Ciekawa fantastyka w twardej oprawie

Ułożone w chronologiczną całość 13 opowieści o magicznej Pradze. Bardzo udany tom polskiej urban fantasy.

Proza Tomasza Bochińskiego zabiera nas starej Pragi, Pragi z legend, prawobrzeżnej Warszawy z korowodem barwnych postaci: cwaniaków, handlarzy, wiedźm wiedzących, dziwek, meneli, łobuzów i bandytów. Posługujących się slangiem prawie już wymarłym, bo dzisiejsza Praga staje się modna, a nowe wypiera stare. 

Nostalgiczne opowiadania Bochińskiego zabierają nas do tego starego świata, a losy mieszkańców Pragi splatają się z fantastycznymi wątkami, tworząc niepowtarzalną praską urban fantasy.

Kontynuacja bardzo udanej polskiej space opery Marka Żelkowskiego.

Galaktykę zamieszkują liczne rasy, ale to ludzkie imperia dominują i przewodzą, zwłaszcza Wspólnota, która pokonała Republikę Weneghazi. Na jej rywala wyrasta Autarchia, która pracuje nad superbronią IMKRA, mogącą niszczyć słońca i planety. Generał Bazug Mo Kerthen jest jedyną osobą posiadającą wiedzę na temat tej broni. Ale buntuje się przeciwko Autarsze, za co zostaje skazany na śmierć przez dekapitację. Jest gotowy na szafot, gdyż wcześniej zapewnił sobie, iż jego umysł i tajemnica broni zostaną ocalone.

Zaczyna się wyścig Wspólnoty, Regulun i Autarchii, by odnaleźć i pojmać kopie generała i zdobyć broń ostateczną.

Kontynuacja bardzo udanej polskiej space opery Marka Żelkowskiego.

Galaktykę zamieszkują liczne rasy, ale to ludzkie imperia dominują i przewodzą, zwłaszcza Wspólnota, która pokonała Republikę Weneghazi. Na jej rywala wyrasta Autarchia, która pracuje nad superbronią IMKRA, mogącą niszczyć słońca i planety. Generał Bazug Mo Kerthen jest jedyną osobą posiadającą wiedzę na temat tej broni. Ale buntuje się przeciwko Autarsze, za co zostaje skazany na śmierć przez dekapitację. Jest gotowy na szafot, gdyż wcześniej zapewnił sobie, iż jego umysł i tajemnica broni zostaną ocalone.

Zaczyna się wyścig Wspólnoty, Regulun i Autarchii, by odnaleźć i pojmać kopie generała i zdobyć broń ostateczną.

Kontynuacja bardzo udanej polskiej space opery Marka Żelkowskiego.

Galaktykę zamieszkują liczne rasy, ale to ludzkie imperia dominują i przewodzą, zwłaszcza Wspólnota, która pokonała Republikę Weneghazi. Na jej rywala wyrasta Autarchia, która pracuje nad superbronią IMKRA, mogącą niszczyć słońca i planety. Generał Bazug Mo Kerthen jest jedyną osobą posiadającą wiedzę na temat tej broni. Ale buntuje się przeciwko Autarsze, za co zostaje skazany na śmierć przez dekapitację. Jest gotowy na szafot, gdyż wcześniej zapewnił sobie, iż jego umysł i tajemnica broni zostaną ocalone.

Zaczyna się wyścig Wspólnoty, Regulun i Autarchii, by odnaleźć i pojmać kopie generała i zdobyć broń ostateczną.

Mięsista i dynamiczna space opera. Szybka fabuła, nagłe zwroty akcji, walka wywiadów o zdobycie artefaktu Kha, który może pomóc pokonać agresywną rasę przybyłą spoza Galaktyki. Ale także zdominować innych rywali.

Ludzkość już dawno podbiła Galaktykę. Podzieliła się na dwie, konkurujące ze sobą i zwalczające grupy: Wspólnotę i Republikę Weneghazi. W obliczu najazdu agresywnej rasy Grithów i wiszącej nad nimi militarnej klęski, komandosi obu ludzkich ugrupowań próbują zdobyć mityczną Kha będącą w posiadaniu uduchowionej rasy jaszczurów, Lorokan. Nikt nie wie, czym jest ta broń, ale pozwoliła Lorokanom przed tysiącem lat pokonać Grithów. 

