Archiwum polskiej SF

Wybór najlepszych opowiadań science fiction w dwóch woluminach. W pierwszym:

Algi
Tryton 703
Antyświat
Cogito ergo sum
List
Toccata
Fantom

Autor kojarzony jest przede wszystkim z Trylogią kosmiczną (współautor Andrzej Trepka), ale jego pozostała twórczość prozatorska zasługuje na szczególną uwagę. Poza Ósmym kręgiem piekieł (Solaris) opublikował też udane powieści Próg nieśmiertelności (w drugim woluminie opowiadań) i Małe, zielone ludziki (Stalker Books).

Opowiadania Krzysztofa Borunia, pisane często jeszcze przed lotem człowieka w kosmos, pokazują wszechstronność zainteresowań autora. Co ciekawe, podczas gdy wiele utworów science fiction z lat 50. trąci dziś myszką, opowiadania Borunia do dziś zaskakują świeżością i nowatorstwem. Takie opowiadania jak "Algi" czy "Antyświat" to kanon polskiej fantastyki naukowej.

Krzysztof Kochański to pisarz science fiction i fantasy ze Słupska, od czasu debiutu, czyli od 1979 roku konsekwentnie piszący swoją dobrą prozę. Stojący na uboczu dyskursów teoretycznych i sporów fandomowych regularnie zgarnia za opowiadania wyróżnienia i nagrody. A tych opowiadań i krótkich powieści napisał już dziesiątki.

Zbiór „Europa po deszczu” to duża dawka dobrej science fiction. Znajdą tu czytelnicy teksty publikowane w prasie lub dość dawno temu w rozmaitych antologiach, jak np. „Wizje alternatywne”.

Powieść Krzysztofa Borunia należy do gatunku political fiction.

W Afryce pojawia się strefa vortex P. Tajemniczy obszar, w którym ludzie mają halucynacje i zwidy, tracą wzrok, zachodzą dziwne fizyczne zjawiska. Nikt nie wie, czym jest vortex. Zainteresowanie obszarem przejawiają władcy afrykańskich państewek, ekoterroryści, wielkie korporacje, dla których jest zagrożeniem interesów, wojsko, agencje wywiadowcze, naukowcy i różni nawiedzeni badacze, uważający, że w strefie wylądował statek obcych. Jaka jest prawda?

Kolejny tom z prozą Krzysztofa Borunia.

Tym razem zawiera:

1. Koszmary

2. Człowiek z mgły

3. Trzecia mozliwość

4. Próg nieśmiertelności

W kolejnym tomie Archiwum polskiej fantastyki powieść - Małe zielone ludziki.

Debiutancka powieść Janusza A. Zajdla.

Człowiek sięga ku gwiazdom. Interesuje się przede wszystkim najbliższymi układami gwiezdnymi, które posiadają układy planetarne. Wybór pada na Lalande 21185, słońce z gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy.

Wyprawa ma zbadać dwie planety, które wydają się być interesujące do założenia stacji lub nawet kolonii ziemskiej. Już na wstępie eksploracji systemu, badacze natrafiają na artefakty pozostawione przez rozwiniętą technologicznie cywilizację.

Ojciec Modestus Munch, szesnatowieczny mnich, inkwizytor przybywa do miejscowości Kontwald, do której wezwali go strwożeni mieszkańcy i opat, z powodu dziwacznych, diabelskich swtorów, które pojawiły sie w opatowym borze. Ojciec Modestus wyrusza z misją wypędzenia diabła, natrafia jednak na zjawisko, którego nie potrafi pojąć - statek kosmiczny, w którym obcy przybysze przenoszą go kilkaset lat w czasie, na tereny Polski pod koniec XXI wieku.

Dla mnicha nowy świat całkowitym szokiem. Kulturowym, społecznym, duchowym. Czy jego umysł poradzi sobie z przemianami, jakie zaszły w świecie? Zetknięcie dwóch światów pozwoliło autorowi, w ramach zgrabnej opowieści przygodowej, wypowiedzieć się w kilku ważnych kwestiach obyczajowych i kondycji człowieka.