dwóch odmiennych kast jest niemoralna i zakazana.

Ale co zrobić, gdy dwoje młodych ludzi - matematyczka Ula i agronom Rom - spotykają się i postanawiają kochać wbrew zasadom i obyczajowi? Ich miłość będzie kamyczkiem, który poruszy lawinę i odmieni ich świat.

Georgij Szach (wł. Georgij Szachnazarow, 1924-2001) urodził się w Baku, ale większość życia spędził w Moskwie, niemal całe dorosłe życie pracując w aparacie KC KPZR. Był jednym z doradców Michaiła Gorbaczowa. Po upadku ZSRR nadal związany z Gorbaczowem, napisał wiele prac na temat globalizacji.

Znana nowela SF, jeden z najlepszych, obok "Duszy świata" utworów uznanej spółki autorskiej.

"Morze Diraca" to powieść, w której rzeczywistość przeplata się z tajemnicą, a cała fabuła osadzona jest wokół genialnego wynalazku opierającego się na teoretycznym modelu próżni, zaproponowanemu przez Diraca. Maszyna reaguje na pragnienia i życzenia ludzi, którzy się z nią stykają.

Jeremiej Parnow (1935-2009) Erudyta i niezrównany znawca legend, mitów i wierzeń rozlicznych narodów. Zapalony podróżnik, szczególnie pociągała go południowa i centralna Azja, rejon Tybetu i Himalajów.

Pełnił funkcje w Związku Pisarzy ZSRR oraz prezydenta europejskiej i światowej organizacji fantastyki naukowej, w których reprezentował radzieckich fantastów. Fantastykę naukową z Jemcewem. Ich najlepszy tekst - mikropowieść "Душа Мира" - został wydany w języku angielskim z przedmową Sturgeona, który określił go "nadzwyczajnym". Największe uznanie zdobyła Parnowowi trylogia o inspektorze Liusinie, w której zagadki historii w tajemniczy sposób przeplatają się z teraźniejszością.

Michaił Jemcew (1930-2003)  Rosyjski pisarz sf, publicysta.Popularyzator nauki. Od artykułów naukowych przeszedł do fantastyki. Większość swoich utworów sf napisał wspólnie z Parnowem. Kilka z nich zostało uznane przez ówczesne władze za nieprawomyślne, na równi z twórczością Strugackich, w szczególności - mikropowieści "Уравнение с Бледного Нептуна" oraz "Душа Мира". Nasze wydawnictwo przedstawi je niniejszej serii.

W latach siedemdziesiątych drogi duetu rozeszły się: Parnow rozpoczął karierę w strukturach Związku Pisarzy ZSRR, a Jemcew zbliżył się do kręgów dysydenckich.

Pora mgieł to część trylogii o przygodach inspektora Rotanowa.

Rotanow zajmuje się - na zlecenie władz Ziemi - inspekcjami kolonii pozaziemskich. Jest specem od rozwiązywania problemów, od jego decyzji zależy też, czy dana kolonia zostanie zamknięta. Wizyta na Reanie zapowiada się nudnie i wszystko wskazuje, że eksploatacja planety nic nie da. Ale zagadka dotycząca miejscowej rośliny, rosnącej tylko w jednym miejscu na planecie, w Dolinie Trzeszczących Kul, każe mu zrewidować pierwszy osąd. Dzięki sokowi z tajemniczej rośliny można się przenosić w czasie. Rotanow ukrywa to w raporcie, ale jest przekonany, że na Reanie lądowali w przeszłości obcy z gwiazdozbioru Hydry.

Hydra znajduję się daleko poza zasięgiem opłacalności lotów i kolonizacji, ale przed laty wysłano tam statek kolonizacyjny, z którym wszelki kontakt się urwał. I oto pojawia się - jakby na zawołanie - eksperymentalny napęd podprzestrzenny, a Rotanow dostaje propozycję lotu na Hydrę. Oficjalnie, by zbadać losy kolonistów.

Wszystko, co napotka na dalekiej planecie wystawi jego umiejętności na wielką próbę.

Jewgienij Gulakowski (1934-2017). Rosyjski prozaik i scenarzysta, z wykształcenia geolog. Debiutował opowiadaniem "Pomyłka" w 1964 roku.

Tematyka utworów sf Gulakowskiego nie wychodzi poza standardowy zestaw gatunku: podbój kosmosu, kontakt, spotkania z egzotycznymi przedstawicielami życia pozaziemskiego. Największy rozgłos przyniosła mu trylogia o Rotanowie i powieść Planeta do kontaktu.

Powieść napisana przez Bułyczowa w latach 70., najbardziej twórczym dla tego autora okresie. Należy do cyklu o przygodach Pawłysza.