Artefakt znajduje się na głównej planecie Lorokan, która jest światem zamkniętym dla obcych, poza pielgrzymami, wyznającemu religię jaszczurów. Dwie najlepsze grupy komandosów muszą przeniknąć na ten świat i zdobyć Kha.

Od wydania pierwszych Wizji alternatywnych mija 30 lat. Z tej okazji selekcjoner antologii postanowił dokonać wyboru tekstów, które ukazywały się w tomach 1-6 Wizji alternatywnych i w "Czarnej mszy".

Opowiadania do "Wizji alternatywnych" były zawsze pisane specjalnie do serii, stąd w tych zbiorach miały swoje prapremiery. Publikowali w nich najwybitniejsi polscy autorzy fantastyki.

Na pokaźny tom zebrały się 22 opowiadania - stanowiące porządny kawał współczesnej polskiej fantastyki.

Wydanie twarde, szyte, 732 strony. Ilustracje Maciej Żerdziński

Rafał A. Ziemkiewicz "Szosa na Zaleszczyki"
Andrzej Sapkowski "Muzykanci"
Andrzej Drzewiński "Dopust Boży"
Jacek Inglot "Wypalą nas Kruki, wrony"
Maja Lidia Kossakowska "Zwierciadło"
Jarosław Grzędowicz "Buran wieje z tamtej strony"
Marek Oramus "Nocne wyścigi w głąb Anny"
Marek S. Huberath "Kilka uwag do definicji istoty żywej"
Mirosław Piotr Jabłoński "Droga do Saliny"
Maciej Żerdziński "Naskórek Boga"
Jarosław Grzędowicz Śmierć Szczurołapa"
Rafał A. Ziemkiewicz "Źródło bez wody"
Andrzej Ziemiański "Spadek"
Wojciech Szyda "Szlak cudów"
Andrzej Zimniak "Randka z homo sapiens"
Krzysztof Kochański "Muzykanci według Picassa"
Jarosław Grzędowicz "Dom na krawędzi światła"
Jacek Piekara "Dom na krawędzi ciemności"
Eugeniusz Dębski "Manipulacja Poncjusza Piłata"
Jacek Sobota "Rzeka"
Łukasz Orbitowski "Stachu"
Jacek Dukaj "Iacte"

Trylogia Cienie Hatta to obrosła już legendą bardzo udana polska science fantasy. Powstała w 2. połowie lat 80. ub. w.
trafiła w moment przemiany ustrojowej i upadłości wydawnictw, m.in. Almapressu, gdzie była już w planie wydawniczym. Ostatecznie ukazał się tylko tom 1 - Twierdza nienawiści. Co ciekawe, tom 3 w 1991 roku otrzymał główną nagrodę w konkursie Andre Norton.

Teraz oddajemy do rąk czytelnika całą trylogię. Fabuła Twierdzy nienawiści rozgrywa się w świecie, który na pierwszy rzut
oka jest typową krainą fantasy: imperia, magia, tajemnicze zakony, magiczne zwierzęta. Ale jednocześnie natykamy się
co rusz na artefakty wysokiej technologii. Jaką zagadkę skrywają? Skąd pochodzą?

Tadeusz Oszubski, urodzony w 1958 r. w Bydgoszczy, gdzie nadal mieszka. Prozaik, poeta, scenarzysta, publicysta, dziennikarz, animator kultury. Należy do Związku Literatów Polskich. Laureat wielu konkursów literackich. Stypendia artystyczne przyznali mu Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydent Miasta Bydgoszczy.
Debiutował w 1980 r. poezją na łamach czasopism literackich, w 1984 r. opublikowano zbiór jego wierszy.
Ukazało się 18 książek tego pisarza, powieści, tomów opowiadań, zbiorów poezji, prac popularyzatorskich, między innymi takie tytuły,
jak „Sfora”, „Drapieżnik”, „Twierdza nienawiści”, „Miłość”, „Młode”, „Legenda Panien Wodnych”, „Tajemnicze istoty”, „Tajemnicze artefakty”, „Tajemnicze historie z pogranicza światów”. Autor prozy z pogranicza literatury grozy, fantasy, thrillera, kryminału i literatury noir, miniatur literackich oraz wierszy, scenariuszy sztuk teatralnych, a także współczesnych adaptacji polskich legend oraz publikacji o tajemnicach historii. Ponad 150 opowiadań Tadeusza Oszubskiego opublikowano w czasopismach literackich, w ponad 30 antologiach i almanachach oraz autorskich zbiorach. Kilka książek ukazało się w przekładach na język angielski i czeski.

