Ebooki

Powieść Jana Maszczyszyna, który na potrzeby swojej retrofikcyjnej science fiction stworzył nową kosmogonię, w której różne planetarne rzeczywistości się przenikają, a magia miesza się z technologią rodem ze steampunku.

Dzieje ratunkowej wyprawy do świata, od którego oddziela nas warstwa oceanu. Świata zamieszkałego przez dziwne stwory, które planują inwazję na nasz świat.

 

Powieść Jana Maszczyszyna, który na potrzeby swojej retrofikcyjnej science fiction stworzył nową kosmogonię, w której różne planetarne rzeczywistości się przenikają, a magia miesza się z technologią rodem ze steampunku.

Dzieje ratunkowej wyprawy do świata, od którego oddziela nas warstwa oceanu. Świata zamieszkałego przez dziwne stwory, które planują inwazję na nasz świat.

 

Retrospektywny tom opowiadań i nowel Jana Maszczyszyna, autora od ponad trzydziestu lat mieszkającego w Australii.

Zawiera opowiadania pisane od lat 80. Podzielone zostały na cztery działy: Retrofikcje, Science fiction, Bizarro i Weird ficfion i Horror.

Zawartość:

Retrofikcje
Historia księżycowa
Wosk
Szlachcic na Marsie
Wuu Manygarra

Science Fiction
Ciernie
Las nawiedzonych
Strażnik 2
Spotkanie na skrzyżowaniu losów
Spokój przeklętych myśli
Pasje mojej miłości
Upadłe wizje
Kontemplariusz Artyzjonu
Brzeg ostateczności
Nieboski Księżyc
Strażnik

Bizarro i Weird Fiction
Homo Pregnantus
Wnetwstąpienie
Milczenie gapia
Bombkoń
Arka Petera Humbletone’a
Cumulus Mortem

Horror
Maskaradon
Hello! Win!
Szkłolud
Żołnierzyki
Laleczki
Czas przebudzenia
Przymierzalnia

Trzymając w rękach wybór opowiadań jednego autora zadajemy sobie zwykle pytanie , czy warto poświęcić czas na ich czytanie. Czy nie trafimy na monotematyczny ciąg motywów, powtarzanych z utworu na utwór, ubranych dla niepoznaki w różne, choć powtarzalne szaty światów przedstawionych? To zależy, ale jeśli tym autorem jest Jan Maszczyszyn, a książka ma tytuł „Ciernie” to nic takiego czytelnikowi nie grozi!

 

Któż jeszcze pamięta drugi konkurs „Fantastyki” rozstrzygnięty w 1987 roku? Drugie miejsce zdobyło wtedy, opublikowane w 1986 roku opowiadanie „Ciernie” – za oryginalność autorskiej wizji. Zapamiętajmy ten zwrot – oryginalność autorskiej wizji.  „Ciernie” Jana Maszczyszyna nic się nie zestarzały i biją na głowę, formą, treścią, a nawet, zaryzykuję stwierdzenie, nowoczesnością, wiele dzisiejszej produkcji science fiction! To samo mogę spokojnie powiedzieć o opowiadaniu „Spokój przeklętych myśli” wydanym  w tym  samym roku, tyle że w „Feniksie”.
Co ciekawe, wybór otwiera opowiadanie nowe „Historia Księżycowa”, a kończy debiut z 1977 roku, czyli „Strażnik”  Do tego mamy wreszcie okazję zapoznać się z opowiadaniami pochodzącymi z niezauważonego zbioru „Testimonium” (2013) i kilkoma napisanymi w ostatnich latach.

 

Wspominam o datach, bo polska literatura fantastyczna, a dokładnie jej odbiór, coraz częściej jawi mi się jako przedziwny byt, który żyje dniem dzisiejszym, to co było jeszcze cenne literacko, wcale niedawno, wpada za horyzont zdarzeń jakiegoś tunelu czasoprzestrzennego niepamięci wstecznej. Niestety razem z częścią czytelników. Klasyka anglojęzyczna jest znana szerzej od klasyki polskiej i aż się prosi o parafrazę znanej Rejowej maksymy.

Jan Maszczyszyn bardziej znany jest ostatnio jako autor wyjątkowych powieści, czy tych z „Trylogii Solarnej”,, czy znakomitej dylogii „Necrolotum” i „Chronometrus”. Ale o opowiadaniach można powiedzieć to samo co o nich. Utwory Jana Maszczyszyna powstały z miłości do literatury fantastycznej, głównie science fiction. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Możemy w nich,  na każdym kroku, można znaleźć odpowiedź na pytanie, które sobie pewnie niejeden czytelnik zadaje – dlaczego czytamy science fiction? Bo szukamy w tej literaturze przygody, mądrej rozrywki, intelektualnej zabawy i coś co warto sobie uświadomić, szukamy tam naszych własnych marzeń. Taką właśnie jest twórczość Jana Maszczyszyna! Nie dajcie sobie wmówić, że to lektura trudna czy dziwna! Wymaga od czytelnika tylko jednego, żeby do niej podejść tak jak jej autor – z miłością i pokorą.

