Krytyka

Tytuł niedostępny w hurtowniach, tylko u wydawcy i na Esefie. Format 165x235.

Fantastyka naukowa w polskim komiksie to ogromne dystanse zarówno w czasie i przestrzeni. Od górnej kredy, około 80 milionów lat temu aż po schyłek żywota naszej Ziemi, do około 720 mln lat w przyszłości. Inne planety, inne układy gwiezdne i inne galaktyki. Spotkania z obcymi cywilizacjami: Desjanami, Drollami, Kedanami, Muunami, trójnożnymi, Stworkami-Oporkami i „zielonymi ludzikami” w podlubelskich lasach. Walka ze zbuntowanymi komputerami i najeźdźcami z kosmosu.

Fantastyka niczym magnes przyciągała czytelników. Bawiła ich w szarej codzienności, pokazywała inne światy, fascynowała i pobudzała wyobraźnię.

O tym wszystkim, a także o licznych ciekawostkach, tropach, nawiązaniach i zagadkach opowiedzą Marcin Osuch i Konrad Wągrowski, na co dzień piszący do magazynu kultury popularnej Esensja, mający na swoim koncie książkę Kolorowe zeszyty. Podziemny front, Pilot śmigłowca i inne serie komiksowe PRL

Polska literacka fantastyka naukowa ma bardzo długą i mocną tradycję, wyznaczaną przez dzieła Żuławskiego, Lema, Zajdla czy Dukaja. Dorobek rodzimego komiksu SF wypada w tym porównaniu znacznie skromniej, tak jeśli chodzi o liczbę twórców i tytułów, jak i zasięg ich czytelnictwa. Co nie oznacza, że w Polsce nie powstawały ciekawe cykle, czytane i wznawiane do dziś. Autorzy książki kompetentnie przybliżają ten dorobek - opowiadają o historii gatunku w kontekście całego rynku wydawniczego i omawiają najważniejszych twórców i ich dzieła. Wykonali też porządną kwerendę, dzięki czemu pokazują nam obrazkowe historie mało znane i niemal całkowicie zapomniane. Bardzo ciekawa lektura dla miłośników komiksu i fantastyki naukowej.

Tomasz Kołodziejczak,

pisarz, wydawca, publicysta, Kanał Fantastyczny

Znakomicie przebadana i opisana wyprawa w czasie, do korzeni polskiego komiksu. Poznajemy nie tylko dzieła, ale także mistrzów, którzy je tworzyli. Jak miło znów przypomnieć sobie te cytaty - “O nie, Vahanara nie umiera!”, “Zupełnie jak ludzie, Funky”.

Wojciech Orliński

dziennikarz, publicysta i pisarz, autor kilkunastu książek

m.in. Co to są sepulki? Wszystko o Lemie (2007)

Tytuł niedostępny w hurtowniach, tylko u wydawcy i na Esefie. Format 165x235.

Fantastyka naukowa w polskim komiksie to ogromne dystanse zarówno w czasie i przestrzeni. Od górnej kredy, około 80 milionów lat temu aż po schyłek żywota naszej Ziemi, do około 720 mln lat w przyszłości. Inne planety, inne układy gwiezdne i inne galaktyki. Spotkania z obcymi cywilizacjami: Desjanami, Drollami, Kedanami, Muunami, trójnożnymi, Stworkami-Oporkami i „zielonymi ludzikami” w podlubelskich lasach. Walka ze zbuntowanymi komputerami i najeźdźcami z kosmosu.

Fantastyka niczym magnes przyciągała czytelników. Bawiła ich w szarej codzienności, pokazywała inne światy, fascynowała i pobudzała wyobraźnię.

O tym wszystkim, a także o licznych ciekawostkach, tropach, nawiązaniach i zagadkach opowiedzą Marcin Osuch i Konrad Wągrowski, na co dzień piszący do magazynu kultury popularnej Esensja, mający na swoim koncie książkę Kolorowe zeszyty. Podziemny front, Pilot śmigłowca i inne serie komiksowe PRL

Polska literacka fantastyka naukowa ma bardzo długą i mocną tradycję, wyznaczaną przez dzieła Żuławskiego, Lema, Zajdla czy Dukaja. Dorobek rodzimego komiksu SF wypada w tym porównaniu znacznie skromniej, tak jeśli chodzi o liczbę twórców i tytułów, jak i zasięg ich czytelnictwa. Co nie oznacza, że w Polsce nie powstawały ciekawe cykle, czytane i wznawiane do dziś. Autorzy książki kompetentnie przybliżają ten dorobek - opowiadają o historii gatunku w kontekście całego rynku wydawniczego i omawiają najważniejszych twórców i ich dzieła. Wykonali też porządną kwerendę, dzięki czemu pokazują nam obrazkowe historie mało znane i niemal całkowicie zapomniane. Bardzo ciekawa lektura dla miłośników komiksu i fantastyki naukowej.