Trylogia Cienie Hatta to obrosła już legendą bardzo udana polska science fantasy. Powstała w 2. połowie lat 80. ub. w.
trafiła w moment przemiany ustrojowej i upadłości wydawnictw, m.in. Almapressu, gdzie była już w planie wydawniczym. Ostatecznie ukazał się tylko tom 1 - Twierdza nienawiści. Co ciekawe, tom 3 w 1991 roku otrzymał główną nagrodę w konkursie Andre Norton.

Teraz oddajemy do rąk czytelnika całą trylogię. Fabuła Twierdzy nienawiści rozgrywa się w świecie, który na pierwszy rzut
oka jest typową krainą fantasy: imperia, magia, tajemnicze zakony, magiczne zwierzęta. Ale jednocześnie natykamy się
co rusz na artefakty wysokiej technologii. Jaką zagadkę skrywają? Skąd pochodzą?

Tadeusz Oszubski, urodzony w 1958 r. w Bydgoszczy, gdzie nadal mieszka. Prozaik, poeta, scenarzysta, publicysta, dziennikarz, animator kultury. Należy do Związku Literatów Polskich. Laureat wielu konkursów literackich. Stypendia artystyczne przyznali mu Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydent Miasta Bydgoszczy.
Debiutował w 1980 r. poezją na łamach czasopism literackich, w 1984 r. opublikowano zbiór jego wierszy.
Ukazało się 18 książek tego pisarza, powieści, tomów opowiadań, zbiorów poezji, prac popularyzatorskich, między innymi takie tytuły,
jak „Sfora”, „Drapieżnik”, „Twierdza nienawiści”, „Miłość”, „Młode”, „Legenda Panien Wodnych”, „Tajemnicze istoty”, „Tajemnicze artefakty”, „Tajemnicze historie z pogranicza światów”. Autor prozy z pogranicza literatury grozy, fantasy, thrillera, kryminału i literatury noir, miniatur literackich oraz wierszy, scenariuszy sztuk teatralnych, a także współczesnych adaptacji polskich legend oraz publikacji o tajemnicach historii. Ponad 150 opowiadań Tadeusza Oszubskiego opublikowano w czasopismach literackich, w ponad 30 antologiach i almanachach oraz autorskich zbiorach. Kilka książek ukazało się w przekładach na język angielski i czeski.

Trylogia Cienie Hatta to obrosła już legendą bardzo udana polska science fantasy. Powstała w 2. połowie lat 80. ub. w.
trafiła w moment przemiany ustrojowej i upadłości wydawnictw, m.in. Almapressu, gdzie była już w planie wydawniczym. Ostatecznie ukazał się tylko tom 1 - Twierdza nienawiści. Co ciekawe, tom 3 w 1991 roku otrzymał główną nagrodę w konkursie Andre Norton.

Teraz oddajemy do rąk czytelnika całą trylogię. Fabuła Twierdzy nienawiści rozgrywa się w świecie, który na pierwszy rzut
oka jest typową krainą fantasy: imperia, magia, tajemnicze zakony, magiczne zwierzęta. Ale jednocześnie natykamy się
co rusz na artefakty wysokiej technologii. Jaką zagadkę skrywają? Skąd pochodzą?

Tadeusz Oszubski, urodzony w 1958 r. w Bydgoszczy, gdzie nadal mieszka. Prozaik, poeta, scenarzysta, publicysta, dziennikarz, animator kultury. Należy do Związku Literatów Polskich. Laureat wielu konkursów literackich. Stypendia artystyczne przyznali mu Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydent Miasta Bydgoszczy.
Debiutował w 1980 r. poezją na łamach czasopism literackich, w 1984 r. opublikowano zbiór jego wierszy.
Ukazało się 18 książek tego pisarza, powieści, tomów opowiadań, zbiorów poezji, prac popularyzatorskich, między innymi takie tytuły,
jak „Sfora”, „Drapieżnik”, „Twierdza nienawiści”, „Miłość”, „Młode”, „Legenda Panien Wodnych”, „Tajemnicze istoty”, „Tajemnicze artefakty”, „Tajemnicze historie z pogranicza światów”. Autor prozy z pogranicza literatury grozy, fantasy, thrillera, kryminału i literatury noir, miniatur literackich oraz wierszy, scenariuszy sztuk teatralnych, a także współczesnych adaptacji polskich legend oraz publikacji o tajemnicach historii. Ponad 150 opowiadań Tadeusza Oszubskiego opublikowano w czasopismach literackich, w ponad 30 antologiach i almanachach oraz autorskich zbiorach. Kilka książek ukazało się w przekładach na język angielski i czeski.