Jan Maszczyszyn do swoich oryginalnych wizji, dokłada jeszcze specyficzny język, obsesyjny i gęsty. Jest w swoim pisarstwie bezkompromisowy. To drugi, obok Wiktora Żwikiewicza, taki autor  polskiej fantastyki. Z równie śmiałą wizją literatury i niestety równie niedoceniony.

Wizje te na pierwszy rzut oka porażają. Ogrom światów i zdarzeń może przytłoczyć. Nie dajmy się zwieść pozorom, to przecież science fiction, tak science fiction! Autor swobodnie i płynnie przeskakuje między podgatunkami, znaleźć możemy nie tylko mainstreamowąscience fiction czy steampunk, ale i pewne odwołania do newweird, rozmach starej, dobrej space opera, i wiem, że wielu się ze mną nie zgodzi, hard science fiction, czy cyberpunk (oczywiście specyficzny dla  jego  światów).

Andrzej K. Appelt

Retrospektywny tom opowiadań i nowel Jana Maszczyszyna, autora od ponad trzydziestu lat mieszkającego w Australii.

Zawiera opowiadania pisane od lat 80. Podzielone zostały na cztery działy: Retrofikcje, Science fiction, Bizarro i Weird ficfion i Horror.

Zawartość:

Retrofikcje
Historia księżycowa
Wosk
Szlachcic na Marsie
Wuu Manygarra

Science Fiction
Ciernie
Las nawiedzonych
Strażnik 2
Spotkanie na skrzyżowaniu losów
Spokój przeklętych myśli
Pasje mojej miłości
Upadłe wizje
Kontemplariusz Artyzjonu
Brzeg ostateczności
Nieboski Księżyc
Strażnik

Bizarro i Weird Fiction
Homo Pregnantus
Wnetwstąpienie
Milczenie gapia
Bombkoń
Arka Petera Humbletone’a
Cumulus Mortem

Horror
Maskaradon
Hello! Win!
Szkłolud
Żołnierzyki
Laleczki
Czas przebudzenia
Przymierzalnia

Trzymając w rękach wybór opowiadań jednego autora zadajemy sobie zwykle pytanie , czy warto poświęcić czas na ich czytanie. Czy nie trafimy na monotematyczny ciąg motywów, powtarzanych z utworu na utwór, ubranych dla niepoznaki w różne, choć powtarzalne szaty światów przedstawionych? To zależy, ale jeśli tym autorem jest Jan Maszczyszyn, a książka ma tytuł „Ciernie” to nic takiego czytelnikowi nie grozi!

 

Któż jeszcze pamięta drugi konkurs „Fantastyki” rozstrzygnięty w 1987 roku? Drugie miejsce zdobyło wtedy, opublikowane w 1986 roku opowiadanie „Ciernie” – za oryginalność autorskiej wizji. Zapamiętajmy ten zwrot – oryginalność autorskiej wizji.  „Ciernie” Jana Maszczyszyna nic się nie zestarzały i biją na głowę, formą, treścią, a nawet, zaryzykuję stwierdzenie, nowoczesnością, wiele dzisiejszej produkcji science fiction! To samo mogę spokojnie powiedzieć o opowiadaniu „Spokój przeklętych myśli” wydanym  w tym  samym roku, tyle że w „Feniksie”.
Co ciekawe, wybór otwiera opowiadanie nowe „Historia Księżycowa”, a kończy debiut z 1977 roku, czyli „Strażnik”  Do tego mamy wreszcie okazję zapoznać się z opowiadaniami pochodzącymi z niezauważonego zbioru „Testimonium” (2013) i kilkoma napisanymi w ostatnich latach.

 

Wspominam o datach, bo polska literatura fantastyczna, a dokładnie jej odbiór, coraz częściej jawi mi się jako przedziwny byt, który żyje dniem dzisiejszym, to co było jeszcze cenne literacko, wcale niedawno, wpada za horyzont zdarzeń jakiegoś tunelu czasoprzestrzennego niepamięci wstecznej. Niestety razem z częścią czytelników. Klasyka anglojęzyczna jest znana szerzej od klasyki polskiej i aż się prosi o parafrazę znanej Rejowej maksymy.

Jan Maszczyszyn bardziej znany jest ostatnio jako autor wyjątkowych powieści, czy tych z „Trylogii Solarnej”,, czy znakomitej dylogii „Necrolotum” i „Chronometrus”. Ale o opowiadaniach można powiedzieć to samo co o nich. Utwory Jana Maszczyszyna powstały z miłości do literatury fantastycznej, głównie science fiction. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Możemy w nich,  na każdym kroku, można znaleźć odpowiedź na pytanie, które sobie pewnie niejeden czytelnik zadaje – dlaczego czytamy science fiction? Bo szukamy w tej literaturze przygody, mądrej rozrywki, intelektualnej zabawy i coś co warto sobie uświadomić, szukamy tam naszych własnych marzeń. Taką właśnie jest twórczość Jana Maszczyszyna! Nie dajcie sobie wmówić, że to lektura trudna czy dziwna! Wymaga od czytelnika tylko jednego, żeby do niej podejść tak jak jej autor – z miłością i pokorą.

