Fantasy

Mówi się, że gdzie diabeł nie może, tam babę pośle. A co, jeżeli w takiej sytuacji znajdzie się anioł? Chytrze postara się pójść krok dalej: zamiast jednej, pośle trzy baby. Jak na aniołów przystało, dysponują specyficznym gatunkiem bab, które wykorzystują do zadań specjalnych. I takie właśnie zadanie mają do wykonania Lila, Dominika i Tośka. Jest jednak jeden problem: te trzy normalnie żyjące kobiety nie orientują się, że czeka je w życiu trzęsienie ziemi z gradobiciem i piorunami, zafundowanymi przez wojujące od zarania dziejów frakcje. A „frakcje” nie mają pojęcia, że mogą zostać wypłacone podobną monetą.

Izabela Grabda - strona autorska, rocznik 74’. Przygodę z pisaniem rozpoczęła dla zabawy, powołując do życia postać Lilianny. Od tamtego momentu spod jej palców wyszło już trochę literatury nie tylko fantastycznej. Ma na swoim koncie trzy wydane powieści obyczajowe, opowiadanie kryminalne i fantastyczne. Mimo że pisze w kilku gatunkach, z fantastyką czuje największą więź emocjonalną. Od trzech lat szlifuje warsztat pisarski w Sekcja Literacka Krakowskiej Sieci Fantastyki pod czujnym okiem Paweł Majka. Niepoprawna miłośniczka dzikich jeży i dobrych gatunków kawy. Kocha konwenty fantastyki i długie spacery z psem po lesie.

Wstęgi Aleru wciąż wiszą nad Grombelardem. Nieuchronnie nadciąga kolejna Wojna Potęg. Dziś, jutro, a może za tydzień, gdzieś pośród smaganych wiatrem i deszczem szczytów, ożyje wroga siła. Ciężkie Góry po raz drugi w swej historii popękają od ciosów, będą się rozpadać, płonąć…
Każda kraina ma swoje legendy. Wśród szarych skał, w mokrych i ciemnych jaskiniach, śpiewa się o Królu Gór, niepokonanym olbrzymie powalającym wrogów samą siłą swego spojrzenia. O jego wiernym towarzyszu, wielkim kocie gadba, który okazywał szacunek wrogom. O małej Armektance, której przeznaczeniem było w tych górach umrzeć, a jednak pokochała je całym sercem, a Ciężkie Góry pokochały ją. O zdradzie, najpodlejszej z możliwych, a jednak niezbędnej. O poświęceniu całego gatunku, które miało zmienić losy świata.
Tak, to wszystko legendy. Ale bez legend Grombelard to tylko deszcz i wiatr.

Niewielka liczba egzemplarzy z edycji Stalker Books, nie wykupiona przez subskrybentów. Oprawa twarda szyta.

"Najstarsza z Potęg" to powieść "wyjęta" z ostatniego, nieukończonego przez Feliksa W. Kresa tomy Księgi Całości. Autor zamykając wątki swojej opowieści obawiał się, że wyjdzie mu zbyt opasły tom i postanowił tę opowieść, zamkniętą, opublikować jako osobny tom.

Na Bezmiarach dzieją się niepokojące rzeczy. Trwa dziwny pat pomiędzy Pasmami, a Przyjęci nie wiedzą, co o tym sądzić.

Dawne sojusze nie są ważne, Armekt odbudowuje swoją potęgę, kolejna wojna z Dartanem wydaje się nieunikniona.

Raladan przewodzi księstwu Agarów, pewne jest, że czeka go konflikt z flotą cesarską, buduje więc w tajemnicy nowoczesne okręty wposażone w działa. Czy to wystarczy, by pokonać liczniejsze flotylle cesarskie? Czy Agary mogą być pewne swojej niepodległości?

Ostatnia powieść Feliksa W. Kresa pokazuje jego niebywałą wprawę w konstruowaniu scen batalistycznych, w tym wypadku marynistycznych. A przecież Autor sam nie był żeglarzem - miał tylko niebywałą wyobraźnię i umiłowanie do szczegółu.

Wojtek Sedeńko

Szerń ma moc obdarzania rozumem, ale nie może stworzyć życia. Życie tworzą tylko Bezmiary - najstarsza z Potęg.

Od śmierci Riolaty Ridarety minęło 5 lat. Długich lat. Mapa Szereru zmieniła się - krainy straciły władców, rozpadły się sojusze, odeszli ci, którzy, wydawali się niezastąpieni, a na ich miejsce przyszli nowi, bez których świat istniałby tak samo. Tylko cicha walka o władzę trwa niezmiennie i nieustępliwie.

Nadchodzi czas przesilenia i tym razem nowy porządek wykuje się nie w szczęku mieczy i rżeniu koni, ale w huku dział okrętowych i ostatnich krzykach tonących rannych.

Karty rozdadzą zdrajcy, a konsekwencje poniosą legendarni kapitanowie i ich marynarze. Żaden z nich nie wybiera się na spotkanie ze śmiercią, a jednak wielu ją spotka.