Wizja Jana Maszczyszyna, jego kreacja świata przedstawionego, odwołuje się nie tylko do steampunkowego świata, gdzie Wszechświat wypełniony jest eterem, a prawa astrofizyki są do tego dostosowane. W miarę rozwoju akcji dochodzą odwołania do współczesnej kosmologii, do multiwersum, osobliwości i często miałem wrażenie, że autor twórczo rozwinął stare i nowe idee w jedną nadrzędną fizykę rządzącą jego światem.

 Jest w „Trylogii Solarnej” coś jeszcze. Odwołania do kultury australijskich Aborygenów. Jan Maszczyszyn do szeroko pojętej science fiction wprowadza mit, archetypy z nieznanej nam bliżej mitopoetyki, różniącej się  od naszego pojmowania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Zapoznajcie się, na ile to możliwe,  z kulturą i mitologią Aborygenów. Stawiam tezę, że świat „Trylogii Solarnej” obcuje bezpośrednio z Czasem Snu, że Epoka Marzeń Sennych jest wyraźnie widoczna i dostępna dla niektórych bohaterów, że hrabianka Asperia to ucieleśnienie jednej z pierwszych istot, stwórców naszego świata.

 Andrzej K. Appelt

(…) Pisze Maszczyszyn trudną prozę. To jest literatura ewidentnie dla smakoszy, zakręcona (jak to określił w liście do mnie Sedeńko), rozchlupotana (jak mówił kiedyś Jęczmyk o Żwikiewiczu). Można to promować, zachwycać się, ale też należy dobrze wybrać odbiorcę (…)

Pytać z jakich rejonów ducha czerpie autor, do jakich przeżyć czy wydarzeń się odwołuje. Jeśli, na co wygląda, do światów w dużej  mierze fikcyjnych, a znamy wielkich mistrzów takiej literatury (Lovecraft, Poe, Kafka, Lezama Lima – taki jakim go opisuje Cortazar), to Maszczyszyn nie jest naśladowcą tylko autorem aspirującym do tego samego bractwa, na pewno nie niższej ligi. Mamy/mieliśmy i my jeszcze paru takich jak on – Żwikiewicz, Jastrzębski, Ewa Bury (…)

(…) Zero w tym aluzji, ideowej perswazji, indoktrynacji. Maszczyszyn rządzi czytelniczymi snami, ale też daje je tym, którzy snów nie mają, bądź nie zdążyli ich zapisać. Autor hasła w Sedeńkowej Encyklopedii fantastyki, nazywa prozę Maszczyszyna fiksacyjną. Nic w tym obraźliwego, chodzi o to, że Jan zatrzymuje swoją uwagę, fiksuje się, na jakimś elemencie i drąży go z uporem szaleńca. Podoba mi się ta definicja.

Maciej Parowski

Moja chronologia polskich autorów (SQN, 2019)

Obcowanie z Trylogią Solarną Jana Maszczyszyna przypomina udział w greckim sympozjonie. To prawdziwa uczta wyobraźni, osadzona po równo w nieokiełznanej wyobraźni autora oraz we współczesnych teoriach kosmologicznych, neurobiologii, specyficznie pojmowanym darwinizmie, czy archaicznych rytuałach i metafizyce Aborygenów. To steampunk, który więcej ma wspólnego z mrocznym postcyberpunkiem i space operą, niż z „rewolwerem i melonikiem”. A jednak jest to prawdziwy, choć przedziwny steampunk!