Jan Maszczyszyn do swoich oryginalnych wizji, dokłada jeszcze specyficzny język, obsesyjny i gęsty. Jest w swoim pisarstwie bezkompromisowy. To drugi, obok Wiktora Żwikiewicza, taki autor  polskiej fantastyki. Z równie śmiałą wizją literatury i niestety równie niedoceniony.

Wizje te na pierwszy rzut oka porażają. Ogrom światów i zdarzeń może przytłoczyć. Nie dajmy się zwieść pozorom, to przecież science fiction, tak science fiction! Autor swobodnie i płynnie przeskakuje między podgatunkami, znaleźć możemy nie tylko mainstreamowąscience fiction czy steampunk, ale i pewne odwołania do newweird, rozmach starej, dobrej space opera, i wiem, że wielu się ze mną nie zgodzi, hard science fiction, czy cyberpunk (oczywiście specyficzny dla  jego  światów).

Andrzej K. Appelt

Antologia amerykańskiej klasycznej science fiction. Tytułowa nowela autorstwa Leigh Brackett należy do cyklu o Nedzie Starku, kosmicznym awanturniku, przeżywającym niezwykłe przygody na skolonizowanych planetach Układu Słonecznego.

Do tego opowiadania Leibera, Laumera, Millera, Knighta, Shawa, Sullivana, Bestera, Browna. Tematyka szeroka - fantastyka katastroficzna, podróż w czasie, space opera, military, weird fiction, robotyka, kontakt z Obcymi. 

Antologia amerykańskiej klasycznej science fiction. Tytułowa nowela autorstwa Leigh Brackett należy do cyklu o Nedzie Starku, kosmicznym awanturniku, przeżywającym niezwykłe przygody na skolonizowanych planetach Układu Słonecznego.

Do tego opowiadania Leibera, Laumera, Millera, Knighta, Shawa, Sullivana, Bestera, Browna. Tematyka szeroka - fantastyka katastroficzna, podróż w czasie, space opera, military, weird fiction, robotyka, kontakt z Obcymi. 

Siódmy i ostatni tom serii antologii radzieckiej sci-fi, do której wchodzą:
Dziwna planeta
Bunt trzydziestu trylionów
Skromny geniusz
Gwiazdy i ludzie
Pod stopami ziemia
W kosmosie

Siódmy i ostatni tom serii antologii radzieckiej sci-fi, do której wchodzą:
Dziwna planeta
Bunt trzydziestu trylionów
Skromny geniusz
Gwiazdy i ludzie
Pod stopami ziemia
W kosmosie

Kto wie, czy nie jest to najlepsza powieść Jana Maszczyszyna w ostatnich latach. Osadzona w klimacie retrofikcyjnej, steampunkowej rzeczywistości, która stała się znakiem rozpoznawczym pisarza. 

Otrzymujemy pokaz niezrównanej i niczym nieograniczonej wyobraźni autora, narzucający porównania do "Imago" Żwikiewicza czy "Orbitsville" Shawa.

Po przewodnictwem Equorga, przedstawiciela obcej cywilizacji, rusza z Ziemi wyprawa ratowniczo-poszukiwawcza. Celem jest odległa o 10 parseków megastruktura, asteroida, wewnątrz której - według słów Equorga - znajduje się sztucznie ewoluujący świat. Razem z bohaterami przeżywamy moc zaskakujących przygód.

Wraz z każdą następną książką Maszczyszyn coraz bardziej utwierdza w przekonaniu, że jego wyobraźnia nie zna granic. Dinozauroid to kolejny tytuł, w którym autor w intrygujący sposób powraca do koncepcji niszy ekologicznej jako przestrzeni sprzyjającej rozwojowi najbardziej fantastycznych form życia. Autor prezentuje retrofikcyjny świat alternatywnej naukowości, zbudowany na dziewiętnastowiecznych wyobrażeniach. Fabuła, w której czuć ducha verne’owskiej przygody, zderza się z wellsowskim pesymizmem, stając się tylko pretekstem do zastanowienia nad naturą życia. Czy przeniesienie eksperymentu z probówki na powierzchnię sztucznej asteroidy da odpowiedź na pytanie, czy możliwym jest zaprogramowanie życia – a jeśli się to uda, jaką fizyczną formę przybierze? Jak fakt jego istnienia odbiorą inne, bardziej zaawansowane istoty? Czy mogąc ukształtować nowy gatunek, należy z tej możliwości skorzystać i czy dokonanie aktu stworzenia obliguje twórcę do decydowania o losie dzieła?