Ludzkość przystępuje do Centrum Galaktycznego, organizacji zrzeszającej pokojowo nastawione cywilizacje dysponujące napędem nadprzestrzennym, dzięki czemu cała Galaktyka stoi dla nich otworem.

Ziemski statek "Segieża" w trakcie przygotowań do skoku w okolice Saturna zostaje wstrzymany, bo otrzymuje inne zadanie. Na jego pokład przylatują dwie obce istoty z Centrum - zwane Koronami. Wraz z nimi na "Segieżę" zostaje dostarczony ekperymentalny sprzęt do wskrzeszania martwych istot.

Wybór prozy Iwana Jefremowa, twórcy najsłynniejszej rosyjskiej powieści sf: Mgławica Andromedy.

Jefremow był złotym dzieckiem, szkołę i studia ukończył na kilka lat przed innymi. Już w 18 roku życia poprowadził ekspedycję paleontologiczną, a przed 30-ką opublikował wiele artykułów naukowych,

Te zainteresowania geologią i paleontologią zaowocowały kilkunastoma opowiadaniami, na poły fantastycznymi, wpisującymi się w tzw. fantastykę geograficzną - odkrywanie nowych ziem i poznawanie tajemnic tych krain. W opowiadania wplatał mity i wierzenia ludów azjatyckich.

Zawartość tomu:
Biały róg
Lej diamentowy
Obserwatorium Nur-I-Deszt
Cień przeszłości
Atol Fakaofo
Gwiezdne okręty
Jezioro Ducha Gór
Księżycowa skałaencykl

Jewgienij Gulakowski (1934-2017) Studiował na uniwersytetach w Kazaniu i Kiszyniowie, gdzie ukończył wydział geologii). Pierwsze utwory Gulakowskiego to opowiadania o geologach i opowieści historyczno-przygodowe. Debiut sf – opowiadanie „Ошибка” (1964).

W Polsce znany z krótkiej powieści Planeta do kontaktu i trylogii o przygodach inspektora kolonii pozaziemskich: Pora mgieł; Długi wschód na Ennie; Kroniki inspektora Rotanowa. Kolejna znana trylogia to "Obce przestrzenie".  Bardzo popularna była powieść "Gwiezdny most".

Gulakowskiego nie interesowała polityka - jego powieści to typowe eksploracyjne, przygodowe, kosmiczne hard SF.

Roman przeżywa moc przygód w czasie kosmicznych rejsów i na światach tworzących punkty przesiadkowe w galaktycznej sieci komunikacyjnej.
Sieć tę zbudowała prastara cywilizacja, nikt nie wie, co się z nią stało. Za to bramy łączące światy przejęła drapieżna rasa i teraz kontroluje całą galaktykę.  Romana – z racji, że posiadł umiejętność przenikania bram - postanawiają za wszelką cenę zniszczyć.

Drugi tom trylogii sf "Obca planeta". W jej skład wchodzą:

Obce przestrzenie
Wygnaniec
Obca planeta

Jewgienij Gulakowski (1934-2017) Studiował na uniwersytetach w Kazaniu i Kiszyniowie, gdzie ukończył wydział geologii). Pierwsze utwory Gulakowskiego to opowiadania o geologach i opowieści historyczno-przygodowe. Debiut sf – opowiadanie „Ошибка” (1964).

W Polsce znany z krótkiej powieści Planeta do kontaktu i trylogii o przygodach inspektora kolonii pozaziemskich: Pora mgieł; Długi wschód na Ennie; Kroniki inspektora Rotanowa. Kolejna znana trylogia to "Obce przestrzenie".  Bardzo popularna była powieść "Gwiezdny most".

Gulakowskiego nie interesowała polityka - jego powieści to typowe eksploracyjne, przygodowe, kosmiczne hard SF.

Znakomite otwarcie kolejnej trylogii Jewgienija Gulakowskiego. Moc kosmicznych przygód, obce planety, loty w nadprzestrzeni, dziwne artefakty, wrota do innych wymiarów, obca ingerencja.

Zwykły urzędnik, narzekający na monotonię życia, odpowiada na dziwne ogłoszenie rekrutujące, a wśród swoich marzeń wymienia dalekie podróże. Po jakimś czasie otrzymuje propozycję udziału w ekspedycji badającej w Meksyku azteckie ruiny. Tam rozpoczyna się ciąg przygód, który zawiedzie go do innych światów.

Pierwszy tom trylogii sf "Obce przestrzenie". W jej skład wchodzą:

Obce przestrzenie
Wygnaniec
Obca planeta

Jeremiej Parnow (1935-2009) Erudyta i niezrównany znawca legend, mitów i wierzeń rozlicznych narodów. Zapalony podróżnik, szczególnie pociągała go południowa i centralna Azja, rejon Tybetu i Himalajów.