Tomasz Kołodziejczak,

pisarz, wydawca, publicysta, Kanał Fantastyczny

Znakomicie przebadana i opisana wyprawa w czasie, do korzeni polskiego komiksu. Poznajemy nie tylko dzieła, ale także mistrzów, którzy je tworzyli. Jak miło znów przypomnieć sobie te cytaty - “O nie, Vahanara nie umiera!”, “Zupełnie jak ludzie, Funky”.

Wojciech Orliński

dziennikarz, publicysta i pisarz, autor kilkunastu książek

m.in. Co to są sepulki? Wszystko o Lemie (2007)

Oto prawdziwa uczta dla miłośników literatury i nieskrępowanej wyobraźni.

Podróż do Zamku Kafki, na wyspę Robinsona Crusoe, do Krainy Czarów Lewisa Carrolla, Hogwartu i Doliny Muminków, niewidzialnych miast Itala Calvina, Márquezowskiego Macondo, na Wyspę Bezkształtną Alfreda Jarry’ego, w głąb Tolkienowskiego Śródziemia czy Ziemiomorza Ursuli Le Guin. Mają tu swoje miejsce satyryk Swift i historyk Strabon, E.T.A. Hoffmann i Coleridge, Raymond Roussel i Rabelais, na wpół brukowy Rider Haggard i fizyk George Gamow, Casanova i Bruno Schulz. Na potrzeby naszej edycji powstały hasła „polskie”: miejsca Kołakowskiego, Gombrowicza, Gałczyńskiego, Witkacego.

„Byliśmy zgodni – piszą autorzy – co do tego, że musimy starannie wyważyć praktycyzm i fantazję. Uznając za pewnik faktyczność fikcji i fikcyjność faktów, postanowiliśmy traktować wybrane teksty równie poważnie, jak traktuje się raporty podróżnika po niezbadanych dotąd krainach bądź zapiski kronikarza, przytaczając jedynie informacje z pierwotnego źródła bez własnych inwencji. (...) oparliśmy pomysł książki na dziewiętnastowiecznych bedekerach – reliktach z czasów, gdy podróże w świecie rzeczywistym obfitowały jeszcze w podniety i przygody. W miarę jednak postępu prac nad projektem lista haseł wydłużała się w nieskończoność. Wobec olbrzymiej rozległości urojonego wszechświata musieliśmy ze względów praktycznych wytyczyć pewne granice. Najpierw świadomie ograniczyliśmy się do miejsc, które podróżny ma szanse odwiedzić, wykluczyliśmy zatem wszelkie piekła oraz krainy z przyszłości, a także pozaziemskie. Postanowiliśmy pominąć takie miejsca, które są w istocie maską istniejących okolic. Dla niektórych haseł nie mamy jednak przekonującej wymówki. W ostatecznym rozrachunku przyznajemy, że pewne miejsca kazał nam wybrać po prostu ten nieopisany dreszcz, który budzi w nas prawdziwe dzieło literackie. Świat byłby bez nich dużo uboższy”.

„Słownik ten jest erudycyjną zabawą, ale i popisem wielkiego oczytania, wzorowanym na dziełach Jorge Louisa Borgesa i Umberta Eco, a także świadectwem bogactwa i różnorodności tradycji naszej kultury” – prof. Dominika Oramus.

„To jedno z najśmielszych współcześnie przedsięwzięć mających na celu propagandę książki i czytelnictwa. Traktować go można jako dający do myślenia rekonesans badawczy w dziedzinę historii wyobraźni, form literackich i doktryn społecznych. Przeznaczony jest jednak, jak zazwyczaj dzieła encyklopedyczne, nie tyle do ciągłej lektury, ile do rozpoznawania nieznanych czytelnikom obszarów piśmiennictwa. Służy budzeniu zdziwień w obliczu różnorodności pisarskich fantazji, jak i długowieczności niektórych idei” – dr hab. Wojciech Michera).

Oto świat Andrzeja Sapkowskiego.
Świat twórcy sagi o wiedźminie, czarodzieja i wizjonera, który zawładnął naszą wyobraźnią. Ale na początku – zanim na scenę wkroczył wiedźmin Geralt – był mit.
Opowieść o królu Arturze, rycerzach Okrągłego Stołu i Pani Jeziora. Romantyczna, krwawa, uwodzicielska i liryczna zarazem. Opowieść o wielkiej miłości, zdradzie i poszukiwaniu ideału, któremu na imię Graal. Do arturiańskich legend odwoływali się najwięksi: Szekspir, Milion, Blade, Petrarka, Dante, Goethe, Schiller, Kossak-Szczucka, Eco. A także wszyscy liczący się autorzy fantasy.
Andrzej Sapkowski pyta:
Dlaczego król Artur, dlaczego jego legenda? Czy Artur w ogóle istniał?
I odpowiada:
Legenda żyje. Avalon istnieje. Graal wciąż jest do odnalezienia.