 Konrad Zielonka (Uniwersytet Śląski)

Sięgając po kolejną retrofikcyjną powieść Jana Maszczyszyna zadajemy sobie za każdym razem to samo pytanie. Gdzie leży granica literackiej wyobraźni autora, a może raczej – czy ona istnieje? Odpowiedź na te pytania, w przypadku powieści „Dinozauroid”, nie jest ani łatwa, ani jednoznaczna. Założenia przyświecające autorowi wydają się oczywiste, oddajmy na chwilę głos samemu Janowi Maszczyszynowi, który pisze tak: „Retrofikcja – rodzaj naukowej fantastyki rozgrywającej się w alternatywnej rzeczywistości – allohistorii – zachowującej stylistykę wiktoriańskiego steampunku. […]” Czy „Dinozauroid” jest steampunkową retrofikcją? Oczywiście, można tak czytać tę powieść, mając w pamięci ekstraordynaryjne przygody, co to je pan Jules Verne opisywał, dokładając do tego pomysły sir Arthura Conan Doyle’a (ach te dinozaury) i delikatną nutkę paranormalności, ale nawet ich zbiorowa wyobraźnia nie dorównuje temu, z czym mamy do czynienia w „Dinozauroidzie”. Czym więc jest ta powieść? To hard science fiction ubrana w dziewiętnastowieczną stylizację. Nie tylko ze względu na kreację świata, gdzie prawa natury mieszają fizykę, poprzez mistykę, z metafizyką, gdzie to co normalne łączy się z tym, co paranormalne. To typowa kreacja u Jana Maszczyszyna, do tego bardzo spójna. Dodajmy, a jest to pewna nowość, że bohaterowie są w większości Polakami, bo i Polskę tu mamy, stąd język ma głębsze uzasadnienie niż zwykle. To tylko dekoracje, bo mamy do czynienia z bardzo mocnym przekazem. Rzecz dotyczy czegoś, co nazwę inżynierią ewolucyjną. Tu rodzi się pytanie o stronę etyczną takich prac? Czy bioetyka powinna stać na straży takich eksperymentów? A może zwykła przyzwoitość, bo eksperyment ma pangalaktyczny rozmach. Autor podaje odpowiedzi i swój osąd, jeżeli tylko chcemy go znaleźć w treści, jeśli uniesiemy się ponad warstwę przygody i rozrywki! Nowa powieść Jana Maszczyszyna to także niezwykły prezent dla miłośników literatury fantastyczno naukowej. Pojawiający się zaraz na początku motyw Kosmicznej Arki, znany z twórczości wielu znakomitych pisarzy, to tylko preludium. Wybaczcie prywatne emocje, ale podczas czytania znajdowałem krok za krokiem motywy, sytuacje, miejsca, które przenosiły mnie do wielu znanych światów science fiction. Jakbym stał wewnątrz skarbca znanego każdemu świadomemu czytelnikowi science fiction, skarbca z wszystkimi precjozami naszej ukochanej literatury! Dziękuję Autorowi za ten prezent! Andrzej Appelt

Kto wie, czy nie jest to najlepsza powieść Jana Maszczyszyna w ostatnich latach. Osadzona w klimacie retrofikcyjnej, steampunkowej rzeczywistości, która stała się znakiem rozpoznawczym pisarza. 

Otrzymujemy pokaz niezrównanej i niczym nieograniczonej wyobraźni autora, narzucający porównania do "Imago" Żwikiewicza czy "Orbitsville" Shawa.

Po przewodnictwem Equorga, przedstawiciela obcej cywilizacji, rusza z Ziemi wyprawa ratowniczo-poszukiwawcza. Celem jest odległa o 10 parseków megastruktura, asteroida, wewnątrz której - według słów Equorga - znajduje się sztucznie ewoluujący świat. Razem z bohaterami przeżywamy moc zaskakujących przygód.

Wraz z każdą następną książką Maszczyszyn coraz bardziej utwierdza w przekonaniu, że jego wyobraźnia nie zna granic. Dinozauroid to kolejny tytuł, w którym autor w intrygujący sposób powraca do koncepcji niszy ekologicznej jako przestrzeni sprzyjającej rozwojowi najbardziej fantastycznych form życia. Autor prezentuje retrofikcyjny świat alternatywnej naukowości, zbudowany na dziewiętnastowiecznych wyobrażeniach. Fabuła, w której czuć ducha verne’owskiej przygody, zderza się z wellsowskim pesymizmem, stając się tylko pretekstem do zastanowienia nad naturą życia. Czy przeniesienie eksperymentu z probówki na powierzchnię sztucznej asteroidy da odpowiedź na pytanie, czy możliwym jest zaprogramowanie życia – a jeśli się to uda, jaką fizyczną formę przybierze? Jak fakt jego istnienia odbiorą inne, bardziej zaawansowane istoty? Czy mogąc ukształtować nowy gatunek, należy z tej możliwości skorzystać i czy dokonanie aktu stworzenia obliguje twórcę do decydowania o losie dzieła?