Bohaterowie myślą i mówią językiem specyficznym dla ery panowania królowej Wiktorii. Trylogia jest nasycona kolonialnym i antropologicznym światopoglądem XIX stulecia, choć rozpisanym nie na rasy ludzkie, a na liczne gatunki myślące. Ponieważ akcja trylogii rozgrywa się kilkadziesiąt tysięcy lat po czasach Alberta Einsteina, w uniwersum przypominającym nasze, choć rządzącym się radykalnie odmiennymi prawami fizyki, Maszczyszyn osiąga szczyty intertekstualnej ironii.

Trylogia Solarna Maszczyszyna jest absolutnym novum w polskiej fantastyce; autora nie krępują żadne ograniczenia gatunkowe. Jest to proza niełatwa, co w przypadku fantastyki naukowej staje się komplementem. Trylogii Solarnej się nie czyta! Z nią się obcuje! Początkowe wrażenie totalnej obcości świata przedstawionego zamienia się w obcowanie - współuczestniczenie i wspólne doświadczanie tego niezwykłego uniwersum. 

Dr Natalia Lemann (Uniwersytet Łódzki).

Niniejsze wydanie "Kosmicznych braci" oparte jest na edycji wydawnictwa Iskry z 1959 roku.

Kosmiczni bracia – trzeci tom Trylogii międzygwiezdnej – zamyka przygody załogi Astrobolidu, która nawiązuje kontakt z Urpianami, niezwykle rozwiniętą technologicznie rasą, tak odmienną od ludzi, że początkowo zetknięcie cywilizacji jest serią pomyłek. Urpianin A-Cis wraca z bohaterami na Astrobolidzie do Układu Słonecznego, gdzie okazuje się, że Ziemia została zaatakowana przez krzemorganiczne bakterie. Pomoc Urpian wydaje się być ostatnią deską ratunku.  

Niniejsze wydanie "Proximy" oparte jest na edycji wydawnictwa Iskry z 1955 roku.

Proxima – drugi tom Trylogii kosmicznej – to przygody załogi Astrobolidu w układzie Proximy Centauri. Astronauci dokonują licznych pomiarów, a badany system słoneczny wykazuje liczne anomalie wskazujące na bardzo burzliwą przeszłość ciał niebieskich.  Odkrywają też życie roślinne i zwierzęce, a wkrótce natykają się na artefakty stworzone przez braci w rozumie. Podziemne miasta, konstrukcje o niewyjaśnionych pochodzeniu...

Niniejsze wydanie "Zagubionej przyszłości" oparte jest na edycji wydawnictwa Iskry z 1957 roku. W tym drugim książkowym wydaniu Autorzy wrócili do pierwotnych koncepcji książki, a w szczególności układem wątku fabularnego, do wersji opublikowanej w latach 1953-1954 w odcinkach w "Ilustrowanym Kurierze Polskim". Pierwsze bowiem wydanie książkowe z 1954 roku znacznie odbiegało od pierwszej wersji wskutek narzuconych zmian redakcyjnych.

CM-2 czyli almeralitowy satelita Celestia wyruszył w końcu XX wieku z Układu Słonecznego w kierunku Alfy Centauri. Od wielu pokoleń (jest rok 2407) w beznadziejnej podróży unosi na swych pokładach około pięciu tysięcy ludzi. Niewielkie społeczeństwo jest silnie podzielone na kasty niewolników, robotników, techników, naukowców, rządzących.

Na Celestii panują rządy autokratyczne kilku rodów, które przed laty podjęły decyzję o ucieczce z Ziemi. Warunki bytowania na stacji pogarszają się, a bunt mieszkańców zbiega się z pojawieniem się w pobliżu Celestii nowoczesnego statku z Ziemi, Astrobolidu. Dyktator habitatu nie informuje o tym fakcie ludności i robi wszystko, by ziemski statek zniszczyć.

Trzeci tom space opery z serii Poliamoria.

Poliamoria to cykl Piotra Witolda Lecha, bardzo nietypowy dla polskiej SF. To czysta fantastyka przygodowa, czerpiąca garściami natchnienie z Gwiezdnych wojen i Star Treka, poruszająca też problematykę homofobii i alienofobii, ale w lekki, czasem humorystyczny sposób. Ale niech to nie zwiedzie czytelnika - bo w książkach Lecha nie brak scen brutalnych i erotycznych. Nie jest to więc typowa space opera, a fantastyka raczej dla dorosłych.