Szerń - wisząca nad światem Potęga zdolna obdarzyć inteligencją dowolny gatunek i zamienić w strzaskany grobowiec największe góry. Albo ożywić marzenie.
Każdy kraj ma swoje legendy. Serce Dartanu bije dla tych o rycerskiej chwale. Ile w tej chwale pozostało honoru, przekona się Ezena - wyzwolona niewolnica postawiona przez umierającego księcia na czele największego majątku Cesarstwa.
W krainie rządzonej przez mężczyzn, kobieta sięgnie po władzę. Bez sprzymierzeńców, bez przyjaciół, mając po swojej stronie tylko najdroższą niewolnicę królestwa i bezgraniczną wiarę zmarłego.
W walce o Sey Aye nie będzie litości, miłosierdzia ani godności. Ale będą o niej śpiewać pieśni.

Na czele największego majątku w kraju stanęła...niewolnica. Przerażona, zagubiona i samotna. Słaba. “Uzurpatorka!“ krzyczeli. A jednak poszli za nią. Poszli za nią rycerze z najlepszych domów, prości knechci, niewolnicy i majętni mieszczanie. Uwierzyli w marzenie i ruszyli po odzyskanie dawnego Dartanu - królestwa zbudowanego z rycerskiego honoru, wojennej chwały i pieśni o wiecznej miłości. Szlachetni marzyciele ruszyli na śmiertelny bój, po którym długo jeszcze będą opłakiwać godnych przeciwników, których musieli zabić. W świecie rządzonym przez mężczyzn i urządzonym dla mężczyzn, kobieta nie ma szans wygrać, grając zgodnie z zasadami. I Ezena doskonale o tym wie. Zamiast grać, przewraca szachownicę, a zaskoczonemu przeciwnikowi wbija sztylet w serce. Tak właśnie wygrywa się z Wiecznym Cesarstwem. Tak właśnie prowincję czyni się Królestwem.

Basergor-Kragdob, król Ciężkich Gór i górskich rozbójników, opuścił swoje królestwo.
W poszukiwaniu spokoju i odpoczynku, uciekł do Dartanu. Zostawił za sobą Góry, władzę i przyjaciół. Znalazł tylko nową wojnę i dojmującą samotność. Teraz wraca, pogodzony z własnym przeznaczeniem, gotów stawić mu czoła, ale na własnych warunkach.
Minęło jednak, jakby mimochodem, kilkanaście lat. W tym czasie Grombelard zdziczał do reszty. Wrogowie urośli w siłę. Dawni towarzysze poszli pod inne komendy albo od dawna nie żyją. Przyjaciele zbudowali domy, założyli rodziny i wcale nie tęsknią za straceniem życia na skalistym gościńcu.
Glorm został sam. Ze swoją tęsknotą, świadomością popełnionych błędów i zmarnowanym życiem. Powinien się poddać, przyłączyć do pirackiego księcia na Agarach i zginąć z mieczem w ręku w jakieś morskiej awanturze. Ale, choć mógł uciec z Ciężkich Gór, nigdy nie zdoła wyrwać ich ze swojej duszy. Musi wracać do domu.

Szerń się rozpada.
A wraz z nią - cały świat, którego strzegła.

Upadają Pasma, Porzucone Przedmioty tracą swoje właściwości, wielkie fale niszczą całe miasta. A Przyjęci dyskutują o naturze wszechrzeczy, zastanawiając się, czy mają prawo zrobić cokolwiek, by ratować Szerer przed zagładą. Znalazłszy winnego (a właściwie winną), z determinacją godną wcześniejszej bezwolności, ruszają po jej głowę. Wszak czymże jest jedna śmierć wobec milionów ocalonych istnień?!
A może jednak jest zbrodnią, taką samą jak wszystkie inne?
Oto historia o niezasłużonej krzywdzie, winie, karze i ludzkiej omylności. Tym boleśniejszej, im bardziej przysłoniętej poczuciem świętej, szlachetnej misji.

Oto opowieść o tym, że świat nie jest czarno-biały, a ktokolwiek tak twierdzi - jest skazany na porażkę.

Świat, czy to ten pod niebiem Szereru czy jakikolwiek inny, jest pełen zła. W opowieściach starych ludzi wciąż trwają okrutne wojny, łupieskie wyprawy, łzy kobiet i krew mężczyzn. Ale żadna z tych opowieści nie mówi o krzywdach wyrządzanych bez żadnego powodu, dla samej tylko zabawy.
Niektóre mówią o podłych zdradach popełnianych z szalonej miłości, przyjaźni zmienionej w zaciekłą nienawiść i bólu, który wydaje się nie do zniesienia.
Istnieją też inne opowieści, te które dają nadzieję. Opowieści o miłości, przyjaźni silniejszej niż śmierć i o niezrozumiałej łasce.
Wszystkie je można usłyszeć przy ogniskach pod niebem Szereru.
I właśnie zostały spisane.