 Konrad Zielonka (Uniwersytet Śląski)

Sięgając po kolejną retrofikcyjną powieść Jana Maszczyszyna zadajemy sobie za każdym razem to samo pytanie. Gdzie leży granica literackiej wyobraźni autora, a może raczej – czy ona istnieje? Odpowiedź na te pytania, w przypadku powieści „Dinozauroid”, nie jest ani łatwa, ani jednoznaczna. Założenia przyświecające autorowi wydają się oczywiste, oddajmy na chwilę głos samemu Janowi Maszczyszynowi, który pisze tak: „Retrofikcja – rodzaj naukowej fantastyki rozgrywającej się w alternatywnej rzeczywistości – allohistorii – zachowującej stylistykę wiktoriańskiego steampunku. […]” Czy „Dinozauroid” jest steampunkową retrofikcją? Oczywiście, można tak czytać tę powieść, mając w pamięci ekstraordynaryjne przygody, co to je pan Jules Verne opisywał, dokładając do tego pomysły sir Arthura Conan Doyle’a (ach te dinozaury) i delikatną nutkę paranormalności, ale nawet ich zbiorowa wyobraźnia nie dorównuje temu, z czym mamy do czynienia w „Dinozauroidzie”. Czym więc jest ta powieść? To hard science fiction ubrana w dziewiętnastowieczną stylizację. Nie tylko ze względu na kreację świata, gdzie prawa natury mieszają fizykę, poprzez mistykę, z metafizyką, gdzie to co normalne łączy się z tym, co paranormalne. To typowa kreacja u Jana Maszczyszyna, do tego bardzo spójna. Dodajmy, a jest to pewna nowość, że bohaterowie są w większości Polakami, bo i Polskę tu mamy, stąd język ma głębsze uzasadnienie niż zwykle. To tylko dekoracje, bo mamy do czynienia z bardzo mocnym przekazem. Rzecz dotyczy czegoś, co nazwę inżynierią ewolucyjną. Tu rodzi się pytanie o stronę etyczną takich prac? Czy bioetyka powinna stać na straży takich eksperymentów? A może zwykła przyzwoitość, bo eksperyment ma pangalaktyczny rozmach. Autor podaje odpowiedzi i swój osąd, jeżeli tylko chcemy go znaleźć w treści, jeśli uniesiemy się ponad warstwę przygody i rozrywki! Nowa powieść Jana Maszczyszyna to także niezwykły prezent dla miłośników literatury fantastyczno naukowej. Pojawiający się zaraz na początku motyw Kosmicznej Arki, znany z twórczości wielu znakomitych pisarzy, to tylko preludium. Wybaczcie prywatne emocje, ale podczas czytania znajdowałem krok za krokiem motywy, sytuacje, miejsca, które przenosiły mnie do wielu znanych światów science fiction. Jakbym stał wewnątrz skarbca znanego każdemu świadomemu czytelnikowi science fiction, skarbca z wszystkimi precjozami naszej ukochanej literatury! Dziękuję Autorowi za ten prezent! Andrzej Appelt

Ta niezwykła antologia, pierwsza taka na polskim rynku jest wyborem klasycznych opowiadań, głównie autorów amerykańskich i brytyjskich, ale nie brak tekstów rosyjskich i japońskich. Tym, co ją wyróżnia to fakt, że zawiera wyłącznie bardzo krótkie opowiadania, od 1 do 8 stron.

Takie opowiadania były w czasach pulp magazines bardzo popularne, jednakże niezwykle trudno było je napisać - trzeba było mieć chwytliwy pomysł, możliwość zaskakującego spuentowania krótkiej fabuły.

W antologii znalazło się 47 tekstów, około połowy z nich czytelnicy znają z różnorodnych antologii z lat 70. czy wcześniejszych, z czasopism branżowych. A reszta to premiery na polskim rynku.

Przeczytacie m.in.:
Robert A. Heinlein "Heil"
Ray Bradbury "Flecista"
Thomas M. Disch "Siła stwórcza"
Jack Williamson "Świat w masce"
Frederic Brown "Kopuła"
William F. Nolan "Brama czasu"
Harry Harrison "Dzień Marynarki"
C.C. MacApp "Boom w branży trumniarskiej"
Mack Reynolds "Szczyt"
Ben Bova "Następny logiczny krok"
Floyd Wallace "Drugie lądowanie"
Randal Garrett "Zapalnik"
Henry Slesar "Dzień egzaminu"
Bob Shaw "Deflacja 2001"
Robert Sheckley "Bitwa"
Ilja Warszawski "Kaczka w  śmietanie"
Henry Slesar "Po..."
R.A. Lafferty "Siedem dni strachu"
Harry Harrison "Staragan z zabawkami"
Dymitr Bilenkin "Dlaczego"
Mori Kita "Zbytek"
Ron Goulart "Nowe Lo"
Wladen Bachnow "Człowiek, który był geniuszem"
C.M. Kornbluth "Intruzi"
Ricj Norwood "Omnia triste"
Tuli Kupferberg "Tęsknota"

Ta niezwykła antologia, pierwsza taka na polskim rynku jest wyborem klasycznych opowiadań, głównie autorów amerykańskich i brytyjskich, ale nie brak tekstów rosyjskich i japońskich. Tym, co ją wyróżnia to fakt, że zawiera wyłącznie bardzo krótkie opowiadania, od 1 do 8 stron.

