Radziecka SF

Lew Mogilew (1922-1985) radziecki naukowiec, biolog i geograf. Urodził się i mieszkał w Irkucku. W latach sześćdziesiątych napisał kilka nowel fantastyczno-naukowych. Napisał je pod wpływem ówczesnych teorii naukowych i fascynacji cybernetyką.

Na tom "Cybernetyczni ludzie" składają się dwie dłuższe nowele tego radzieckiego prozaika.

Człowiek ze stali

Profesor John Cavy

Treścią obu opowiadań jest tajemny świat cybernetycznych maszyn i pozytronowych mózgów. Czy jest możliwość skonstruowania sztucznego mózgu, albo przeniesienie ludzkiego mózgu do maszyny? Czy sztuczny człowiek jest zdolny do wyższych uczuć?

Drugi tom przygód inspektora Rotanowa, kontynuacja "Pory mgieł".

Mija kilkanaście lat od wydarzeń opisanych w "Porze mgieł", gdzie Rotanow musiał się zmierzyć z problemami odległej ziemskiej kolonii w układzie Hydry.

Rotanow jest przekonany, że napotkanie w kosmosie obcej i być może wrogiej cywilizacji to tylko kwestia czasu. Udaje mu się namówić Radę Ziemi, by powierzyła mu dowództwo bazy na Regosie, odległej pustynnej planecie. Baza ma koordynować zaopatrzenie dla odległych kolonii ziemskich - jej nazwa to Inspektorat Pozaziemskich Osiedleń. Rotanow rozbudowuje bazę zamieniając ją w twierdzę, na wypadek kontaktu. Radzie Ziemi to się nie podoba.

Tymczasem wraca z dalekiej przestrzeni poobijany statek zwiadu "Leningrad", którym dowodzi przyjaciel Rotanowa. Wieści, które przywozi, są bardzo niepokojące.

Ostatni z tomów o przygodach inspektora Rotanowa. Każdy z tomów można czytać osobno.

Rotanow otrzymuje tajne zadanie związane z kolonią na Aromie. Planeta dość daleko oddalona, ale reklamowana jako raj i miejsce wypoczynku. Jest nią zainteresowana wielka korporacja "Inplanet", chociaż badania geologiczne nie wykazały złóż wartych eksploatacji. Rotanow leci tam z misją zbadania, czemu nie powracają z Aromy statki wycieczkowe, a wszyscy - turyści i załoga deklarują chęć pozostania na planecie.

Rotanow zaczyna śledztwo jeszcze na Ziemi i odkrywa, że korporacja sprowadza z Aromy dziwne artefakty, a na zainteresowanie inspektora reaguje agresją i próbami zabójstwa. Podróż na Aromę obfituje w kolejne przygody, a to, co Rotanowa spotka na rzekomo rajskiej planecie przekracza ludzkie pojmowanie.

Siergiej Pawłow i jego dylogia "Księżycowa tęcza" to najściślejszy kanon radzieckiej science fiction.

"Księżycowa Tęcza" to statek badawczo-zwiadowczy. Wyprawa statku na orbitę Urana, mająca na celu badanie księżyców i planetoid krążących wokół tej planety, kończy się katastrofą. Ginie kilku świetnie wyszkolonych zwiadowców. A ci, co powrócili, są jakby odmienieni.

Organizacja nadzoru badania kosmosu zauważa, że coraz więcej pojawia się dziwnych chorób i infekcji przywożonych z badanych w Układzie Słonecznym ciał niebieskich. Kwarantanną jest objętych wielu kosmonautów, a nauka nie potrafi im pomóc.

Do zbadania sprawy zostaje powołany specjalny zespół, bo istnieje przypuszczenie, że wszystkie te wypadki są jakoś ze sobą powiązane.

Kontynuacja "Gwiezdnego mostu". 

Pierwsze starcie z energetyczną istotą Gifron, które miało miejsce na planecie Zydra, zakończyło się klęską ludzi i śmiercią inspektora Jegorowa.

A teraz Gifron przedostaje się na Ziemię, zakładając przyczółek w syberyjskiej wiosce Bajkał. Polecenie zbadania sprawy otrzymuje inspektor Łosiew, który akurat przebywa w pobliżu na wakacjach. Przybycie do wioski rozpoczyna jego niezwykłą odyseję w labiryncie niesamowitych i abstrakcyjnych światów. A Gifron okazuje się potężnym wrogiem, ale wcale nie tym najtrudniejszym do pokonania.

Powieść czerpie - zarówno w nazewnictwie jak i w fabule - ze słynnego dramatu Szekspira. Jednakże dzieje miłości Roma i Uli, mieszkańców planety Hermes to tylko pretekst do pokazania, że narzucone zasady społeczne prowadzą do wypaczeń i rewolucji.

