Krytyka

Kolejna publikacja z serii bestiariuszy autorstwa Witolda Vargasa, poświęcona tym razem stworom z Kraju Kwitnącej Wiśni. Poznamy tajemnicze i magiczne zwierzęta, demony oraz duchy nazywane w Japonii yokai. Stwory, które są częścią fantastycznego świata tego odległego kraju, należą do najbardziej przerażających na świecie. Autor przeanalizował wiele dokumentów, baśni oraz legend i odkrywa przed czytelnikami magiczny świat orientalnych istot o nadprzyrodzonych mocach. Nekomata wyciąga z grobów zmarłych, yamachichi wysysa z ludzi siły witalne, bezbronne furaribi błąkają się szukając ukojenia, a łaskawy baku emanuje szczęściem, odpędzając złe demony.

Znacząca część krytycznej uwagi, jaką otrzymuje science fiction, skierowana jest na narracyjnie zorientowane formy gatunku: literaturę, film, telewizję, rzadziej komiksy. Jednak SF od zawsze była również obecna w całym szeregu mediów „mniejszych”, zaś eksplozja cyfrowych narzędzi produkcji i dystrybucji jedynie poszerzyła i skomplikowała ten multimedialny krajobraz gatunku. Jako głos w badaniach nad science fiction, korzystający jednocześnie z narzędzi groznawstwa, medioznawstwa i studiów nad wizualnością, książka proponuje spojrzenie na trzy wybrane media wizualne science fiction: gry wideo, film krótkometrażowy i grafikę komputerową. Każdy z rozdziałów nakreśla kontury wybranego medium, sytuuje je w kontekście tradycyjnych form science fiction oraz sugeruje możliwe podejścia badawcze wybiegające poza obecne wciąż w badaniach pobłażliwe traktowanie ich jako epatującą obrazem i dźwiękiem rozrywkę. Chociaż ich oddziaływanie kulturowe znacząco różni się od tradycyjnych mediów science fiction, gry, krótkometraże i grafika stanowią nie mniej ważny element science fiction, która we współczesnym świecie z pozycji jednego z gatunków popularnych stała się dominującym dyskursem kulturowym obecnym w wielu dziedzinach życia oraz stanowi wyjątkowo aktualny rezerwuar metafor, ikon i tropów pomagających w zrozumieniu współczesnego świata.