W Sercu hatannen narratorką jest Iriquannena Allaekhaenn, kobieta ze skrzydlatej rasy Yaellantów, zamieszkującej planetę w gwiazdozbiorze Hiad. Yaellanci, Cingu i Ludzie wraz z pomniejszymi rasami tworzą w Galaktyce wspólnotę - Ligę, zapewniającą porządek i dbającą o rozwój gospodarczy.

Galaktykę zamieszkują jednak agresywne i drapieżne rasy, którym nie podobają się rządy Ligi, a gdy nawiążą one sojusz z potężna rasą z innej Galaktyki, pokój na Melcznej Drodze zostanie zburzony.

„Jest gdzieś w wyobraźni autora i zarazem czytelnika, a więc u autora-czytelnika, miejsce, gdzie powstają pomysły na nieistniejące książki.Nie zawsze trzeba podejmować się ich realizacji. Czasami wystarczy zabawić się samą możliwością ich istnienia.Uchylić rąbka potencjalności…Przeskoczyć o jeden poziomi zaprosić czytelnika do krainy na pograniczu czytania i pisania. Wtedy pojawiają się książki w książkach, teksty w tekstach. Albo wizje, w których literatura i jej mechanizmy stają się siłą napędową, czy wręcz budulcem świata przedstawionego.

Takie właśnie są Sajens fikcje…”

Wojciech Szyda

W serii Ciekawa fantastyka proponujemy znakomity zbiór nowel rosyjskiej pisarki Marii Galiny. Pisarki od lat wspierającej Ukrainę, obecnie mieszkającej w Odessie.

Maria Galina (ur. 1958, Twer) rosyjska poetka i prozaik. Ukończyła w Odessie biologię ze specjalizacją ichtiologia i hydrobiologia. Brała udział w ekspedycjach badawczych, pracowała na uniwersytecie w Bergen. Tłumaczka z języka angielskiego, pracowała w czasopismach literackich.

Obecnie mieszka w Odessie, należy do nielicznej grupy rosyjskich pisarzy nie popierających Putina. Laureatka wielu branżowych nagród fantastycznych w Rosji i Ukrainie.

Zbiór "Przesilenie" zawiera cztery dłuższe nowele, pokazujące cały wachlarz literackich zainteresowań pisarki. To proza na pograniczu fantastyki i mainstreamu. Erudycyjna, poetycka, metaforyczna. To mieszkanka fantasy, weird fiction, kryminału i fantastyki naukowej. Fabuły rozgrywają się w bliżej nieokreślonych miejscach i światach. Stylem i nastrojem proza ta przypomina dokonania Ursuli K. Le Guin czy Jonathana Carrolla.

Jej proza oscyluje na granicach tego co nazywamy fantastyką. To proza subtelna, poetycka, erudycyjna, zapadająca w pamięć. Opisuje w tych czterech nowelach różne światy, czasem jest to obca planeta z kolonią ziemską (Bard), czasem kraina Nigdzie Nigdzie, ale z wyraźnymi wątkami odesskimi i zapożyczeniami od Agathy Christie (W poszukiwaniu Anastazji), czasem weird fiction z wyraźną inspiracją Lovecrafta i Haggarda (Dagor) lub cudowne, poetyckie fantasy (Przesilenie słoneczne)

Wojtek Sedeńko

Wojtek Sedeńko wraca do selekcjonowania antologii polskiej fantastyki zbiorem "Przedmurze", antologią, do której swoje opowiadania napisali autorzy z różnych pokoleń i o różnych temperamentach pisarskich, stylach i podejściu do fantastyki.

Przedmurze zawiera wyłącznie teksty prapremierowe, napisane na zamówienie selekcjonera. Powstawała dwa lata, ale udało się stworzyć zbiór naprawdę ciekawy. Pokazujący, że polscy fantaści wciąż żywo reagują na otaczającą nas rzeczywistość.

Znajdziecie tu opowiadania Macieja Parowskiego, Marka Oramusa, Mirosława Piotra Jabłońskiego, Zbigniewa Wojnarowskiego, Krzysztofa Kochańskiego, Wojciecha Szydy, Jacka Soboty, Michała Protasiuka, Pawła Ciećwierza, Cezarego Zbierzchowskiego, Pawła Majki, Grzegorza Janusza, Eugeniusza Dębskiego, Piotra Goćka. Będzie nawet komiks, Tomasza Niewiadomskiego. To jeszcze nie jest pełny zestaw autorów.