Pełnił funkcje w Związku Pisarzy ZSRR oraz prezydenta europejskiej i światowej organizacji fantastyki naukowej, w których reprezentował radzieckich fantastów. Fantastykę naukową z Jemcewem. Ich najlepszy tekst - mikropowieść "Душа Мира" - został wydany w języku angielskim z przedmową Sturgeona, który określił go "nadzwyczajnym". Największe uznanie zdobyła Parnowowi trylogia o inspektorze Liusinie, w której zagadki historii w tajemniczy sposób przeplatają się z teraźniejszością.

Wybór nowel i opowiadań znanego duetu radzieckiej sf.

Zawartość:

Zielona krewetka

Orfeusz i Eurydyka

Idealny Aryjczyk

Żółte oczy

Kongamoto

Zbudź się w Famaguście

Stan przedatomowy

Skazany na rozkosz

Klasyczna radziecka powieść science fiction. Dostępna tylko w Solarisnet.pl

Wybór 25 opowiadań i nowel SF radzieckiego klasyka. Bilenkin, rówieśnik Strugackich, był w latach 60. jednym z liderów radzieckiej fantastyki naukowej. Pisał właściwie tylko opowiadania - jego jedyna powieść opublikowana została po jego śmierci (w Polsce w fanzinie Kwazar).

Jednym z ulubionych przez czytelników bohaterów stworzonych przez Bilenkina był psycholog Połynow - otwierająca niniejszy zbiór nowela "Desant na Merkurego" należy do tego cyklu.

Ostatni z tomów o przygodach inspektora Rotanowa. Każdy z tomów można czytać osobno.

Rotanow otrzymuje tajne zadanie związane z kolonią na Aromie. Planeta dość daleko oddalona, ale reklamowana jako raj i miejsce wypoczynku. Jest nią zainteresowana wielka korporacja "Inplanet", chociaż badania geologiczne nie wykazały złóż wartych eksploatacji. Rotanow leci tam z misją zbadania, czemu nie powracają z Aromy statki wycieczkowe, a wszyscy - turyści i załoga deklarują chęć pozostania na planecie.

Rotanow zaczyna śledztwo jeszcze na Ziemi i odkrywa, że korporacja sprowadza z Aromy dziwne artefakty, a na zainteresowanie inspektora reaguje agresją i próbami zabójstwa. Podróż na Aromę obfituje w kolejne przygody, a to, co Rotanowa spotka na rzekomo rajskiej planecie przekracza ludzkie pojmowanie.

Siergiej Pawłow i jego dylogia "Księżycowa tęcza" to najściślejszy kanon radzieckiej science fiction.

"Księżycowa Tęcza" to statek badawczo-zwiadowczy. Wyprawa statku na orbitę Urana, mająca na celu badanie księżyców i planetoid krążących wokół tej planety, kończy się katastrofą. Ginie kilku świetnie wyszkolonych zwiadowców. A ci, co powrócili, są jakby odmienieni.

Organizacja nadzoru badania kosmosu zauważa, że coraz więcej pojawia się dziwnych chorób i infekcji przywożonych z badanych w Układzie Słonecznym ciał niebieskich. Kwarantanną jest objętych wielu kosmonautów, a nauka nie potrafi im pomóc.

Do zbadania sprawy zostaje powołany specjalny zespół, bo istnieje przypuszczenie, że wszystkie te wypadki są jakoś ze sobą powiązane.

Drugi i trzeci tom tom słynnej radzieckiej space opery Ludzie jak bogowie.

Potężna flota Ziemian wyrusza do skupiska gwiezdnego Perseusza, by rozprawić się z Niszczycielami – biomechaniczną rasą, która opanowała do perfekcji sztukę manipulowania polami grawitacyjnymi.

Drugi tom przygód inspektora Rotanowa, kontynuacja "Pory mgieł".

Mija kilkanaście lat od wydarzeń opisanych w "Porze mgieł", gdzie Rotanow musiał się zmierzyć z problemami odległej ziemskiej kolonii w układzie Hydry.

Rotanow jest przekonany, że napotkanie w kosmosie obcej i być może wrogiej cywilizacji to tylko kwestia czasu. Udaje mu się namówić Radę Ziemi, by powierzyła mu dowództwo bazy na Regosie, odległej pustynnej planecie. Baza ma koordynować zaopatrzenie dla odległych kolonii ziemskich - jej nazwa to Inspektorat Pozaziemskich Osiedleń. Rotanow rozbudowuje bazę zamieniając ją w twierdzę, na wypadek kontaktu. Radzie Ziemi to się nie podoba.

Tymczasem wraca z dalekiej przestrzeni poobijany statek zwiadu "Leningrad", którym dowodzi przyjaciel Rotanowa. Wieści, które przywozi, są bardzo niepokojące.