Antykwariat

Akcja powieści rozgrywa się – wedle określenia samego autora – w quasiśredniowiecznej allotopii i jest kontynuacją wcześniejszych opowiadań.

Głównymi bohaterami powieści są Geralt z Rivii, wiedźmin, zawodowo trudniący się zabijaniem groźnych dla ludzi potworów, specjalnie w tym celu wieloletnio szkolony i poddawany medycznym, hazardownym zabiegom, oraz królewna Cirilla, nastoletnia dziewczyna, która w zawierusze wojennej utraciła rodzinę i tron.

Geopolitycznie świat jest podzielony bilateralnie na cesarstwo Nilfgaard, rządzone absolutystycznie przez imperatora Emhyra var Emreisa oraz Nordlingów, państwa północne, m.in. Rivię, Temerię, Redanię, Cintrę i Aedirn, w których panuje jeden język, nazywany wspólnym.

Po występie artystycznym pod świętym dla leśnych druidów dębem Bleobherisem poeta Jaskier udaje się do zamtuza. Tam nieoczekiwanie składa mu wizytę nieznajomy – czarodziej Rience. Prosi on o informacje na temat losów bohaterów utworów poety, w szczególności Ciri i Geralta. Jaskier kategorycznie odmawia i widząc wrogie zamiary nieproszonego gościa próbuje uciekać, zostaje jednak magicznie sparaliżowany. Rience przy pomocy dwóch zbirów poddaje go torturom w pobliskiej stajni. Zaalarmowana dobywającymi się ze stajni wrzaskami śledząca od występu pod świętym dębem poetę czarodziejka Yennefer wkracza do akcji i uwalnia go.

Wiedźmin Geralt po wyleczeniu się w lesie Brokilon i zaciągnięciu informacji od łuczniczki Milvy wyrusza wraz z Jaskrem, by uratować Ciri. Ruszają wzdłuż rzeki Wstążki na zachód w kierunku Verden. Wpadają na havekarów – kupców handlujących ze Scoia'tael, do których przybywa kilku nilfgaardzkich rycerzy. Dochodzi do walki, w której Geraltowi i Jaskrowi z pomocą nagle nadciąga Milva. Okazuje się, że havekarzy mieli zamkniętego w trumnie Cahira aep Ceallacha, którego dostarczył im Isengrim Faolitiarna – dowódca elfiego komanda z Thanedd. Młodzieńca mieli przejąć Nilfgaardczycy, gdyż ten nie wykonał rozkazu – nie schwytał Ciri na wyspie. Tymczasem Emhyr var Emreis zrywa rozejm z Temerią i atakuje Brugge z trzech stron – od północy, z Brokilonu, uderzają skoncentrowane elfie komanda, od zachodu oddziały verdeńskie, a od południa wojska nilfgaardzkie. Geralt, Jaskier i Milva zostają osaczeni przez wojska i zmuszeni są do podróży na wschód, kryjąc się po lasach. Dołączają do kompanii krasnoludów eskortującej grupkę uciekinierów, której przewodzi Zoltan Chivay. Kompania wspólnie przemierza ogarnięte wojną i pożarem Brugge. Za rzeką Chotlą, na elfim cmentarzysku Fen Carn spotykają przedziwnego cyrulika o imieniu Emiel Regis, który postanawia wyruszyć dalej z nimi. Wkrótce docierają do obozu uchodźców. Tam pewien pustelnik podburza chłopów przeciwko upośledzonej dziewczynie, oskarżając ją o czary. W jej obronie staje wiedźmin i jego kompania, których to eremita wzywa na próbę ognia. Ku zdziwieniu wszystkich, gorącą podkowę wyjmuje z ogniska Regis. Następnie krasnoludy wrzucają kapłanowi wspomnianą podkowę w spodnie. Wówczas obóz zostaje zaatakowany przez nilfgaardzki zagon i cała kompania ulega rozproszeniu. Okazuje się, iż w Sodden z Nilfgaardem walczy wydzielony z armii temerskiej, cintryjski korpus pod dowództwem marszałka Vissegerda. W ich ręce wpadają Geralt oraz Jaskier i zostają zatrzymani w obozie wojskowym pod fortem Armeria.