Poliamoria to jedna z form konsensualnych związków otwartych. Znana od czasów hippisowskiej rewolucji obyczajowej lat 60. i 70., przeżywa obecnie, szczególnie na Zachodzie, swoisty  renesans. Poliamoria to miłości do kilku jednocześnie partnerów, przy czym wszyscy tworzący taki związek o sobie wiedzą i zgadzają się na jego zasady. Ważniejsza jest warstwa uczuciowa od fizycznej, szczerość oraz wierność w obrębie wieloosobowego układu. Charakterystyczne dla poliamorii idealnej jest tworzenie się tzw. „sieci poliamorycznej”, co stanowi ciekawy socjologicznie fenomen.

Piotra Witolda Lecha , jako autora fantastyki, zainteresowało abstrakcyjne pytanie: czy poliamoria byłaby możliwa z Obcymi? Odpowiedź wydała mu się twierdząca, ale jedynie przy założeniu słuszności panspermicznej wizji powstania życia. Jeżeli nie w całym Wszechświecie, to przynajmniej w niewielkim - jak na odległości kosmosu - obszarze Drogi Mlecznej.

W efekcie z oldskulowego opowiadania,  napisanego dla żartu, zrodziła się  kilkutomowa, przygodowa opowieść o kosmicznych poliamorystach i uniwersum przypominające w pewien sposób  sagi Star Trek i Star Wars, na których wychowały się całe pokolenia fantastów.

Antologia tekstów pokazujących ludzkość po katastrofach, które zmiatają znaną nam cywilizację z powierzchni ziemi, a na jej miejsce powstają nowe twory cywilizacyjne, społeczne, kulturowe. Kilka wersji końców świata - choć żadna z nich nie oznacza faktycznego końca ludzi.

Epidemie biologiczne, wojny, katastrofy głodu, przeludnienie.

Wśród opowiadań klasyczna nowela Jacka Londona i Jamesa Elroya Fleckera, kwaśno humorystyczny tekst Sheckleya, militarny Davida Massona. Klasyczne opowiadanie Fritza Leibera czy  dwa świetne teksty polskiego reprezentanta w tej antologii - Piotra Górskiego.

Do tego krótka nowelka Mike'a Gelprina, rosyjskiego autora mieszkającego w USA i ostrzegawczy krzyk przed energią jądrową klasyka, H. Beam Pipera. I wisienka na torcie - długa nowela Roberta Blocha.

Edycja limitowana poszerzona o długą nowelę Fritza Leibera "Noc Długich Noży".

Na zakończenie - esej o fantastyce katastroficznej, autorstwa selekcjonera zbioru.

Watson jest pisarzem wszechstronnym, interesuje go wiele tematów w fantastyce, a że mieszkał w różnych rejonach globu, to w swych tekstach często zamieszcza obserwacje i elementy kultury japońskiej, hinduskiej, włoskiej czy hiszpańskiej.

Ian Watson, brytyjski pisarz, który zasłynął licznymi znakomitymi opowiadaniami, drukowanymi u nas w prasie, antologiach czy zbiorach. Znamy go także z kilku powieści: Podróż Czechowa; Magia królowej, magia króla; Łowca śmierci, Trudne pytania; Implanty czy Ognisty robak.

Pracował nad scenariuszem spielbergowskiego A.I.

Zbiór zawiera 11 opowiadań, w przekładzie Lecha Jęczmyka.

• Tysiąc cięć
• Transatlantycki maraton pływacki
• Pamiętamy Babilon
• Okna
• Rentgenowscy rozbitkowie
• Stowarzyszenie sennej telewizji
• Muchy Pamięci
• Powolne ptaki
• Peruka z krwi i kości
• W duchu Lukrecjusza
• Zimne światło

Oto trzy prawa feministyki.

- Twoje ciało nie jest twoją własnością: należy do kogoś innego. Dlatego nie wolno ci go uszkodzić ani dopuścić bezczynnością, aby zostało uszkodzone.

- Musisz być posłuszna wszystkim wydanym przez właściciela (lub w przypadku utraty właściciela, przez dowolnego mężczyznę) poleceniom, nawet jeśli stoją one w sprzeczności z Pierwszym Prawem.