Takie opowiadania były w czasach pulp magazines bardzo popularne, jednakże niezwykle trudno było je napisać - trzeba było mieć chwytliwy pomysł, możliwość zaskakującego spuentowania krótkiej fabuły.

W antologii znalazło się 47 tekstów, około połowy z nich czytelnicy znają z różnorodnych antologii z lat 70. czy wcześniejszych, z czasopism branżowych. A reszta to premiery na polskim rynku.

Przeczytacie m.in.:
Robert A. Heinlein "Heil"
Ray Bradbury "Flecista"
Thomas M. Disch "Siła stwórcza"
Jack Williamson "Świat w masce"
Frederic Brown "Kopuła"
William F. Nolan "Brama czasu"
Harry Harrison "Dzień Marynarki"
C.C. MacApp "Boom w branży trumniarskiej"
Mack Reynolds "Szczyt"
Ben Bova "Następny logiczny krok"
Floyd Wallace "Drugie lądowanie"
Randal Garrett "Zapalnik"
Henry Slesar "Dzień egzaminu"
Bob Shaw "Deflacja 2001"
Robert Sheckley "Bitwa"
Ilja Warszawski "Kaczka w  śmietanie"
Henry Slesar "Po..."
R.A. Lafferty "Siedem dni strachu"
Harry Harrison "Staragan z zabawkami"
Dymitr Bilenkin "Dlaczego"
Mori Kita "Zbytek"
Ron Goulart "Nowe Lo"
Wladen Bachnow "Człowiek, który był geniuszem"
C.M. Kornbluth "Intruzi"
Ricj Norwood "Omnia triste"
Tuli Kupferberg "Tęsknota"

Do rąk Czytelników oddajemy ostatni tom trylogii solarnej Jana Maszczyszyna. Hrabianka Asperia porwie Was w nurt zapierającej dech przygody wiodącej do tajemniczego galaktycznego jądra, gdzie początek bierze jeszcze bardziej enigmatyczna Enklawa. Wpierw jednak wyrwiemy z lodowatych krain Plutonarchów rodzinę Shankbelli, poprowadzimy dalekie Kotłowe wyprawy, przeżyjemy pirackie awantury Sir Ashleya. A wraz z hrabianką Asperią poznamy i zagłębimy się w niepokorny, magiczny świat Veolii, który trudno przyjdzie wam opuścić. Wreszcie poznamy sens istnienia Bytów Szkatułowych zmotywowanych wolą praw przyrody. A w finałowej odsłonie zderzymy się z zaskakującą puentą, która cudowną klamrą zamknie całość tej steampunkowej epopei.

marzec 2017

Do rąk Czytelników oddajemy ostatni tom trylogii solarnej Jana Maszczyszyna. Hrabianka Asperia porwie Was w nurt zapierającej dech przygody wiodącej do tajemniczego galaktycznego jądra, gdzie początek bierze jeszcze bardziej enigmatyczna Enklawa. Wpierw jednak wyrwiemy z lodowatych krain Plutonarchów rodzinę Shankbelli, poprowadzimy dalekie Kotłowe wyprawy, przeżyjemy pirackie awantury Sir Ashleya. A wraz z hrabianką Asperią poznamy i zagłębimy się w niepokorny, magiczny świat Veolii, który trudno przyjdzie wam opuścić. Wreszcie poznamy sens istnienia Bytów Szkatułowych zmotywowanych wolą praw przyrody. A w finałowej odsłonie zderzymy się z zaskakującą puentą, która cudowną klamrą zamknie całość tej steampunkowej epopei.

Antologia ukraińskiej fantastyki, w wyborze Wołodymyra Arienewa.

ZYSK ZE SPRZEDAŻY ANTOLOGII ZOSTANIE PRZEZNACZONY NA POMOC HUMANITARNĄ DLA UKRAINY.

TY ZYSKUJESZ WSPANIAŁĄ KSIĄŻKĘ - UKRAINA POMOC.

 

To nie jest antologia odwołująca się do agresji Rosji na Ukrainę, choć w dwóch opowiadaniach napisanych w ostatnich miesiącach, takie elementy się pojawiają. To retrospektywna  antologia opowiadań, od Nikołaja Gogola po czasy współczesne, opatrzona historycznym wstępem selekcjonerów zbioru, pokazująca ukraińskie dokonania na polu tak popularnego jak fantastyka gatunku literackiego.

Te opowiadania są aż zaskakujące dobre. Groza, dark fantasy, urban fantasy, science fiction, horror - szerokie spektrum tematów. Będziesz naprawdę zaskoczony, drogi Czytelniku!