Na planecie Hermes postawiono bowiem na kastowy system społeczny, zbudowany na kilkudziesięciu kastach zawodowców, zajmujących się wyłącznie jedną dziedziną wiedzy, posiadających własnych bogów i wierzenia, a nawet własny język profesjonalistów. W założeniu chodziło o wyselekcjonowanie najwyższej klasy specjalistów w poszczególnych dziedzinach. Kasty rywalizują ze sobą, ale są bardzo hermetyczne. Miłość pomiędzy przedstawicielami dwóch odmiennych kast jest niemoralna i zakazana.

Ale co zrobić, gdy dwoje młodych ludzi - matematyczka Ula i agronom Rom - spotykają się i postanawiają kochać wbrew zasadom i obyczajowi? Ich miłość będzie kamyczkiem, który poruszy lawinę i odmieni ich świat.

Georgij Szach (wł. Georgij Szachnazarow, 1924-2001) urodził się w Baku, ale większość życia spędził w Moskwie, niemal całe dorosłe życie pracując w aparacie KC KPZR. Był jednym z doradców Michaiła Gorbaczowa. Po upadku ZSRR nadal związany z Gorbaczowem, napisał wiele prac na temat globalizacji.

Powieść napisana przez Bułyczowa w latach 70., najbardziej twórczym dla tego autora okresie. Należy do cyklu o przygodach Pawłysza.

Ludzkość przystępuje do Centrum Galaktycznego, organizacji zrzeszającej pokojowo nastawione cywilizacje dysponujące napędem nadprzestrzennym, dzięki czemu cała Galaktyka stoi dla nich otworem.

Ziemski statek "Segieża" w trakcie przygotowań do skoku w okolice Saturna zostaje wstrzymany, bo otrzymuje inne zadanie. Na jego pokład przylatują dwie obce istoty z Centrum - zwane Koronami. Wraz z nimi na "Segieżę" zostaje dostarczony ekperymentalny sprzęt do wskrzeszania martwych istot.

Ziemski statek badawczy lecący w nadprzestrzeni ulega niespodziewanej awarii. Załoga awaryjnie próbuje wylądować w pobliskim układzie słonecznym na jednej z planet. Ocaleje tylko czterech ludzi z załogi w jednej szalupie ratunkowej.

Muszą sobie poradzić z trudnymi warunkami, pozbawieni wszelkich urządzeń. A planeta jest bardzo tajemnicza, a wiele zjawisk, które obserwują rozbitkowie wymyka się naukowemu pojmowaniu.

Klasyczna powieść radzieckiej SF z 1962 roku, opisująca eksperymenty z ludzkim mózgiem, które prowadzą do powstania antropoidów, wzniecających bunt przeciwko swoim twórcom. Historia francuskiego naukowca, który w swoim domu w Paryżu, niczym doktor Frankenstein, prowadzi eksperymenty nad stworzeniem sztucznego, idealnego człowieka. Jeden z najbardziej znanych utworów Ariadny Gromowej.

Ariadna Gromowa (1916-1981) radziecka autorka science fiction. W czasie II wojny światowej trzykrotnie trafiała do obozu koncentracyjnego, trzykrotnie udawało jej się stamtąd uciec. Po wojnie ukończyła studia wyższe i osiadła w Moskwie. Debiutowała powieścią Na tropie tajemnicy. Gromowa działała w związku pisarzy ZSRR, w którym kierowała sekcją sf. W latach 60. napisała kilka znakomitych tekstów krytycznych, poświęconych fantastyce, a przede wszystkim twórczości braci Strugackich i Stanisława Lema. Z polskim pisarzem przyjaźniła się, tłumaczyła jego utwory na rosyjski. Krytyczna wobec władzy radzieckiej, ze swego mieszkania uczyniła miejsce spotkań ludzi podobnie do niej myślących. Bywał u niej Wysocki; to tam wykonywał swoje piosenki dedykowane Lemowi.

Dwie z najsłynniejszych powieści SF Kira Bułyczowa - Przełęcz i Za przełęczą (inny tytuł:Osada). Historia załogi statku kosmicznego. który rozbija się na obcej planecie i traci kontakt z Ziemią. Na statku leciały rodziny z dziećmi. Rozbitkowie opuszczają wrak i z niewielkim zapasem żywności i sprzętów szukają miejsca na osiedlenie. Z czasem powoli zapominają, skąd pochodzą. a nowe pokolenie jest już zżyte z otaczającym światem.

