CD Przemysław Rudź - Paintings

Muzyka zimna, stalowa, pełna chłodu, niczym puste przestrzenie ogarniającego nas Wszechświata. Takiej muzyki gdański muzyk wcześniej nie nagrał. Paintings to ambientowa wędrówka dźwięków po tajemniczym świecie Przemysława Rudzia. Na płycie znalazło się 6 utworów, które są ze sobą powiązane w jedną ciągłą suitę. Podczas słuchania nie przeszkadzało mi to, że muzyka jest momentami tak lodowata. Czasami odniosłem wrażenie, że artysta w niektórych fragmentach zagrał jak Pete Namlook z niektórych części z serii The Dark Side Of The Moog. Początek płyty jest ciekawy. Otóż w pierwszym utworze (Hidden Nooks Of Our Ego) zagranym wspólnie z Adamem "Smokiem" Bórkowskim pojawia się wizja niesamowitych krajobrazów, malowanych różnymi barwami dźwięków oraz akordów. Cały czas ma się wrażenie, że one pulsują, ogarniają słuchacza swoją kolorystyką i wciągają w ten klimat. W drugiej połowie utworu pojawiają się intrygujące sekwencje, rodem z tzw. "szkoły berlińskiej". Bardzo ciekawa końcówka pierwszego utworu - dźwięki syntezatorów "falowały" niczym muzyka grana przez Jean-Michel Jarre'a na płytach Oxygene oraz Equinoxe. Sowers Of Interstellar Intellects - to dobry utwór, w którym dźwięki oraz kontrast są spotęgowane niepokojem, grozą przebywania w niegościnnej przestrzeni zimnych karłów oraz osamotnionych, wypchniętych planet poza układy słoneczne oraz niebezpiecznego pulsowania kwazarów. W trzecim utworze Cosmic Primordial Soup muzyk przedstawił interesujący, dźwiękowy pejzaż tworzenia się nowego układu planetarnego. W podobnym nastroju skomponowane zostały następne utwory: Who Goes There? oraz Astral Beings Hatchery. Who Goes There? - to nagranie bardzo mi przypomniało nastrój podczas słuchania płyt wykonawców z ery krautrocka: Klausa Schulze (Cyborg), Tangerine Dream (Atem) oraz Popol Vuh.