Na antologię złożyły się opowiadania:

Nikołaj Gogol „Zaginiony list”

Iwan Naumowycz „Nocny towarzysz”

Ołeksa Storożenko „Zakochany diabeł”  (fragment)

Iwan Franko „Pojedynek” (zimowa bajka)

Wasyl Koroliw-Staryj „Mara Chrypka”

Borys Sztern „Czyja planeta?”

Ołeksij Żupańskij „Gawriłowna”

Switłana Taratorina „Język Babilonu”

Oleksandr Myched „Pożeracz grzechów”

Serhij Legieza „Prostacy i spryciarze”

Maks Kidriuk „Bliżej bieguna”

Natalia Matoliniec „Strażnik zagrożenia”

Wołodymyr Kuzniecow „Zamieć”

Mychajło Nazarenko „Prawdziwe życie Iwana Iljicza”

Ostap Ukrainiec „Dzień Neptuna”

Wołodymyr Arienew „Pas wyobcowania”

Ołeksij Gedeonow „Środek śniegu”

Antologia ukraińskiej fantastyki, w wyborze Wołodymyra Arienewa.

ZYSK ZE SPRZEDAŻY ANTOLOGII ZOSTANIE PRZEZNACZONY NA POMOC HUMANITARNĄ DLA UKRAINY.

TY ZYSKUJESZ WSPANIAŁĄ KSIĄŻKĘ - UKRAINA POMOC.

 

To nie jest antologia odwołująca się do agresji Rosji na Ukrainę, choć w dwóch opowiadaniach napisanych w ostatnich miesiącach, takie elementy się pojawiają. To retrospektywna  antologia opowiadań, od Nikołaja Gogola po czasy współczesne, opatrzona historycznym wstępem selekcjonerów zbioru, pokazująca ukraińskie dokonania na polu tak popularnego jak fantastyka gatunku literackiego.

Te opowiadania są aż zaskakujące dobre. Groza, dark fantasy, urban fantasy, science fiction, horror - szerokie spektrum tematów. Będziesz naprawdę zaskoczony, drogi Czytelniku!

Na antologię złożyły się opowiadania:

Nikołaj Gogol „Zaginiony list”

Iwan Naumowycz „Nocny towarzysz”

Ołeksa Storożenko „Zakochany diabeł”  (fragment)

Iwan Franko „Pojedynek” (zimowa bajka)

Wasyl Koroliw-Staryj „Mara Chrypka”

Borys Sztern „Czyja planeta?”

Ołeksij Żupańskij „Gawriłowna”

Switłana Taratorina „Język Babilonu”

Oleksandr Myched „Pożeracz grzechów”

Serhij Legieza „Prostacy i spryciarze”

Maks Kidriuk „Bliżej bieguna”

Natalia Matoliniec „Strażnik zagrożenia”

Wołodymyr Kuzniecow „Zamieć”

Mychajło Nazarenko „Prawdziwe życie Iwana Iljicza”

Ostap Ukrainiec „Dzień Neptuna”

Wołodymyr Arienew „Pas wyobcowania”

Ołeksij Gedeonow „Środek śniegu”

Złote lata radzieckiej fantastyki to tematyka kosmiczna: loty na dalekie światy, kontakt z obcymi formami życia, katastrofy kosmiczne - ale podróże w czasie.

Co ciekawe, tę radziecką fantastykę wyróżnia całkowity brak lub niewielki tylko wydźwięk polityczny. Pod stopami ziemia stanowi kompilację tekstów z takich antologii jak „Okno w nieskończoność”, „Galaktyka”, „Kroki w nieznane”.

Wśród autorów m.in. Aleksander Kazancew, Aleksander Szalimow, Gleb Anfiłow, klasyk Aleksy Tołstoj, pełen humoru Ilja Warszawski, nostalgiczna Olga Łarionowa czy Ariadna Gromowa.

Złote lata radzieckiej fantastyki to tematyka kosmiczna: loty na dalekie światy, kontakt z obcymi formami życia, katastrofy kosmiczne - ale podróże w czasie.

Co ciekawe, tę radziecką fantastykę wyróżnia całkowity brak lub niewielki tylko wydźwięk polityczny. Pod stopami ziemia stanowi kompilację tekstów z takich antologii jak „Okno w nieskończoność”, „Galaktyka”, „Kroki w nieznane”.

Wśród autorów m.in. Aleksander Kazancew, Aleksander Szalimow, Gleb Anfiłow, klasyk Aleksy Tołstoj, pełen humoru Ilja Warszawski, nostalgiczna Olga Łarionowa czy Ariadna Gromowa.

Czwarty tom opowiadań radzieckiej sci-fi przynosi opowiadania Bilenkina, Szefnera, De-Spillera, Łarionowej, Czudakowej, Szalimowa, Dnieprowa, Puchowa, Gromowej, Grigoriewa.

Większość skupiona na tematyce wynalazku czy podróży w czasie i paradoksów z nią związanych, nie brakuje i kosmosu.