- Nie wolno ci wyrządzić fizycznej krzywdy mężczyźnie ani dopuścić przez niezastosowanie się do Drugiego Prawa, aby spotkała go nieprzyjemność lub uraz psychiczny.

Jade i jej przyjaciółki są synteskami, sztucznymi dziewczynami wyhodowanymi ściśle według zapotrzebowań zleceniobiorców. Ale podejmują próbę buntu, by wyzwolić się spod władzy mężczyzn.

Głośna powieść Iana Watsona powstała w 1973 roku i bardzo długo nie miała wydania angielskiego, bo kolejni wydawcy z niej rezygnowali z powodów poprawności politycznej bądź obaw ataków ze strony feministek.

Tymczasem tę erotyczną satyrę o wyzwoleniu kobiet wydano we Francji, gdzie autor otrzymał Prix Apollo, a potem w Japonii, gdzie narodził się pomysł na jej napisanie.

Oto trzy prawa feministyki.

- Twoje ciało nie jest twoją własnością: należy do kogoś innego. Dlatego nie wolno ci go uszkodzić ani dopuścić bezczynnością, aby zostało uszkodzone.

- Musisz być posłuszna wszystkim wydanym przez właściciela (lub w przypadku utraty właściciela, przez dowolnego mężczyznę) poleceniom, nawet jeśli stoją one w sprzeczności z Pierwszym Prawem.

- Nie wolno ci wyrządzić fizycznej krzywdy mężczyźnie ani dopuścić przez niezastosowanie się do Drugiego Prawa, aby spotkała go nieprzyjemność lub uraz psychiczny.

Jade i jej przyjaciółki są synteskami, sztucznymi dziewczynami wyhodowanymi ściśle według zapotrzebowań zleceniobiorców. Ale podejmują próbę buntu, by wyzwolić się spod władzy mężczyzn.

Głośna powieść Iana Watsona powstała w 1973 roku i bardzo długo nie miała wydania angielskiego, bo kolejni wydawcy z niej rezygnowali z powodów poprawności politycznej bądź obaw ataków ze strony feministek.

Tymczasem tę erotyczną satyrę o wyzwoleniu kobiet wydano we Francji, gdzie autor otrzymał Prix Apollo, a potem w Japonii, gdzie narodził się pomysł na jej napisanie.

Oto trzy prawa feministyki.

- Twoje ciało nie jest twoją własnością: należy do kogoś innego. Dlatego nie wolno ci go uszkodzić ani dopuścić bezczynnością, aby zostało uszkodzone.

- Musisz być posłuszna wszystkim wydanym przez właściciela (lub w przypadku utraty właściciela, przez dowolnego mężczyznę) poleceniom, nawet jeśli stoją one w sprzeczności z Pierwszym Prawem.

- Nie wolno ci wyrządzić fizycznej krzywdy mężczyźnie ani dopuścić przez niezastosowanie się do Drugiego Prawa, aby spotkała go nieprzyjemność lub uraz psychiczny.

Jade i jej przyjaciółki są synteskami, sztucznymi dziewczynami wyhodowanymi ściśle według zapotrzebowań zleceniobiorców. Ale podejmują próbę buntu, by wyzwolić się spod władzy mężczyzn.

Głośna powieść Iana Watsona powstała w 1973 roku i bardzo długo nie miała wydania angielskiego, bo kolejni wydawcy z niej rezygnowali z powodów poprawności politycznej bądź obaw ataków ze strony feministek.

Tymczasem tę erotyczną satyrę o wyzwoleniu kobiet wydano we Francji, gdzie autor otrzymał Prix Apollo, a potem w Japonii, gdzie narodził się pomysł na jej napisanie.

Ian Watson to jeden z najwybitniejszych brytyjskich autorów science fiction, absolutnie doskonały jest w opowiadaniach.

Trzytomowy wybór jego najlepszych opowiadań składa się z pozycji: Pamiętamy Babilon, Łzy Stalina i Opowieść Trurla.

• Apel do Adolfa
• Przewoźnik
• Oszczędzanie na jasną godzinę, czyli o korzyściach reinkarnacji
• Dzicza obroża
• Dzień bez Taty
• Księżyc i Michał Anioł
• Nieodpróżniowość
• Olbrzymie karły
• Biblia Krwi
• Amator Rzeźby
• Opowieść o Trurlu i Wielkim Solaryście