Ranna i ledwo żywa Ciri zostaje odnaleziona na bagnach Pereplutu przez pustelnika Vysogotę z Corvo, który zaczyna się nią opiekować. Między młodą dziewczyną i starym wykładowcą oxenfurckiej uczelni stopniowo nawiązuje się przyjaźń. Cirilla postanawia opowiedzieć mu swoją historię. Tymczasem kompania wiedźmina Geralta ucieka z armii królowej Meve, przekracza Jarugę i wraz z gromadą bartników udaje się na południe w stronę Gór Amell, by odnaleźć poszukiwanych druidów. Opowiadana przez Ciri historia rozpoczyna się w miejscowości Zazdrość. Tam, wynajęty przez nilfgaardzkiego koronera do zadań specjalnych – Stefana Skellena zwanego "Puszczykiem", łowca nagród Leo Bonhart wycina w pień hanzę Szczurów. Jednakże Ciri pozostawia przy życiu, choć bezwzględnie miał ją zabić. Bonhart oszukuje swoich mocodawców i wystawia Ciri na arenie w Claremont, gdzie dziewczyna ma walczyć ku uciesze tłumu. Tymczasem w Riedbrune do kompanii Geralta przyłącza się jasnowłosa Angoulême, która zbiegła z hanzy Słowika. Ostrzega ona wiedźmina przed zasadzką w Belhaven, którą przygotowała hanza Słowika na rozkaz tajemniczego półelfa.

Anno Domini 1318: ostatnia z wielkich wypraw krzyżowych zakończyła się niepowodzeniem. Potężny zakon Templariuszy został rozbity. Papieże znaleźli schronienie w Awinionie. Zaledwie kilka lat wcześniej papież Bonifatius VIII w bulli Unam Sanctam podjął ponowną daremną próbę przejęcia przez papiestwo wszelkiej duchowej i świeckiej władzy. Został oskarżony o herezję. Równocześnie zostaje przerwana budowa wielu rozpoczętych gotyckich katedr. Jedynie największą i najpiękniejszą z nich wszystkich buduje nadal Roland von Coburg, nielegalny syn papieża-heretyka. On jeden zna tajemnicę wznoszących się ku niebu portali. Pod dachem katedry buduje Sakriversum. całkowicie izolowaną od świata krainę. w której ukrywa swoje pozamałżeńskie dzieci, bliźniaków Gudrun i Lancelota. W owej ekologicznej niszy przez siedemset lat coraz mniejsi potomkowie pierwszych mieszkańców przetrwają klęski głodu, zarazy i wojny. Jako liczna rodzina zwana ludem Sromotnych przeżyją także pewien dzień roku 2018, którego to dnia biały ogień bomb neutronowych zgasi wszelkie inne życie na Ziemi - ocalony zostanie jeszcze tylko Teofil von Coburg, ostatni ze świeckich potomków budowniczego katedry. I właśnie ten człowiek stanie się ich zagrożeniem. będąc równocześnie ich nadzieją. Nagroda Kurta Lasswitza.

Ciri dostaje się do władanego przez Auberona królestwa Aen Elle – Ludu Olch, po którym jej przewodnikiem staje się elf Avallac'h. Wiedźmińska drużyna opuszcza Caed Myrkvid, gdyż bytujący tam druidzi odmawiają jakiejkolwiek pomocy. Kompania dociera do funkcjonującego na granicy rzeczywistości i baśni, idyllicznego księstwa Toussaint, w którym Jaskier wdaje się w powtórny romans z księżną Anną Henriettą, Regis z sukkubem, a Geralt z nadworną czarodziejką Fringillą Vigo, będącą równocześnie – o czym wiedźmin nie ma pojęcia – członkinią Loży Czarodziejek. Gdy Ciri dowiaduje się od Avallac'ha, czego żąda od niej Król Olch postanawia zrobić wszystko, by uciec z krainy Aen Elle. Niespodziewanie pomagają jej w tym – również zamieszkujące tę krainę – jednorożce. Wraz z Ihuarraquaxem – jednorożcem, z którym wspólnie przeżyła na pustyni Korath – Ciri rzuca się w szaleńczą podróż w otchłań czasów i miejsc, gdzie jest bezwzględnie i bezlitośnie ścigana przez Eredina – jednego z przywódców Aen Elle.

Egzemplarz nieczytany, ale ma 33 lata, więc lekko pożółkły

Nagroda Nebula

"Człowiek Plus", książka opublikowana po raz pierwszy w ojczyźnie autora w roku 1976, w rok później doczekała się nagrody Nebula. W ironiczny, interesujący sposób przedstawia w niej Pohl wizję tragicznie przeludnionego świata po roku 2000. W podzielonym jak dziś politycznie świecie odbywa się wyścig do skolonizowania Marsa, - co ma być receptą na przeludnienie. Śledzimy więc frenetyczne wysiłki Amerykanów, którzy szykują się do eksperymentu: astronauta Roger Torraway, spreparowany przez lekarzy i cybernetyków, ma jako cyborg wylądować na Marsie. Ten eksperyment służy Pohlowi do rozważań nad osobistą tragedią człowieka, który ma odegrać tę pionierską rolę. Kiedy Amerykanie odnoszą sukces umieszczając Rogera Torrowaya na Marsie, okazuje się, że przez cały czas byli igraszką w rękach... komputerów.