Opowiadanie przebrane ze starych antologii i prasy, jak Kroki w nieznane czy Literatura Radziecka i Kraj Rad.

Czwarty tom opowiadań radzieckiej sci-fi przynosi opowiadania Bilenkina, Szefnera, De-Spillera, Łarionowej, Czudakowej, Szalimowa, Dnieprowa, Puchowa, Gromowej, Grigoriewa.

Większość skupiona na tematyce wynalazku czy podróży w czasie i paradoksów z nią związanych, nie brakuje i kosmosu.

Opowiadanie przebrane ze starych antologii i prasy, jak Kroki w nieznane czy Literatura Radziecka i Kraj Rad.

Ostatnia, szósta, antologia z radziecką sci fi.

Poprzednie: Dziwna planeta; Bunt trzydziestu trylionów; Gwiazdy i ludzie; Skromny geniusz; Pod stopami ziemia.

Niniejszy tom zawiera głównie opowiadania z lat sześćdziesiątych, ale jest też rosyjski klasyk - opowiadanie Aleksandra Grina z 1909 roku. Wśród autorów: Walentyna Żurawlowa, Ilja Warszawski, Władimir Sawczenko, Gleb Anfiłow, Sewer Gansowski, Aleksander Szalimow, Albert Walentinow.

Ostatnia, szósta, antologia z radziecką sci fi.

Poprzednie: Dziwna planeta; Bunt trzydziestu trylionów; Gwiazdy i ludzie; Skromny geniusz; Pod stopami ziemia.

Niniejszy tom zawiera głównie opowiadania z lat sześćdziesiątych, ale jest też rosyjski klasyk - opowiadanie Aleksandra Grina z 1909 roku. Wśród autorów: Walentyna Żurawlowa, Ilja Warszawski, Władimir Sawczenko, Gleb Anfiłow, Sewer Gansowski, Aleksander Szalimow, Albert Walentinow.

Połowa tekstów z dziesięciu to premiery na rynku polskim. Są to opowiadania dłuższe, stanowią ok. 2/3 tomu.

Zawartość tomu:

Edmond Hamilton "Człowiek, który widział przyszłość"  (nowość)
Stanley G. Weinbaum "Zwariowany księżyc"

Dziesiąty tom serii prezentującej klasykę amerykańskiej SF lat 40. i 50.

Zawartość tomu:

Henry Slesar "Projekt Geniusz"

Karen i Poul Andersonowie "Niewiniątka"

Algis Budrys "Cytadela"

James Blish "Zapłacić grajkowi"

Frederik Pohl "Rycerze Artura"

Algis Budrys "Barbarzyńcy"

F.L. Wallace "Opóźnienie w podróży"

James Blish "One-Shot"

Dziesiąty tom serii prezentującej klasykę amerykańskiej SF lat 40. i 50.

Zawartość tomu:

Henry Slesar "Projekt Geniusz"

Karen i Poul Andersonowie "Niewiniątka"

Algis Budrys "Cytadela"

James Blish "Zapłacić grajkowi"

Frederik Pohl "Rycerze Artura"

Algis Budrys "Barbarzyńcy"

F.L. Wallace "Opóźnienie w podróży"

James Blish "One-Shot"

Jedenasty wybór opowiadań ze Złotego Wieku amerykańskiej SF. Wszystkie opowiadania premierowe w Polsce.

James Gunn - Grawitacja, Sp. z o.o.
Philip Jose Farmer - Migotały niczym klejnoty
Murray Leinster - Uciekający wieżowiec
Keith Laumer - Noc trolli
Gerald Vance - Dolina Judasza
Ivar Jorgensen - Gwiezdne więzienie
Daniel F. Galouye - Lekki kawałek chleba
Clyde Brown - Pierwszy

Jedenasty wybór opowiadań ze Złotego Wieku amerykańskiej SF. Wszystkie opowiadania premierowe w Polsce.

James Gunn - Grawitacja, Sp. z o.o.
Philip Jose Farmer - Migotały niczym klejnoty
Murray Leinster - Uciekający wieżowiec
Keith Laumer - Noc trolli
Gerald Vance - Dolina Judasza
Ivar Jorgensen - Gwiezdne więzienie
Daniel F. Galouye - Lekki kawałek chleba
Clyde Brown - Pierwszy

Premierowe opowiadania z okresu Złotego Wieku amerykańskiej science fiction.

Ostatni tom serii.

Zawartość tomu:

Jerome Bixby "Nasze miasto"
H. Beam Piper "Rozdroża przeznaczenia"
Poul Anderson "Koniec rozdziału"
Randall Garrett "Parę słów od sponsora"
John Berryman "Problem techniczny w Telstarze"
Mack Reynolds "Potencjalny wróg"
Jerome Bixby "Laboratorium"
Stephen Barr "Tybalt"
H. Beam Piper "Odpowiedź"
Charles R. Tanner "Bunt w kosmosie"
Robert Silverberg "Łowy na bohaterów"