Niektórzy potomkowie rozbitków interesują się utraconym dziedzictwem i postanawiają znaleźć legendarny statek, którym podobno przybyli na ten nieprzyjazny świat. Rozpoczyna się pełna przygód wyprawa przez bezdroża...

Absolutny klasyk radzieckiej science fiction.

 Opowieści o kosmicznych rozbitkach jest w fantastyce sporo. Ale Bułyczow odwrócił znany schemat, opisuje katastrofę z perspektywy dzieci rozbitków, wychowanych w obcym świecie, który traktują jak swój, bo w nim się urodzili. Powoli odkrywają własne dziedzictwo i pochodzenie. Porywająca lektura.

Wojtek Sedeńko

Drugi, to "Wieży" tom podsumowujący twórczość radzieckiego klasyka sf, Sewera Gansowskiego.

Zawiera trzy mikropowieści:

* Część tego świata

* Ucieczka

* Obca planeta

Porusza w nich swoje główne obsesje - humanizmu, kondycji człowieka wobec Nieznanego.

W "Części tego świata" penetrujemy dziwny technologiczny, podziemny świat, w którym eksperymenty z wymianą świadomości są na porządku dziennym.  W "Ucieczce" z kolei Gansowski porusza sprawę zbrodni i kary, a karą jest przemierzanie eonów ziemskiej przeszłości. W "Obcej planecie" mamy do czynienia z kosmonautą, który budzi na się w dziwnym świecie, niby znajomym, ale obcym.

Osiedliło się tam półtora miliarda mieszkańców, którzy mają własne poglądy na życie, oraz, często dziwne dla Ziemian, zasady i tajemnice.

Tajna organizacja Jar-Khis, opierająca się na siatce gangsterskich ugrupowań i dążąca do nieograniczonej władzy, zaniepokojona rosnącymi wpływami ziemskiego konsulatu organizuje prowokację przeciwko Ziemianom i porywa ich konsula, Tura Haasena. Kiedy informacja ta dociera do Ziemi na ratunek na planetę zostaje wysłana grupa ludzi, a wśród nich dowódca kosmicznego statku patrolowego „Tornado” - Iwan Łobow.

Działając odważnie i zdecydowanie w najbardziej krytycznych sytuacjach, Ziemianie próbują uwolnić swojego konsula, ale równocześnie wplątują się w dużo bardziej skomplikowaną intrygę i działalność grupy Jar-Khis.

Sewer Gansowski (1918-1990) Z wykształcenia filolog. Ojciec, pół-Polak, zmarł w 1920 r., matka była represjonowana, aresztowano ją i rozstrzelano w więzieniu. Nim zaczął pisać, imał się najprzeróżniejszych zajęć: był tragarzem, listonoszem, marynarzem. Wziął czynny udział w II wojnie światowej, zgłosił się ochotniczo do armii w 1941 r. Był snajperem, zwiadowcą w morskiej piechocie, został ciężko ranny w 1942 r. Po powrocie z frontu ukkończył studia filologiczne na uniwersytecie w Leningradzie.

Debiut w fantastyce miał miejsce w 1960 r. – było nim opowiadanie „Гость из каменного века” („Gość z epoki kamienia”). Specjalizował się w krótkiej formie. Główną tematykę jego tekstów stanowiły spotkania człowieka z niewiadomym: mieszkańcami antyświata, nieznanymi nauce zwierzętami, itp., przy czym jednakowo interesował go opisywany przezeń fenomen, jak i reakcja człowieka na ów fenomen. Ludzi także poddawał eksperymentom, obdarzając ich nadzwyczajnymi cechami: telepatią, zdolnością lewitacji, nadzwyczaj ostrym wzrokiem albo geniuszem, „nabytym” drogą chirurgiczną.

Tom Wieża to jeden z dwóch obszernych tomów, w których przedstawimy najlepsze dokonania Gansowskiego. T

Zawartość:

Instynkt? (mikropowieść)
Dzień gniewu
Kroki w nieznane
Wieża
Głos
Poligon

Trylogia Siergieja Sniegowa to bodaj najlepsza space opera, jaką napisano w Związku Sowieckim. Nie skażona tak mocno ideologią, jak niemniej słynna "Mgławica Andromedy" Jefremowa, do dzisiaj pozostaje znakomitym przykładem fantastyki eksploracyjnej. Proza Sniegowa do dzisiaj  zaskakuje rozmachem autorskiej wizji.

Drugi i trzeci tom tom słynnej radzieckiej space opery Ludzie jak bogowie.

Potężna flota Ziemian wyrusza do skupiska gwiezdnego Perseusza, by rozprawić się z Niszczycielami – biomechaniczną rasą, która opanowała do perfekcji sztukę manipulowania polami grawitacyjnymi.